Καθαρά ποδοσφαιρικά, η ΑΕΚ δέχθηκε τρία φτηνά γκολ. Με λάθη παιδικά και με αντιδράσεις που δεν βλέπεις ούτε σε γήπεδο 5Χ5 σε πρωτάθλημα εταιριών. Γράφει ο Κώστας Τσίλης.

Μια ευρωπαϊκή ήττα και μάλιστα εκτός έδρας στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, δεν είναι πρόβλημα για την ΑΕΚ. Όλα μέσα στην μπάλα είναι. Μια ευρωπαϊκή ήττα με τρια γκολ διαφορά, για πρώτη φορά μετά από έντεκα συνεχόμενα εκτός έδρας ματς και εννέα χρόνια, είναι πρόβλημα. Όταν αυτή η ήττα δεν έρχεται ούτε από την Μπενφίκα, ούτε από την Πόρτο, αλλά από την Μπράγκα, επίσης είναι πρόβλημα. Και όταν δε, έρχεται με τον τρόπο που ήρθε, αναδεικνύοντας παράλληλα και ζητήματα που δεν αφορούν μόνο το συγκεκριμένο ματς αλλά έχουν προβολές στο φετινό μέλλον της ομάδας, τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο.

Καθαρά ποδοσφαιρικά, η ΑΕΚ δέχθηκε τρία φτηνά γκολ. Με λάθη παιδικά και με αντιδράσεις που δεν βλέπεις ούτε σε γήπεδο 5Χ5 σε πρωτάθλημα εταιριών. Πριν από το πρώτο και από το δεύτερο γκολ της Μπράγκα, η ΑΕΚ έκανε ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες να ισορροπήσει την κατάσταση στο γήπεδο. Ακόμα και καλές ευκαιρίες για γκολ έφτιαξε. Αλλά σου έδινε την εντύπωση, πως ακόμα και δυο γκολ να έβαζε, είχε τέτοια ροπή στο λάθος και στην δυσλειτουργία, που πάλι τρια θα δεχόταν και θα έχανε.

Όλα αυτά, είναι μέσα στα ποδόσφαιρο. Κάποιοι παίκτες δεν βρίσκονται σε καλή μέρα. Είναι και η Μπράγκα ομάδα που έχει μερικές πολύ καλές μονάδες. Για παράδειγμα αυτός ο Γκαλένο, είναι εξτρεμάκι που σύντομα θα θελήσουν να το τσιμπήσουν μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ. Και να φανταστεί κανείς, πως οι άνθρωποι της ΑΕΚ, στο διάβασμα που έκαναν στο παιχνίδι των Πορτογάλων, είχαν επισημάνει τον συγκεκριμένο παίκτη, ως το νούμερο ένα κίνδυνο. Να το διαβάζεις, να το επισημαίνεις και παρόλα αυτά να την πατάς από παίκτη που ήξερες πως είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος (διότι έτσι έγινε), είναι πρόβλημα.

Ένα από τα πολλά προβλήματα που φανερώθηκαν στην ήττα από την Μπράγκα, αλλά δεν αφορούν μόνο το συγκεκριμένο παιχνίδι. Έχουν να κάνουν με την συνολική λειτουργία της ΑΕΚ και μ’ ότι συμβαίνει στις προπονήσεις και στα αποδυτήρια. Και είναι προβλήματα που δεν έφεραν απλώς μια ήττα στην Ευρώπη έστω και βαριά, αλλά απειλούν να χαλάσουν ολόκληρη τη σεζόν. Απειλούν να «κάψουν» το πιο πλήρες ρόστερ από το 2017 και μετά. Ίσως πιο πλήρες και από τότε.

Είχα γράψει όταν ολοκληρώθηκαν οι μεταγραφές, πως είναι το πιο πλήρες και επιμένω 100% σ’ αυτή την άποψη. Απλώς στην ανάλυση μου για το φετινό ρόστερ (και την πληρότητα του), είχα στο μυαλό τον Ολιβέιρα ως μια σούπερ λύση στην θέση του σέντερ φορ. Πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ στην περυσινή σεζόν. Δεν είχα στο μυαλό μου έναν παίκτη που θα παίζει μόνο για την πάρτη του και όχι για την ομάδα. Έναν παίκτη που θα σουτάρει από όλες τις μεριές του γηπέδου, μήπως και πάει η μπάλα στα δίχτυα. Έναν παίκτη που θα παίρνει την μπάλα από τα πόδια του συμπαίκτη του (του Λόπες στο χθεσινό ματς), μέσα στην αντίπαλη περιοχή, μπας και βάλει αυτός το γκολ.

Αν είσαι ο Ρονάλντο και τα κάνεις όλα αυτά, μπορεί να πετύχεις και χατ τρικ και να γίνεις και ήρωας. Αν δεν είσαι ο Ρονάλντο και λειτουργείς έτσι, το πιθανότερο είναι πως θα «κάψεις» την ομάδα σου. Όπως έκανε ο Ολιβέιρα στην Μπράγκα. Όπως έκανε με τον ΠΑΟΚ, που αντί να δώσει μια πάσα να απλώσει το παιχνίδι, σούταρε από την σέντρα για να βάλει γκολ. Και το ίδιο είχε κάνει και στο Περιστέρι. Δεν είχα όμως αυτόν τον Ολιβέιρα στο μυαλό μου, όταν αξιολογούσα το ρόστερ και κατέληγα σε πληρότητα στην επίθεση.

Ούτε είχα στο μυαλό μου πως ο αγωνιστικός λιντερ Λιβάγια θα γινόταν αλλαγή στην αλλαγή στο ματς με την Μπράγκα. Πως από τα πόδια του θα είχαν ξεκινήσει τα δυο γκολ των Πορτογάλων. Πως σε επτά ματς ο Κροάτης θα είχε πετύχει φέτος μόνο ένα γκολ, ενώ πέρυσι στην ίδια χρονική περίοδο, είχε πετύχει έξι. Και σε τριά απ’ αυτά τα ματς, δεν θα ξεκινούσε καν βασικός.

Επίσης δεν είχα στο μυαλό μου, πως η ομάδα δεν θα μπορούσε να λύσει το τεράστιο πρόβλημα της αμυντικής λειτουργίας της, που κουβαλάει από πέρυσι τέτοια εποχή. Που θα κρατούσε το μηδέν μόνο στα τρια από τα επτά παιχνίδια που έχει παίξει και αυτό χάρη στον Τσιντώτα που έπιανε ακόμα και τα πέναλτι. Δεν είχα επίσης στο μυαλό μου, πως η ομάδα θα είναι σκασμένη και θα αδυνατεί να βγάλει τρεξίματα από το 60ο λεπτό και μετά. Με τον ΠΑΟΚ έφαγε γκολ στο 89’ και με την Μπράγκα έφαγε δυο από το 70’ και μετά. Ούτε φυσικά είχα στο μυαλό μου, πως μήνα Οκτώβρη, η ΑΕΚ θα μετρούσε τόσες απώλειες βασικών παικτών με τραυματισμό, αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα, στην οποία χωρίς να είμαι ειδικός, αρνούμαι να μπω.

Η ουσία είναι πως το φετινό υλικό της ΑΕΚ, δεν μπορεί να έχει γίνει μέσα σε έναν μήνα από το καλύτερο των τελευταίων χρόνων, στο πιο προβληματικό. Και δεν έχει γίνει. Εκείνο που κινδυνεύει να πάθει, είναι να «καεί». Διότι όσο η ομάδα πηγαίνει από στραβό αποτέλεσμα σε πιο στραβό αποτέλεσμα και κυρίως όσο αντί να γιατρεύει παθογένειες, εντείνει τις υπάρχουσες και εμφανίζει και καινούργιες, τότε στο άψε – σβήσε θα έχει πάει στράφι και η φετινή σεζόν.

Η ΑΕΚ φωνάζει πως θέλει μια αγωνιστική ταυτότητα. Συγκεκριμένη και καλά δουλεμένη. Όσο πηγαίνει από το 4-3-3, στο 3-4-3, μετά στο 3-5-2 και ύστερα στο 4-2-3-1, μπας και βρει ποιο θα κουμπώσει καλύτερα στον αντίπαλο, κανονικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να παίξει. Και όταν λέω κανονικό, εννοώ να ξέρει πώς να πάρει την μπάλα στα πόδια της και όταν την πάρει, να ξέρει τι να την κάνει. Αυτό είναι κανονικό ποδόσφαιρο και μπορούν να το παίξουν οι ομάδες που έχουν συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα. Έτσι μόνο θα αξιοποιηθούν και οι λύσεις που υπάρχουν φέτος στο ρόστερ. Αλλιώς παίκτες θα μπαίνουν και θα βγαίνουν, κάνοντας μια τρύπα στο νερό.

Η ΑΕΚ επίσης φωνάζει πως πρέπει βρει ισορροπίες στα αποδυτήρια και διαφορετική διαχείριση. Οι παίκτες δεν είναι καλά σωματικά και αυτό τους κάνει να μην είναι καλά και ψυχολογικά. Σίγουρα ο Λιβάγια δεν είναι καλά και φαίνεται, ο Ολιβέιρα δεν είναι καλά και φαίνεται, ο Μάνταλος δεν είναι καλά και φαίνεται. Παίκτες κομβικοί για την ομάδα. Προφανώς αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον Καρέρα, αλλά και με το πώς οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές βλέπουν και διαχειρίζονται τα πράγματα και τις καταστάσεις. Δεν είναι μόνο ευθύνη του προπονητή, να βρεθούν οι ισορροπίες στα αποδυτήρια.

Κυρίως όμως, η ΑΕΚ πρέπει να ξεκαθαρίσει, αν υπάρχει κάποιος που θεωρεί ξαφνικά (ή και όχι ξαφνικά) πως είναι μεγαλύτερο μέγεθος από την ΑΕΚ και πως μπορεί να κάνει το κομμάτι του φορώντας τα κιτρινόμαυρα χωρίς να δουλεύει/ιδρώνει/ματώνει. Αν όντως υπάρχει, μόνο προς τα πίσω θα πηγαίνει την ομάδα. Όπως και αν λέγεται. Και αυτό θα πρέπει όλοι μέσα στην ομάδα να το σκεφτούν καλά και να πράξουν και να πορευτούν ανάλογα.