Για άλλη μια φορά το ΑΣΕΑΔ έπραξε το προφανές. Ακύρωσε την καταχρηστική (όπως αποδείχθηκε) απόφαση του ΣΕΔΚΑ, κατά του Σπύρου Γκόντα. Η προσφυγή, που έκανε ο πρώην διεθνής διαιτητής έγινε αποδεκτή, κάτι που ήταν πασιφανές, πριν ακόμα φτάσει η υπόθεση στο δικαστήριο. Κι εδώ είναι το ζήτημα…
Τι είχε συμβεί; Για όσους δεν γνωρίζουν την υπόθεση, ο πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Διαιτητών Αττικής, είχε απευθυνθεί στα μέλη του ΣΕΔΚΑ, με αιχμηρή επιστολή. Υποστήριξε ο κ. Γκόντας:
«Συνάδελφε, Καλή μέρα. Ελπίζω εσύ και οι αγαπημένοι σου να είσαι και είναι καλά. Χθες είχαμε εκλογές στον Σύνδεσμό μας, τον ΣΕΔΚΑ, τον μεγαλύτερο Σύνδεσμο Διαιτητών της Ελλάδας. Όπως θα πρόσεξες, αν ήσουν παρών, επέλεξα να μην μιλήσω και να μην απαντήσω στην όποια πρόκληση, που και τελικά έγινε διά στόματος του Βιδάλη.
Εκλογές που σηματοδότησαν ένα τέλος εποχής. Ήταν Νοέμβριος του 2017 όταν δόθηκε η εντολή από το γραφείο του Προέδρου της ΕΟΚ, «τελειώστε τον από Πρόεδρο». Σε ποιους δόθηκε Μα στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. Στους πρώην «συνεργάτες» και «φίλους» μου.
Υπάκουα ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους, την επόμενη κιόλας ήμερα, δήλωσαν τις παραιτήσεις τους, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα και ευτράπελα. Πού είναι σήμερα όλοι αυτοί; Εκβιάστηκαν, χρησιμοποιήθηκαν και πετάχτηκαν στον κάλαθο των «άχρηστων». Το «σύστημα» έτσι λειτουργεί.
Το τηλεφώνημα κι ο ΣΕΔΚΑ
Σε χρειάζεται; Είσαι ο καλύτερος! Το ενοχλείς; Θα σε εξαφανίσουν. Χθες το βράδυ, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα, από μη καταχωρημένο στις επαφές μου νούμερο. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν κάποιος, ο οποίος πήρε τηλέφωνο να μου πει πόσο στενοχωρημένος είναι που δεν του μιλάω και πόσο πολύ αγαπάει εμένα και την οικογένεια μου.
Η αλήθεια είναι ότι ξαφνιάστηκα, το να ακούς ένα άνθρωπο 75 ετών να μιλάει με τρεμάμενη φωνή, έτοιμος σχεδόν να κλάψει, δεν είναι και ότι καλύτερο. Είπα το 1/100 των όσων έπρεπε να πω. Το παράπονο του; Τον «πούλησαν» οι «φίλοι» του. Διάβασα μία ανάρτηση ενός συναδέλφου στο FB, σύμφωνα με την οποία, ακούστηκε από κάποιον χθες «ο ΣΕΔΚΑ είναι το σπίτι του κάθε Διαιτητή». Ωραίο, αλλά ελλιπές.
Το πλήρες θα ήταν: «Ο ΣΕΔΚΑ πρέπει να είναι το σπίτι του κάθε Διαιτητή» και να ακολουθείται από το «που σέβεται τον εαυτό του, το λειτούργημα του και τους Συναδέλφους του».
Εύχομαι στα Μέλη του Δ.Σ που εκλέχτηκαν, τα γνωστά και τετριμμένα, προσθέτοντας: «Αν δεν θέλετε να έχετε την τύχη των προηγούμενων, μην κάνετε τα ίδια λάθη». Εγώ θα τους (σας) ευχηθώ να κρατήσετε την αξιοπρέπεια σας, να δείξετε σεβασμό σε όλους και στον εαυτό σας και το καλύτερο: «Να πάρετε το καπέλο σας και να φύγετε μόνοι, αφού τους έχετε πριν «ξεκω.. λιάσει», πριν προλάβουν να σας διώξουν αυτοί. Ξέρω, δύσκολο. Εδώ δεν το κάνουν άλλοι κι άλλοι. Αν αυτό γίνει μόδα, κάτι μπορεί να αλλάξει».
Η πραγματική αλλαγή
Αυτό, οι νεόκοποι στο Δ.Σ. θεώρησαν δυσφημιστικό για τον ΣΕΔΚΑ. Έσπευσαν να στήσουν στον τοίχο τον κ. Γκόντα. Του επέβαλαν ποινή αναστολής της ιδιότητας του μέλους του ΣΕΔΚΑ για τέσσερις μήνες. Αγνόησαν τη διαδρομή του. Δίχως να υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα τιμωρήθηκε. Γιατί;
Το ΑΣΕΑΔ έκρινε ότι η ποινή ήταν παράτυπη, αδικαιολόγητη και την ακύρωσε. Αυτό που δεν κρίθηκε, είναι το βαθύτερο νόημα της επιστολής. Αυτό που δεν πρόκειται να προκύψει από δικαστική απόφαση, είναι να σταματήσουν οι διαιτητές να «υπηρετούν» τον κάθε πρόεδρο της ΕΟΚ. Κι ελπίζουμε ότι ο νέος πρόεδρος, ο Βαγγέλης Λιόλιος δεν έχει «κληρονομήσει» τα… χούγια του προκατόχου του. Δεν θα μετατρέψει σε… εργαλείο τους διαιτητές και τα διαιτητικά όργανα. Για να υπάρξει πραγματική αλλαγή.
Όπως και να ‘χει, κάθε ήττα του συστήματος, είναι νίκη όλων εκείνων, που θέλουν το μπάσκετ να είναι χώρος ελεύθερης έκφρασης. Επίσης είναι νίκη όσων δεν ανήκουν στους κοπαδίτες, στους μουγκούς, στους άβουλους. Όσων δεν φιλούν το χέρι του «βασιλιά».