Με αφορμή την παγκόσμια μέρα ατόμων με αναπηρία ο Ντάγιο Ουπαμεκανό μίλησε στην Le Parisien για τα παιδικά του χρόνια και πως αυτός ξεπέρασε το πρόβλημα με τον τραυλισμό.

Ο κεντρικός αμυντικός της Μπάγερν Μονάχου Ντάγιοτ Ουπαμεκανό μίλησε στην Le Parisien με αφορμή την Παγκόσμια μέρα Ατόμων με αναπηρία. Αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια για το πρόβλημα που αντιμετώπιζε με τον τραυλισμό.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Γάλλου κεντρικού αμυντικού.

«Ηταν πολύ δύσκολο όταν ήμουν μικρός. Αλλά στη συνέχεια αυτό με βοήθησε περισσότερο. Οταν ήμουν αρχηγός στην Βαλενσιέν, έπρεπε να φωνάζω στο ματς ακόμα περισσότερο, καθώς στη θέση μου απαιτείται πολλή επικοινωνία. Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι έπρεπε να μιλήσω κι έτσι ένιωθα μια μικρή αμηχανία. Ο κόσμος γελούσε, αλλά εγώ συνέχιζα να δουλεύω».

«Παίζαμε σε σε τσιμεντένια γήπεδα στους δρόμους ως παιδιά και έφηβοι και πάντα σε παιχνίδια 5Χ5, Δεν υπήρχε διαιτητής κι έτσι το ματς ήταν έντονο. Παίζαμε για ώρες χωρίς να σταματήσουμε. Η μητέρα μου φώναζε από το παράθυρο: «Γύρνα σπίτι τώρα». Και πάντα απαντούσα: «Σε παρακαλώ, άλλα πέντε λεπτά!» Θα μπορούσα να παίζω για πάντα εκεί»