Ο Σωτήρης Γεωργίου αναφέρεται στην σημερινή ημέρα των αθλητικών δημοσιογράφων.

Η Παγκόσμια Ημέρα Αθλητικογράφων (World Sports Journalists Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Ιουλίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Αθλητικού Τύπου (AIPS). Αλλά για γιορτές είμαστε ειδικά στην Ελλάδα που οι περισσότεροι αθλητικοί δημοσιογράφοι είναι στο ταμείο ανεργίας; Με ρωτάνε πολλά παιδιά πως να γίνουν δημοσιογράφοι στα αθλητικά. Και η απάντηση είναι γνώση,πολύ δουλειά προσωπική βασικά και μετά καλή τύχη! Το επάγγελμα του αθλητικογράφου είναι κανονικά δύσκολο και απαιτεί εξειδίκευση και συνεχή γνώση.  Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει ένας νέος να έχει μάθει δίπλα στους πραγματικούς επαγγελματίες του αντικειμένου. Όχι δίπλα σε διάσημους. Μεγάλη η διαφορά. Άλλο με διδάσκει ένας διάσημος και άλλος ένας πραγματικός δημοσιογράφος και αθλητικογράφος με την πραγματική έννοια του όρου.

Μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο ασφαλώς. Αλλά από εκεί και πέρα ο νέος θα πρέπει να είναι οπλισμένος με υπομονή και επιμονή. Ο καλός αθλητικογράφος πρέπει να αφιερώνει ώρες ατομικά στην προσωπική του ενημέρωση και απόκτηση γνώσης και στην σημερινή εποχή χρειάζεται η εξειδίκευση(πχ διαλέγεις το μπάσκετ,το ποδόσφαιρο ή κάτι άλλο)αλλά πρέπει να έχεις και συνολική-σφαιρική γνώση. Πολλές φορές μου λένε πας στην εκπομπή σου το βράδυ ,άρα κάθεσαι τις άλλες ώρες. Και πως τότε ξέρω όσα ξέρω; Για να είμαι ειδήμονας του μπάσκετ πρέπει να βλέπω και ώρες μπάσκετ σπίτι μου. Πρέπει για να ξέρω να απαντήσω σε κάθε ερώτηση πχ ,τα πάντα. Άρα να έχω ενημερωθεί για τα πάντα. Ο αθλητικογράφος δεν έχει ωράριο κανονικά. Άλλο πάω στην δουλειά μου και μετά ελεύθερος που συμβαίνει στις άλλες δουλειές. Εδώ και στις άλλες ώρες αν θες να γίνεις ο καλύτερος ή να είσαι σε ένα υψηλό επίπεδο,πρέπει να αφιερώνεις και ώρες εκτός δουλειάς για την ατομική σου βελτίωση

Το επάγγελμα του αθλητικογράφου απαιτεί πολλές θυσίες,αλλά έχει και πολλές ομορφιές. Όπως ειδικά παλαιότερα που είχε πολλά και για πολλούς ταξίδια,γνωρίζεσαι από κοντά και αποκτάς προσωπικές σχέσεις με αυτούς που θεωρούσες ινδάλματα,πας στα καλύτερα ματς(όχι όλοι βέβαια…)και γενικά έχεις αβάντες που λέμε…Αυτή είναι η λεγόμενη κανονικότητα .Ομως όπως στον χώρο συνολικά της δημοσιογραφίας,έτσι και στον χώρο των αθλητικογράφων ,κυριαρχεί πλέον το χάος. Δουλειά καλή και αντάξια  του επιπέδου σου (σ.σ δημοσιογραφικά)βρίσκεις βασικά αν έχεις κολλητό,  ,θα πρέπει να είσαι οπαδός μιας ομάδας και τα σχετικά. Ακόμα και το σωστό πολιτικό βύσμα πολλές φορές αρκεί…

Για να πας μπροστά και να έχεις καλές δουλειές σε μια εποχή που το επάγγελμα του δημοσιογράφου έχει γίνει ίσως και το πιο κακοπληρωμένο με εξαίρεση τους τηλεοπτικούς σταρ. Αλλιώς θα είσαι σε μια δουλειά χαμηλόμισθος και κάνοντας την λεγόμενη λάντζα…Οκ,υπάρχουν και εξαιρέσεις.Αλλά μόνο που το λέμε σημαίνει αποτυχία του συστήματος καθώς η εξαίρεση θα έπρεπε να είναι όταν αναφερόμασταν σε κάτι αρνητικό και όχι θετικό! Πίσω από την λάμψη να βλέπουμε τα προβλήματα λοιπόν καθώς το επάγγελμά μας στραβά αρμενίζει και ευθύνη έχουμε όλοι. Και σε μια εποχή που κινδυνεύει να χαθεί η αντικειμενικότητα αφού πολλά ΜΜΕ ανήκουν απευθείας ή εμμέσως σε πολλούς παράγοντες του αθλητισμού.

Από εκεί και πέρα ο χώρος βάλλεται από παντού. Και ο σωστός και αντικειμενικός αθλητικογράφος δύσκολα βρίσκει εργασία και δη αξιοπρεπή. Καθώς δεν θα είναι γλείφτης, ρουφιάνος, κολητάρι και τα σχετικά και δεν θα υποστηρίζει πχ μια ομάδα ή έναν παράγοντα κάνοντας αβάντες γι αυτόν! Υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις αλλά μειώνονται κάθε χρόνο και αυτές. Και συνήθως ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος,αθλητικογράφος και Μέσο σήμερα ,παλέυει για τα βασικά του επειδή ακριβώς πρεσβεύει τα δέοντα. Εκτός αυτού ο αθλητικογράφος σήμερα κινδυνέυει πιο πολύ από ποτέ και σωματικά. Πέραν της κούρασης και ψυχικής και σωματικής εξάντλησης πουschelakis  σε οδηγούν οι πολλές ώρες εργασίας καθημερινώς και εμμέσως,όταν δεν αρέσει κάτι που γράφεις κινδυνεύεις να δεχθείς επιθέσεις σωματικές από οπαδούς,από βαλτούς ή ακόμα(σπάνιο πολύ)και από αθλητές(!) όπως υπέστησα εγώ. Και δεν θα βρεις και ποτέ μάλλον το δικαιόν σου!

Συνθήκες ζούγκλας…Και αν είσαι και ανεξάρτητος ποιός θα σε υποστηρίξει εκτός των απλών αγνών φιλάθλων ή ανθρώπων. Όπως και να έχεις ο αθλητικογράφος,δηλ ο δημοσιογράφος με ειδικότητα ή ενασχόληση στα αθλητικά,είναι πάντα ένα ελκυστικό επάγγελμα. Κακοπληρωμένο (με λίγες εξαιρέσεις)και με τρομερή ανεργία ειδικά αν θες να είσαι πραγματικός δημοσιογράφος. Και μάλλον θα πρέπει να έχεις άλλη δουλειά για να ζεις..Έτσι όμως ασθενεί ο πραγματικός δημοσιογράφος και όλα είναι κόπι πέιστ ή νον πέιπερ και οπαδικό λιβελήματα! Καλό κουράγιο καθώς μόνο για γιορτές δεν είναι ο χώρος μας με εξαίρεση σχεδόν μόνο τα κρατικά ΜΜΕ ή και την συνδρομητική ΤV.