«H ιστορία με τον κορονοϊό είναι τραγωδία. Όσο σκληρός και να λένε πως είναι ένας γιατρός, μπροστά στον θάνατο λυγίζουν οι πάντες. Την περίοδο της πανδημίας υπήρχαν άνθρωποι που μπήκαν όρθιοι στο νοσοκομείο και μετά από τρεις ώρες διασωληνώθηκαν, αυτή είναι η ζωή.
Εγώ δεν έχω νοσήσει καθόλου. Φορούσα δύο μάσκες συνέχεια και δεν τις έβγαζα καθόλου. Ας ελπίσουμε ότι αυτά τα δύο χρόνια τελειώσανε, ότι ναι μεν η νόσος θα είναι εδώ αλλά εμείς θα την αντιμετωπίζουμε», είπε ο πρόεδρος του ΕΙΝΑΠ, παραδεχόμενη ότι, η επιστημονική κοινότητα έκανε λάθη σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Μίλησε για το πώς πέρασε την καραντίνα, στο σπίτι της, με τον σύζυγό της, ο καθένα στο δωμάτιό του. «Το μόνο μου άγχος ήταν το τι μεταφέρω στο σπίτι μου μετά από το νοσοκομείο. Φοβόμουν μην κολλήσω», είπε μεταξύ άλλων.
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν της, τα πρώτα βήματά της στην Ιατρική και τη γνωριμία με τον σύζυγό της, είπε:
«Έκανα το αγροτικό μου στη Λήμνο και ήταν πολύ δύσκολα. Οι εποχές εκείνες τα νοσοκομεία ήταν πολύ δύσκολα. Εκεί γνώρισα και τον σύζυγό μου, ο οποίος είναι επίσης γιατρός. Αποφάσισα να γίνω γιατρός από 7 ετών μετά από μία νοσηλεία του πατέρα μου στο ΚΑΤ.
Εκεί αποφάσισα ότι θα γίνω γιατρός. Πέρασα στη Θεσσαλονίκη και επειδή δεν ήθελα να μείνω εκεί πήγα να σπουδάσω στη Νάπολη» αποκάλυψε η Ματίνα Παγώνη.
Ερωτηθείσα για τη «μάστιγα» των γιατρών: τα φακελάκια, ξεκαθάρισε πως «αυτή η νοοτροπία ότι δεν θα με κοιτάξει καλά που λέει η γιαγιά που έρχεται δεν ισχύει. Ο γιατρός και μόνο από εγωισμό δεν θέλει να χάσει κανένα περιστατικό του».