Ένα πρώτο ημίχρονο με καλή κυκλοφορία, με σχετική δημιουργία φάσεων, με ένα γκολ από ωραίο συνδυασμό και χωρίς ουσιαστική απειλή από τον αντίπαλο, άφησε τη θέση του σε ένα δεύτερο γεμάτο μπλαζέ ύφος, παιδικά λάθη και εν τέλει ένα γκολ του αντιπάλου σε σημείο του αγώνα που δεν μπορούσε να αλλάξει το αποτέλεσμα, κοστίζοντας έτσι στο τριφύλλι δεύτερη συνεχόμενη απώλεια βαθμών. Η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου δείχνει ότι το μεγάλο πρόβλημα του Πογιάτος είναι η διαχείριση της ομάδας και πολύ φοβάμαι και η ελλιπής φυσική κατάσταση παικτών που παρουσιάζονται στο γήπεδο άδειοι από ενέργεια και με κουρασμένο μυαλό.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω αν το 4-3-3 ταιριάζει στον Παναθηναϊκό, αν το παιχνίδι της άμυνας ψηλά κοστίζει ή αν το σύνολο που έφτιαξαν ο Ρόκα και ο συμπατριώτης του θα μπορούσε να είναι καλύτερο βάση των χρημάτων που είχαν στη διάθεσή τους. Ο λόγος είναι ότι θεωρώ ότι είναι πολύ νωρίς στη σεζόν για να κριθούν παίκτες που δεν είναι άγνωστοι ποδοσφαιρικά, αλλά αποτελούν λαχεία και γιατί είμαι της ίδιας άποψης με τον μεγάλο Μπιέλσα που λέει ότι όταν σφυρίξει ο διαιτητής την έναρξη του ματς θέσεις υπάρχουν μόνο στις κερκίδες. Δυστυχώς όμως, η ζωή μιας ομάδας, η πορεία ενός προπονητή και η παρουσία των ποδοσφαιριστών, κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Μέχρι τώρα το ποτήρι είναι το λιγότερο μισοάδειο και σίγουρα δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο για τον Πογιάτος στα επόμενα παιχνίδια. Ο Άρης την επόμενη αγωνιστική στο ΟΑΚΑ δεν είναι εύκολος αντίπαλος και ο Παναθηναϊκός απέναντι σε μία ομάδα που έχει ευχέρεια στο σκοράρισμα όπως οι Θεσσαλονικείς καλείται να δει λίγο διαφορετικά το παιχνίδι και να πάψει να παίζει με τη φωτιά.