Μετά το παιχνίδι στην Γρανάδα και την ισοπαλία κόντρα στο μεγάλο φαβορί του ομίλου, την Ισπανία, είχαμε πει πως η εν λόγω επιτυχία θα εξαργυρωνόταν μόνο αν κάναμε τα αυτονόητα. Ποια είναι αυτά; Νίκες μέσα και έξω με Κόσοβο και Γεωργία και βλέπουμε μετά. Δυστυχώς χθες η συνθήκη αυτή χάθηκε. Η ισοπαλία με την Γεωργία στην Τούμπα αποτελεί αρνητικό αποτέλεσμα και ουσιαστικά μας στερεί, έναντι των βασικών μας ανταγωνιστών Σουηδών, το όποιο πλεονέκτημα είχαμε αποκτήσει μετά το 1-1 της πρώτης αγωνιστικής με τους Ίβηρες. Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι η Ελλάδα αποκλείστηκε χθες. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι πλέον τα παιχνίδια που έρχονται τον προσεχή Σεπτέμβριο με Κόσοβο στην Πρίστινα και Σουηδία εντός έδρας απέκτησαν χαρακτήρα αγώνων χωρίς αύριο. Για να μπεις δυνατά στην διεκδίκηση της δεύτερης θέσης δεν υπάρχει κάτι άλλο από δύο νίκες, δύο τρίποντα σε αυτές τις αναμετρήσεις.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα μας δεν είναι το αποτέλεσμα αυτό καθεαυτό. Το γεγονός που προβληματίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η εικόνα της ομάδα στο χορτάρι. Στα δύο πρώτα ματς σε αυτήν την προκριματική φάση, η παραγωγή ευκαιριών είναι το λιγότερο πενιχρή. Καλά πες την πρώτη αγωνιστική είχες απέναντι τους Ισπανούς. Που να βρεις χώρους, που να βρεις φάσεις, πως να πιέσεις τον αντίπαλο; Την δεύτερη, όμως; Εάν δεν μπορείς να κάνεις φάσεις και να παίξεις κυριαρχικό ποδόσφαιρο με Εθνικές όπως η Γεωργία δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς για πρόκριση. Ο Ολλανδός ομοσπονδιακός προπονητής δεν δείχνει ικανός να βελτιώσει την ομάδα. Ίδια εικόνα, κακές επιλογές σε πρόσωπα και εκτός τόπου και χρόνου αλλαγές κατά την διάρκεια των αγώνων. Είναι φορές, που πραγματικά απορείς με το τι σκέφτεται ο Φαν Σιπ. Μοιάζει σαν να μην γνωρίζει τα στοιχεία των παικτών που έχει στην διάθεση του. Μοιάζει να ξεχνά παίκτες που αγωνίζονται σε πρωταθλήματα του εξωτερικού και θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις σε θέσεις που πονάμε, όπως για παράδειγμα ο Γιάννης Μασούρας που κάνει πολύ καλή σεζόν στην Πολωνία με την φανέλα της Γκόρνικ ως δεξί μπακ. Το πιο κακό όμως είναι ότι δείχνει να μην υπολογίζει το ίδιο το εγχώριο πρωτάθλημα. Δηλαδή δεν υπάρχουν παίκτες που παίζουν σε μικρότερες μεν ομάδες από το Big-4, αλλά θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι στην Εθνική; Για να φτάσεις στις επιλογές πρέπει να παίζεις σε πρωταθλήματα της αρεσκείας του και μόνο;
Πέρα από όλα τα παραπάνω, όμως, ο Φαν Σιπ δεν εμπνέει κανέναν πια. Δεν εμπνέει τους διεθνείς. Δεν εμπνέει τον κόσμο, αφού η ομάδα δεν κάνει βήματα προς τα μπροστά και η εικόνα είναι αποκαρδιωτική αγωνιστικά. Φαντάζομαι ότι δεν πρέπει να εμπνέει πια ούτε την νέα ηγεσία της Ομοσπονδίας. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης, πρόεδρος της Ε.Π.Ο από το προηγούμενο Σάββατο, άνθρωπος με τεράστια προσφορά στην Εθνική ομάδα, επιβάλλεται να βγει μπροστά. Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις προπονητή μεσούσης μιας προκριματικής φάσης, κυρίως γιατί δεν μπορείς να βρεις στην παρούσα φάση αντικαταστάτη που θα σε πάει ένα βήμα παραπάνω. Από την άλλη το πιο πιθανό σενάριο με την παραμονή του Ολλανδού είναι να μην διαφοροποιηθεί η εικόνα στο χορτάρι και να αποκλειστείς ακόμα και από τα ματς του Σεπτεμβρίου. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή…….