Ο Παναθηναϊκός απέχει 90 ή 120 λεπτά από το να ξεβαλτώσει από την μπόχα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να περιμένει ως μάννα εξ ουρανού τη ρεβάνς με την Μπράγκα, για τα play off του Champions League. Ναι, είναι η δόξα να παίζεις με τους καλύτερους. Ναι, είναι τα λεφτά για να έχει ο σύλλογος οικονομική ευημερία. Οι όμιλοι του Europa League μόνο κακή εξέλιξη δεν θα είναι, σε περίπτωση αποκλεισμού.

Όμως, πέραν της επιστροφής του Πρέσβη στη φυσική του θέση είναι και κάτι άλλο. Για έξι, τουλάχιστον, βράδια θα ξεφύγει από αυτό το πράγμα που έχουν καταντήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το Πρωτάθλημά μας το αγαπάμε. Είναι το Πρωτάθλημα του… χωριού μας. Σε όποια χάλια και αν το έχουν φέρει, εδώ και δεκαετίες, οι κατά καιρούς «δυνάστες» του αποτελεί την καθημερινότητά μας από την ημέρα που γεννηθήκαμε.

Παναθηναϊκός: Πέρα από τους τίτλους

Δεν είναι μόνο οι τίτλοι, τα Πρωταθλήματα, τα Κύπελλα. Είναι η χαρά τού να είσαι ο καλύτερος στον τόπο σου. Ο πιο ονομαστός, ο ανώτερος. Έτσι, μάλλον, θα έπρεπε να είναι. Τώρα η φάση είναι «όποιος έχει τα κονέ και είναι πιο ισχυρός εξωγηπεδικά επικρατεί». Ο Παναθηναϊκός το βίωσε πέρυσι, σε σωρεία διαιτητικών αποφάσεων εναντίον του. Σε ματς που αναβλήθηκαν, ουσιαστικά, γιατί δεν είχε… καλό καιρό.

Το φαινόμενο των… Νταμπάνοβιτς μετεξελίχθηκε όταν κλήθηκε ένας ολόκληρος οργανισμός να βάλει στην άκρη την υγεία των παικτών του, επειδή το Προεδρείο της Λίγκας υιοθέτησε τη στάση – θέση της συνδιεκδικήτριας. Τι αξία μπορεί να έχουν διοργανώσεις που κρίνονται έτσι; Με τον… τσαμπουκά και ετσιθελικά; Ο Παναθηναϊκός έμαθε, δυστυχώς, τις τελευταίες δεκαετίες να πορεύεται και να δημιουργεί πιστούς, πέρα από τους τίτλους.

Τι είναι το Champions League;

Η διοργάνωση αυτή μπορεί να επαναφέρει το Τριφύλλι στην elite. Έξω από τη μιζέρια του Διαμαντόπουλου, ο οποίος πέτυχε το αμίμητο. Να εξαγριώσει τον κόσμο στη Λεωφόρο, σε ματς που ο Παναθηναϊκός πήρε «περπατώντας». Έξω από τον απίστευτο Γκορτσίλα, ο οποίος έκανε τα πάντα για να μην γκελάρει η ΑΕΚ. Κρίμα ο άνθρωπος, πραγματικά.

Για έξι εβδομάδες, αν ο Παναθηναϊκός περάσει την Μπράγκα, θα ασχολούμαστε με το αν μπορούμε να κοντράρουμε τη Μάντσεστερ Σίτι ή τη Ρεάλ Μαδρίτης. Θα «νταραβεριζόμαστε» με σούπερ σταρ, θα έχουμε αυτή τη γλυκιά προσμονή του σεντονιού να ταλαντεύεται. Ενός σεντονιού αρκετά πιο καθαρού από τα… βρώμικα σκεπάσματα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Αν ο Παναθηναϊκός μπει, τελικά, σε ομίλους θα πρόκειται για το μεγαλύτερο επίτευγμα της εποχής Ιβάν Γιοβάνοβιτς έως το επόμενο. Το αντίδοτο στη σαπίλα…