RADIO
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Ο Παναθηναϊκός απέτυχε να περάσει στους ομίλους του Champions League και στεναχώρησε τον κόσμο του. Αυτή είναι η επιτυχία. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.
Το σημαντικό για να καταλάβεις τι έχει επιτύχει ο Παναθηναϊκός επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι να παρακολουθήσεις ξανά και αναλυτικά τι ακριβώς πέρασε τα αμέσως προηγούμενα χρόνια. Κάθε φορά που έρχεται η σύγκριση του Τριφυλλιού με το παρελθόν είναι αρκετά άβολο. Είτε πρόκειται για τις δοξασμένες εποχές των 90s και 00ss για παράδειγμα ή για τις πρόσφατες, που την Ευρώπη την έβλεπες με το μακαρόνι…
Ο Γιώργος Δώνης συνήθιζε να λέει, στο διάστημα παρουσίας του στον πάγκο των Πράσινων, πως οποιαδήποτε σύγκριση της τότε έκδοσης του Παναθηναϊκού με το παρελθόν είναι αδιέξοδη και δεν πρέπει να γίνεται. Πέρα από το ότι ο Έλληνας τεχνικός το έλεγε, διότι το υλικό που είχε στα χέρια του ήταν για τον τωρινό Παναθηναϊκό Β και η στήριξη από τη διοίκηση ελάχιστη, είχε στο μυαλό του πως οι εποχές άλλαξαν.
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι να αρχίσει ο Παναθηναϊκός να γράφει ξανά ιστορία. Η εξάδα αγώνων για το φετινό Champions League υπήρξε ένα baby step προς αυτή την κατεύθυνση. Τίποτα περισσότερο… Ο Παναθηναϊκός, ιστορικά, είναι «καταδικασμένος» να εκπροσωπεί την Ελλάδα και να πρωταγωνιστεί. Για αυτό και μπορεί να θεωρηθεί κανονικότητα, η στεναχώρια του αποκλεισμού από την Μπράγκα και ο χαρακτηρισμός του γεγονότος ως αποτυχία. Επιπροσθέτως, με τα οικονομικά μεγέθη που υπάρχουν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, προημιτελικά, ημιτελικά και τελικός Champions League πρέπει να θεωρούνται απίθανα πράγματα προς υλοποίηση.
Το Europa League αποτελεί μία ενδιάμεση κατάσταση, που οι ίδιες φάσεις της διοργάνωσης μοιάζουν, επίσης, απόμακρες. Τώρα, για το Εuropa Conference League η συζήτηση προσαρμόζεται στις δυνατότητες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ένας τελικός εκεί, θα πρέπει να είναι ο στόχος του Τριφυλλιού πέρα από τα σύνορα. Ρεαλισμός, δουλειά, επένδυση από την ομάδα και αξιολόγηση προόδου από τον κόσμο αποτελούν ορισμένα από τα συστατικά της επιτυχίας.
Οι τελευταίες συνεντεύξεις Τύπου του Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποτελούν ένα καλό μάθημα επίλυσης όλων των σημείων τριβής στην Παναθηναϊκή κοινότητα. Ουσιαστικά, έδωσε… λόγο παραπάνω σε αυτούς που, από το υστέρημά τους, ακολουθούν παντού την ομάδα. Με αφορμή την υπόθεση κραξίματος του Άντραζ Σπόραρ. Λέγοντας σε διαφορετικό μέρος των δηλώσεών του, με πάτημα τη μετακίνηση στο ΟΑΚΑ για τα ευρωπαϊκά ματς από εδώ και πέρα, ότι η Λεωφόρος δεν χωράει τον κόσμο που θέλει να δει από κοντά τον Παναθηναϊκό.
Ριψοκίνδυνες δηλώσεις, διότι αυτή τη φορά δεν μίλησε, συνολικά, για τον υπέροχο κόσμο του Τριφυλλιού, ούτε για την αύρα της Λεωφόρου. Εδώ, ελλοχεύει ο κίνδυνος σε μαζεμένες στραβές να τα βρει εμπρός του αυτά, αλλά, πιθανότατα, δεν τον ενδιαφέρει. Άλλωστε παρακολουθεί τι συμβαίνει και γνωρίζει πως μία μερίδα κόσμου και Τύπου τού ασκούν κριτική. Το ζήτημα, φυσικά, είναι η ποιότητα της κριτικής και το σκεπτικό πίσω από αυτή.
Κακές βραδιές στη δουλειά θα έχουν όλοι. Αν πρέπει να κριτικάρουμε τις επιλογές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στη ρεβάνς με την Μπράγκα, ναι, έχει κάνει λάθη. Μπερνάρ και Ιωαννίδης δεν θα έπρεπε να αρχίσουν, με βάση το rotation που ακολουθήθηκε με τον Βόλο. Ο Βραζιλιάνος είναι σε καλύτερη φάση από τον Τζούρισιτς και εδώ, πες, υπάρχει μία λογική. Η παρουσία του Φώτη Ιωαννίδη στην 11άδα, όμως, όχι μεγάλη.
Επειδή το κοινό αίσθημα ήθελε, δεν σημαίνει ότι η απόφαση – η οποία ελήφθη για άλλους λόγους – είναι και σωστή. Ο Παναθηναϊκός έχασε το πιο έντονο pressing ψηλά του Σλοβένου και τον ρόλο του game changer του κατάκοπου από το 35’ Έλληνα στράικερ. Η μη συμμετοχή του Μλαντένοβιτς, έστω ως αλλαγή, αντί του ντεφορμέ Χουάνκαρ. Η μη συμμετοχή του Βέρμπιτς, ο οποίος όταν άλλαξε τη δεξιά πλευρά, βγάζοντας τον Παλάσιος, θα ήταν χρήσιμος ως δεύτερος στράικερ.
Είδατε τι εύκολη που είναι η κριτική και πως μπορείς να βρεις, ανάλογα με την άποψη και τα μυαλά που κουβαλάς, αίτια αποτυχίας; Το σημαντικό είναι να δεις, όμως, τη συνολικότερη εικόνα και την πρόοδο που υπάρχει στο τμήμα επί των ημερών του Σέρβου προπονητή. Το μπακαλίστικο «φταίει για όλα ο Σπόραρ» επειδή έχασε ένα τετ α τετ, αλλά «ο Βαγιαννίδης αξίζει πολυετές συμβόλαιο», που το αξίζει το παιδί, ενώ η Μπράγκα έβαλε 3/3 γκολ που άρχισαν ή τελείωσαν από τη μεριά του αποτελεί όνειδος, όχι κριτική.
Υποκειμενικά, λοιπόν, εντελώς, ο Παναθηναϊκός απέτυχε να μπει σε ομίλους Champions League. Ούτε επέστρεψε, ούτε πέτυχε κάτι μοναδικό στην ιστορία του. Επαναπροσδιορίζει τους στόχους του και καλείται να διεκδικήσει τα δύο εγχώρια τρόπαια. Επίσης, να πραγματοποιήσει μακρά πορεία στην Ευρώπη, σε Europa ή Conference League. Ελπίζοντας πως θα συνεχίσει να… χτίζει, όπως συμβαίνει επί Γιοβάνοβιτς, που είναι σαφέστατα πιο δύσκολο και επίπονο από την ισοπεδωτική κριτική που μόνο… γκρεμίζει.
