Ο Παναθηναϊκός πέφτει, επικοινωνιακά, θύμα της αντικειμενικότητας. Τα πράγματα στη θέση τους, λοιπόν… Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.

Ο Παναθηναϊκός, πλέον, έχει ως μόνο αντίπαλο την ΑΕΚ για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, μετά τη μεγαλειώδη νίκη στην Τούμπα και την επικράτηση της «Ένωσης» στο Φάληρο επί του Ολυμπιακού. Η φετινή «μάχη» τίτλου θα μπορούσε να είναι μοναδική. Όντες μαθημένοι σε Πρωταθλήματα τα οποία κρίνονταν από τον Νοέμβριο υπέρ της μίας αρχής επί του προσκηνίου και του παρασκηνίου (κυρίως), το «σπρώξιμο» στην ΑΕΚ για να μείνει όρθια «βαφτίζεται» ως ανταγωνισμός μεταξύ ισοδύναμων.

Παναθηναϊκός: Αυτά αντιμετωπίζει…

Πράγματι, η ΑΕΚ έχει έναν πανέξυπνο προπονητή και αρκετά βαθύ ρόστερ. Ενδεχομένως, πιο πλήρες από του Τριφυλλιού. Πέρασε ορισμένα διαστήματα στη σεζόν, όπου ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική παρουσιάζοντας καλό ποδόσφαιρο. Η μεζούρα Μανούχου στο Ατρόμητος – ΑΕΚ, η person-to-person ενημέρωση των όσων έγιναν με τους Πολωνούς διαιτητές πριν το ΑΕΚ – Άρης, οι σπασμωδικές κινήσεις φίμωσης μερίδας του Τύπου και οι προκλητικές διαιτησίες υπέρ της δημιουργούν ένα αποκρουστικό σκηνικό.

Σε συνδυασμό με την εκκόλαψη διάφορων «εξαπτέρυγων» που προωθούν την παραμύθα των «πρασινέρυθρων», με σκοπό να σκορπίσουν διχόνοια στον κόσμο των Πράσινων, βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα πως η ΑΕΚ, η διοίκησή της και οι υπάλληλοι σε αυτήν, είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να πάρουν οι «κιτρινόμαυροι» τον τίτλο. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα το παιχνίδι της Λεωφόρου, την 7η αγωνιστική, θα κρίνει πιθανώς και όλο το Πρωτάθλημα.

Παναθηναϊκός: Μέταλλο, ομάδα, πίστη

Απέναντι σε αυτό το ανορθόδοξο ράλι Πρωταθλητισμού της ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός έχει μάθει, πλέον, να αντέχει. Ουδείς γνωρίζει που θα βγάλει αυτή η χρονιά. Σίγουρα, όση απογοήτευση και αν υπάρξει αν δεν έρθει ο τίτλος, η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα έχει γίνει πιο ανθεκτική. Θα έχει δοκιμάσει δυνατότητες σε συνθήκες πίεσης, ξεπερνώντας τα άσχημα χρόνια που προηγήθηκαν. Φυσικά, το αποτέλεσμα μετράει…

Ο κόσμος, όμως, του Παναθηναϊκού δεν γίνεται να μην είναι ήδη ευχαριστημένος με ό,τι βλέπει. Αδημονία για κάθε παιχνίδι. Μέταλλο νικητή, κόντρα σε διαιτητικές αποφάσεις και ασύμμετρο «πόλεμο». Ομάδα σαν μία γροθιά. Στις νίκες και τις ήττες. Πίστη στον στόχο και προσπάθεια στο απόλυτο, ώστε να επιτευχθεί αυτός. Ανάδειξη πρωταγωνιστών, όπως ο Μπερνάρ στην Τούμπα που, μόλις, πριν λίγες εβδομάδες δέχτηκε σκληρή κριτική. Αντίδραση και όχι απογοήτευση όταν σε δύσκολες έδρες προκύπτει αρνητική εξέλιξη (πχ το 1-1 με τον ΠΑΟΚ).

Μικροί και μεγάλοι στο ίδιο καφενείο;

Με λόγια απλά, ο ένας διεκδικητής του τίτλου εκμεταλλεύεται τις αγωνιστικές του αρετές για να επιτύχει. Και πληρώνει τις αδυναμίες του, όταν αποτυγχάνει. Ο άλλος διεκδικητής κατάφερε να πείσει την κοινή γνώμη τις αστειότητες περί… εξωγήινου ποδοσφαίρου, έχει πάρει ήδη 3β. στα playoffs από τη διαιτησία, ενώ θα έπρεπε να βρίσκεται σε μεγαλύτερη απόσταση από τον Παναθηναϊκό. Με απευθείας επικοινωνία με το παρασκήνιο, με την ΕΠΟ… αρωγό, δεν χάνει την ευκαιρία να αποπροσανατολίσει και να μπαρουτιάσει την όλη κατάσταση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο μικρός και ο μεγάλος δεν γίνεται να καθίσουν στο ίδιο καφενείο… Ας αποφασίσει το ποδόσφαιρο, ποιος αξίζει αυτήν την κούπα.