Είναι, ίσως, ιεροσυλία η παράφραση του τίτλου του μυθιστορήματος του Μενέλαου Λουντέμη, αλλά ταιριάζει σε αυτό που σκέφτονται από την Τρίτη το βράδυ αρκετοί Παναθηναϊκοί. Τι πιο ωραίο από το να βλέπεις το Τριφύλλι να ανθίζει ξανά, έστω και αν γνωρίζεις πως ο δρόμος της επιστροφής – ανόδου στην πραγματικότητα έχει μπόλικο ακόμα. Ο Παναθηναϊκός, όμως, προοδεύει και αυτό δεν γίνεται να μην επισημανθεί. Ειδικά, όσοι πιστέψαμε σε αυτήν την ομάδα και στις κακές της ημέρες και στα άσχημά της αποτελέσματα, βλέπουμε το 1-0 επί της Μαρσέιγ στη Λεωφόρο ως μία σφραγίδα του Παναθηναϊκού που μας μεγάλωσε.
Μετά από ένα Κύπελλο και ένα χαμένο Πρωτάθλημα με άδικο τρόπο, το Τριφύλλι έχει εξασφαλίσει ευρωπαϊκούς ομίλους (Europa League) και απέχει τρία παιχνίδια από τη φυσική του θέση. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κρατούσε το καλύτερο κοουτσάρισμα καριέρας στους Πράσινους για τον δυσκολότερο αντίπαλο που, έως τώρα, αντιμετώπισε. Τη Μαρσέιγ του Μαρθελίνο, που είναι σίγουρος για την πρόκριση της ομάδας του να τονιστεί, η οποία δαπάνησε περίπου 65 εκατ. ευρώ μόνο για αγορές παικτών το καλοκαίρι που διανύουμε. Που μέχρι την Τρίτη δεν είχε χάσει ποτέ σε προκριματικά Ευρώπης (7-7-0).
Παναθηναϊκός: Ο πιο aggressive Ιβάν
Την πιο παρεμβατική 11άδα επί των ημερών του, την κρατούσε ο Γιοβάνοβιτς για ένα τέτοιας δυσκολίας παιχνίδι. Ξήλωμα της δεξιάς πλευράς με βασικούς Βαγιαννίδη και Μαντσίνι. Βασικό τον Βέρμπιτς, ο οποίος από την ημέρα που έχει έρθει στον Παναθηναϊκό έχει δείξει λίγη μόνο από την ποιότητά του. Αλλαγή ο Μπερνάρ, το πιο βαρύ συμβόλαιο στην ομάδα. Στον πάγκο για 90 λεπτά ο Παλάσιος, ο βασικότατος δεξιός εξτρέμ. Στην εξέδρα ο πιο επιδραστικός παίκτης των Πράσινων, μέχρι την αποφράδα ημέρα που τραυματίστηκε, Αϊτόρ.
Ναι, ok, ο Παναθηναϊκός δεν έχει υλικό, δεν έχει βάθος στον πάγκο, θέλει παίκτες, έχει φτωχό ρόστερ. Τι καλοκαίρι πέρασε… Η πραγματικότητα, όμως, δείχνει άλλα. Και φυσικά, η κριτική δεν επηρεάζεται μόνο από τη νίκη επί των Γάλλων. Αλλά από την τακτική που ακολουθεί ο προπονητής, ως προς το recruiting. Καθένας που έρχεται είναι ανώτερος από όποιον φεύγει. Η δικαίωση στο κοουτσάρισμα του Σέρβου προπονητή, ίσως, είναι και καρμική. Γκολ που προέρχεται από τρεις αλλαγές: Κλεϊνχέισλερ, Ιωαννίδης, Μπερνάρ. Ο πιο… επιθετικός Γιοβάνοβιτς, όχι μόνο σε αγωνιστική τακτική αλλά και στην ίδια την προσωπική παρέμβαση στον τρόπο που σκέφτεται, δικαιώθηκε.
Τίποτα δεν έχει τελειώσει
Φυσικά, το επίτευγμα αυτό δεν σημαίνει και πολλά για την πρόκριση. Αποτυπώνει, απλώς, την προσπάθεια που κάνει ο οργανισμός να επιστρέψει στη θέση όπου ανήκει. Η πρόκριση μπορεί να μην έρθει. Το 1-0, με τη ρεβάνς στο «Βελοντρόμ», μπορεί, στο τέλος, να μην σημαίνει κάτι. Η εικόνα, όμως, ενός καθηλωτικού και κυριαρχικού Παναθηναϊκού, που μπορεί να βρει έναν αντίπαλο ποιοτικότερο και ακριβότερο και να τον… καθίσει στο σκαμνί, δείχνει πως μόλις η ομάδα πληροί όλες τις ικανές και απαραίτητες προϋποθέσεις θα γυρίσει όπου βρισκόταν.
Αυτή η συνεχής σύγκριση με το παρελθόν ενοχλεί πολύ κόσμο. Εντός και εκτός της ομάδας, τώρα και παλαιότερα. Δεν γίνεται, όμως, να μην αναφέρεται. Το ιδεατό για τον Παναθηναϊκό δεν είναι να αρκείται στα λίγα. Ο σύλλογος «τρέφεται» από τίτλους, δόξα και φήμη. Πρέπει, λοιπόν, να επισημαίνονται όσα γίνονται προς αυτήν την κατεύθυνση και να υπάρχει μία διαρκής προσπάθεια από όσους ασχολούνται με τον οργανισμό, από ένα λεπτό την ημέρα έως όλη την ημέρα, ώστε νίκες όπως επί της Μαρσέιγ να μην αποτελούν την εξαίρεση μα τον κανόνα.