Δεν χρειάζεται να μπει κάνεις σε αναλύσεις για το τι έγινε στο Μόναχο απόψε. Χωρίς τον αρχηγό του, Ιωάννη Παπαπέτρου, χωρίς τον πρώτο σκόρερ του και μεγαλύτερο επιθετικό του όπλο, Νεμάνια Νέντοβιτς και πάλι καλά για το τριφύλλι που έμεινε στην διεκδίκηση της νίκης για σχεδόν τριανταπέντε λεπτά. Τα συμπεράσματα δεν διαφέρουν πολύ από τα προηγούμενα παιχνίδια. Το πρώτο είναι ότι η ομάδα πορεύεται χωρίς ηγέτη στην θέση ένα. Είναι τόσο φανερή η έλλειψη εκεί ,που κυριολεκτικά βγάζει μάτι. Μακ και Σαντ- Ρος δεν μπορούν να κρατήσουν την μπαγκέτα. Η ομάδα κολλάει σε σετ παιχνίδι και οι δύο τους κάνουν ασύλληπτα πολλά λάθη για να παίζουν σε αυτή τη θέση. Το δεύτερο ότι ο Κάτας έχει βελτιώσει πολύ την αμυντική λειτουργία των πρασίνων. Προσπαθούν περισσότερο, αμύνονται καλύτερα και πιο συγκροτημένα και το βασικότερο είναι ότι βγάζουν ενέργεια και διάθεση στο παρκέ. Το τρίτο ότι ο Παναθηναϊκός έχει αρκετές σταθερές για να πατήσει πάνω και να να χτίσει την ομάδα της επόμενης μέρας. Ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά αυτό το τελευταίο.

Τα τρία ελληνόπουλα, Παπαπέτρου, Παπαγιάννης και Μήτογλου είναι ο καλός ελληνικός κορμός. Δίπλα τους ο Όγκαστ, με λιγότερα χρήματα βέβαια, ο Μποχωρίδης, ο Κασελακης και οι νεαροί Καλαϊτζάκης, Μαντζούκας και έχεις την ελληνική βάση. Πάμε και στους ξένους. Οι Γουάιτ και Μπέντιλ βγάζουν τίμια το ψωμί τους και μένουν. Ο νεοοφερμένος Μπρέι επίσης φαίνεται καλή εναλλακτική λύση. Ο Σαντ- Ρος πάει στη φυσική του θέση και πάμε για τους άλλους δύο. Κρατάς ιδανικά Χεζόνια και παίρνεις έναν top-class άσο και έχεις μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα ικανή να παλέψει για την οκτάδα και βλέπουμε. Δεν μιλώ για τίτλους καθώς εκεί απαιτούνται πολλά παραπάνω πράγματα και κυρίως πολλά περισσότερα χρήματα. Ας τελειώσει η σεζόν και βλέπουμε…