RADIO
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στην Πράγα λόγω της ντροπιαστικής διαιτησίας του Μπουκέ, αλλά και δικών του λαθών. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.
Ο Παναθηναϊκός έχει συγκεκριμένους δρόμους αντιμετώπισης τού 2-0 από τη Σλάβια. Να δει τη φάση όπως ο Παναθηναϊκός της τελευταίας 10ετίας. Να πάρει χαλαρά την ήττα, να χαρεί την ευρωπαϊκή επιστροφή λες και είναι μικρομεσαία ομάδα, να ανανεώσει τη συμμετοχή του για του χρόνου από τη θέση 240 της UEFA και να ρίξει το απόλυτο φταίξιμο για ενδεχόμενο αποκλεισμό στον Γάλλο «χασάπη».
Μία εναλλακτική αποτελεί να κριθεί ο σύλλογος, όπως μία 20ετία πίσω. Που θα είμαστε σήμερα σε μία… καυτή Αθήνα από τις φωνές, γιατί η διοίκηση δεν πήρε 10άρι και δεν ενίσχυσε την ομάδα όπως τότε που δεν έφερε τον Μάνσο. Η διαιτησία του Ρούντι Μπουκέ θα ήταν άλλοθι της ανυπαρξίας της διοίκησης, που δεν μπορεί, πλέον, ούτε στην Ευρώπη να προστατέψει τον Παναθηναϊκό. Και όλα αυτά, έχοντας κάνει δώρο στην Ελλάδα τα Πρωταθλήματα στον Κόκκαλη.
Ο Παναθηναϊκός μπορεί να περάσει στη Λεωφόρο τη Σλάβια Πράγας, αν γεμίσει το γήπεδο και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς παρουσιάσει μία καλοπροπονημένη ομάδα, η οποία δεν θα «σκάσει» στο 65’. Αν μπορέσει να καλύψει το κενό του τιμωρημένου Παλάσιος, να σκοράρει νωρίς και να μην κάνει τα λάθη της Τσεχίας στα μετόπισθεν.
Για να συμβούν όλα αυτά, όμως, πρέπει πρωτίστως να γίνει η ορθή αξιολόγηση της ήττας. Που σημαίνει:
1) Η διαιτησία του Μπουκέ καθόρισε το παιχνίδι, σε μία στιγμή που η ροή του πήγαινε όπως την είχε σχεδιάσει ο προπονητής. Δεν υπάρχει αποβολή του Παλάσιος, ενώ και ο τρόπος που έμειναν οι γηπεδούχοι με παίκτη λιγότερο δείχνει την επικινδυνότητα του Γάλλου (αρχικά έδωσε κάρτα στον Σπόραρ και, κατόπιν… πίεσης, έλαβε τη σωστή απόφαση).
2) Παραδοχή ότι στα δύο κρισιμότερα παιχνίδια της σεζόν, για τον κανονικό και Ευρωπαίο Παναθηναϊκό, πως η ομάδα πήγε «γυμνή» σε καίριες θέσεις. Και όχι μόνο λόγω της ίωσης, αλλά επειδή ο παικταράς Βέρμπιτς δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής και δεν αποκτήθηκε επιτελικός μέσος ώστε να αξιοποιηθούν τα επιθετικά ατού του Τριφυλλιού. Η κριτική στον Καμπετσή, πχ, ότι δεν φάνηκε είναι να τρελαίνεσαι. Ίσως ο μόνος που έκανε κινήσεις όταν μπήκε, για να πάρει την μπάλα. Με μία λεπτομέρεια. Δεν υπήρχε χαφ να τη δώσει.
3) Απουσία εναλλακτικού πλάνου, μετά την αποβολή Παλάσιος. Ίσα – ίσα το 2-0 γίνεται σε 10 vs. 10. Το παραδέχτηκε στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αποφεύγοντας, ορθά, να μιλήσει για τη «σφαγή» του Μπουκέ.
Με λόγια απλά, ο Παναθηναϊκός καλείται να δει την αλήθεια κατάματα. Να μην κρυφτεί πίσω από τις αθλιότητες του Γάλλου και να παλέψει με όσες δυνάμεις έχει για την ανατροπή. Τίποτα λιγότερο δεν είναι αποδεκτό. Ούτε το «κρυφτούλι» πίσω από το ρεύμα που έχει ο προπονητής (το γιατί θα αναλυθεί εν καιρώ), ούτε η αιτιολογία μίας εμετικής διαιτητικής απόφασης κρύβουν την αλήθεια. Στην προκειμένη περίπτωση, μόνο η ειλικρινής εσωτερική αυτοκριτική της ομάδας μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα.
