Ο Παναθηναϊκός έκανε, ίσως, το χειρότερό του φετινό ημίωρο στη Λιβαδειά, μέχρι το γκολ του Μπέντζαμιν Βέρμπιτς που τον «ξεκλείδωσε». Σαν μία φθίνουσα πορεία να διαγραφόταν, μετά τη Νίκαια και το παιχνίδι με τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο. Με τον Ιωνικό, αναποτελεσματικός. Με τον ΟΦΗ, βιαστικός και με κακές αποφάσεις. Έως το 0-1 στο 35’, παθητικός και χωρίς ιδέες. Η ενέργεια του Μάγκνουσον με την κάθετη 68 μέτρων στον Σπόραρ και η συνεργασία με τον συμπατριώτη του σκόρερ υπήρξε βάλσαμο για τους Πράσινους. Τους ξύπνησε, μετά από ένα διάστημα που δεν πήγαινε τίποτα καλά.
Όχι ότι στη συνέχεια το πράγμα βελτιώθηκε κατά πολύ. Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι δοκάρι, με τον Σπόραρ στο 45’+4’ να αποτυγχάνει να «καθαρίσει» το ματς. Και αν η γκέλα του Χουάνκαρ στο 63’ κόστιζε, αν ο φοβερός Μπρινιόλι δεν έβγαζε την κοντινή προβολή του Βρακά, ο Παναθηναϊκός ενδεχομένως να είχε βρεθεί προ απροόπτου και το κακό να είχε τριτώσει… Έτσι φτάσαμε να συζητάμε, αναφορικά με το αγωνιστικό σκέλος, ότι ως χειρότερη στιγμή υπήρξε το ακυρωθέν γκολ του νεοφερμένου Πούχατς ο οποίος βρέθηκε μία ανάσα από ένα ονειρικό ντεμπούτο στα πράσινα (προηγήθηκε φάουλ του Ιωαννίδη, φάση ίδια με του Άβιλα στον Φώτη στη Λεωφόρο).
Παναθηναϊκός: Ο Μπερνάρ βρίσκει τον ρόλο του
Η ουσία είναι πως οι 3 βαθμοί ήρθαν και την ίδια ώρα η ΑΕΚ έχασε άλλους τόσους στα Γιάννενα. Επαναφέροντας, παρά ελάχιστο, την απόσταση των δύο ομάδων σε επίπεδα προ διακοπής λόγω Μουντιάλ. Όχι ότι έτσι καλύφθηκαν οι 4 πεταμένοι με Ιωνικό και ΟΦΗ… Αλλά επανήλθε λίγο η τάξη και η λογική, παραμονές της συνάντησης στη Νέα Φιλαδέλφεια της οποίας το αποτέλεσμα θα κρίνει πολλά. Όσο νωρίς και αν είναι…
Φοβερά ουσιώδες, επίσης, ότι η δαπανηρή προσθήκη του καλοκαιριού αρχίζει να κάνει απόσβεση στο χορτάρι. Ο Μπερνάρ αποτελεί, με την επανέναρξη των υποχρεώσεων του Τριφυλλιού, τον παίκτη που κάνει την ξεκάθαρη διαφορά. Ίσως επειδή οι υπόλοιποι δεν είναι και στο καλύτερό τους φεγγάρι, μοιάζει ο Βραζιλιάνος να παίζει σε ένα άλλο επίπεδο. Σαν να μην γίνεται αντιληπτός από τους συμπαίκτες του. Δεν υπάρχει δουλειά που να μην κάνει στο γήπεδο. Από το να παράγει ποδόσφαιρο, μέχρι να επιστρέφει στο 85’ να μαρκάρει…
Το άσχημο σκηνικό που στήθηκε στη Λιβαδειά
Χημικά πριν τη σέντρα, δίχως να έχει γίνει τίποτα, σε ματς χαμηλού κινδύνου. Άφθονο ξεστοκάρισμα δακρυγόνων από την πλευρά της Αστυνομίας στο ημίχρονο, χωρίς ο κόσμος του Τριφυλλιού να κάνει τίποτα. Σε εξέδρα με γυναίκες, μικρά παιδιά και ηλικιωμένους ανάμεσα στους φιλάθλους. Ένα παλικάρι στο νοσοκομείο και η εικόνα που μένει στον ανυποψίαστο θεατή να είναι Παναθηναϊκοί μέσα στο γήπεδο…
Όχι, όμως, για εισβολή, επεισόδια ή κάτι άλλο. Για το στοιχειώδες και ζωογόνο δικαίωμα του κάθε οργανισμού στον πλανήτη. Για να πάρουν ανάσα… Φανταζόμαστε πως και ο Παναθηναϊκός και ο Λεβαδειακός, από την επόμενη ημέρα του αγώνα, ψάχνουν τον λόγο. Ποιος και γιατί έδωσε αυτή τη διαταγή. Με τι κίνητρο και με ποιο σκοπό. Το κόλπο, πάντως, δεν πέτυχε. Ο κόσμος στάθηκε στο ύψος του, δεν έκανε το παραμικρό (πλην ελάχιστων αντιδράσεων), το ματς τελείωσε και ο επινοητής απέτυχε.