Ο Παναθηναϊκός και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ολοκλήρωσαν μία κίνηση, ικανή να αλλάξει τα δεδομένα στο ελληνικό μπάσκετ. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.

Ο Παναθηναϊκός με κινήσεις τύπου Λεσόρ, Βιλντόζα, Σλούκα διατυπώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη διάθεσή του να επιστρέψει σε πρωταγωνιστικό ρόλο σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο Εργκίν Αταμάν, ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη μεγάλη πρόκληση να οδηγήσει το Τριφύλλι στη διαδρομή αυτή προς τα επάνω. Από τους Πράσινους δεν λείπουν οι τίτλοι. Έχουν ένα… φορτηγό τρόπαια. Αυτή η παρακαταθήκη, όμως, πέρα από αντισώματα στην αποτυχία (των τελευταίων ετών) δημιουργεί και απαιτήσεις.

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, που αγαπάει το σπορ και το τμήμα, γνωρίζει. Και να περιμένει και να αξιολογεί αν αξίζει η υπομονή για κάτι καλό που έρχεται. Τις σεζόν των «εσόδων – εξόδων» η κίνηση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας έγινε ανεκτή, λόγω των αντισωμάτων που αναφέρθηκαν. Αν αυτό συνεχιζόταν, μπορεί η φλόγα και πάλι να μην χανόταν από πλευράς φιλάθλων. Σίγουρα, όμως, η επιστροφή που επιχειρείται τώρα, θα ήταν ακόμα πιο δύσκολη, πιεστική και ψυχοφθόρα σε 2-3 χρόνια. Αρχικά, η συμφωνία της ΚΑΕ με το ΟΑΚΑ αποτέλεσε την πρώτη ύλη της νέας δημιουργίας, η οποία εξελίσσεται.

Παναθηναϊκός: Ο ηγέτης Κώστας Σλούκας

Ο Παναθηναϊκός, ο οποίος δεδομένα δημιουργεί πιο ορθολογικό ρόστερ σε σχέση με τις σπασμωδικές κινήσεις των τελευταίων ετών, έψαχνε το «καύσιμο», ώστε να μπορέσει να κάνει το statement ακόμα πιο ισχυρό. Ταυτόχρονα, το «καύσιμο» αυτό θα έπρεπε να προσφέρει και ουσία αγωνιστικά, ειδάλλως δεν υπήρχε υψηλό νόημα για τέτοια κίνηση. Η μη συμφωνία του Κώστα Σλούκα με τον Ολυμπιακό και η διάθεση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη οδήγησαν στο mega deal. Που κρίνεται ικανό να αλλάξει τα δεδομένα σε Ελλάδα και Ευρωλίγκα.

Η επικοινωνιακή επιτυχία απέναντι στον Ολυμπιακό αποτέλεσε το πρώτο μεγάλο όφελος. Ρηχό, όμως, γιατί αυτό το δρομολόγιο έχει γίνει ξανά και από τη μία και από την άλλη. Διαμαντίδηδες δεν υπάρχουν πολλοί, επομένως η εξαίρεση δεν μπορεί να αποτελέσει τον κανόνα. Και ο κανόνας είναι πως εμπρός στο χρήμα, στη φιλοδοξία και στο προσωπικό όφελος δεν υπάρχουν ομάδες, ύμνοι, εμβλήματα, τίποτα… Τα υπόλοιπα θα φανούν στο παρκέ, όπου ο Σλούκας έρχεται να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο. Όχι στην πρώτη νιότη και με ψυχολογικό βάρος σημαντικό, λόγω της υφής της απόφασής του.

Να δικαιώσει τον Γιαννακόπουλο και τον κόσμο

Ο Παναθηναϊκός έχει «καεί» από μικροπολιτικές συμπεριφορές για το αν η τάδε διοίκηση πληρώνει για να δυναμώσει κάποιο τμήμα ή αν ο δείνα Πρόεδρος ξοδεύει χρήματα σε υπεραξίες πλήττοντας τα ταμεία. Οπότε, στο κομμάτι αυτό τα πράγματα είναι απλά. Από τη στιγμή που αυτός που πληρώνει έκρινε ότι ο Χ ή ο Ψ παίκτης αξίζει αυτά τα χρήματα, σε αυτή την αγωνιστική και ηλικιακή φάση, οι υπόλοιποι δεν έχουν κανένα λόγο υψηλής κριτικής. Έκανε αυτό που πρέπει, πήρε μία διοικητική απόφαση και περιμένει απόσβεση στο παρκέ. Μένει ο Σλούκας να τον δικαιώσει. Ή πιο σωστά να κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να τον δικαιώσει…