Ο Παναθηναϊκός μπαίνει στην τελική ευθεία για τα κρίσιμα παιχνίδια με την Ντνίπρο, όχι με τις καλύτερες των προϋποθέσεων. Η αναφορά δεν έχει να κάνει με το αγωνιστικό σκέλος. Για ένα ψύχραιμο μάτι, που λέει ότι έχει εμπιστοσύνη στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, η εξαντλητική κριτική, η οποία ενδεχομένως να μην χαρακτηρίζεται και από τις καλύτερες των προϋποθέσεων, αποτελεί κωμικό στοιχείο. Ή τραγικό, μια και η κωμωδία με την τραγωδία διαθέτουν άπειρες ομοιότητες. Κυριότερη, η υπερβολή.
Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να δώσουμε ξανά ανάστημα στην παθογένεια ετών. Στις παραινέσεις για… διαρκείας στο μπάσκετ και σνομπισμό στην μπάλα. Λες και πρόκειται για άλλη ομάδα. Στη διακριτική ή και αδιάκριτη αποδόμηση παικταράδων, που αν ήταν σε ανταγωνιστικά κλαμπ θα λέγαμε «κοίτα η ΑΕΚ, έχει Μπερνάρ, Αϊτόρ και Βέρμπιτς αριστερά στα εξτρέμ». Στο κράξιμο για το κράξιμο, με την πρώτη αιτία και αφορμή. Ισχύει ή δεν ισχύει, όπως το λεκτικό σφάλμα για 6μηνο δανεισμό του Γεντβάι που έβγαλε το διαδίκτυο στα κάγκελα μέχρι την επίσημη ενημέρωση της ΠΑΕ.
Παναθηναϊκός: Ναι στην κριτική, όχι στον μηδενισμό
Όταν, βέβαια, έχει εισχωρήσει στη συνείδηση πως το περυσινό Πρωτάθλημα δεν στερήθηκε βιαίως από τον σύλλογο, αλλά χάθηκε γιατί δεν ήρθε ένας παίκτης ακόμα τον Ιανουάριο δεν μπορείς να πεις πολλά. Αναπολείς με θυμό την εποχή… Μάνσο και καταλαβαίνεις πως η ασθένεια, απλώς, δεν γιατρεύτηκε ποτέ. Στα τωρινά. Ο Παναθηναϊκός είναι μία επαρκώς δουλεμένη ομάδα, με τον ίδιο προπονητή για τρίτη χρονιά. Διατηρεί και προσπαθεί να επιβάλλει ένα αγωνιστικό μοτίβο συγκεκριμένο, με κατοχή μπάλας, παιχνίδι από τα πλάγια, συνδυαστικό ποδόσφαιρο και επάρκεια στην αμυντική λειτουργία.
Με τη Χάποελ Μπέερ Σεβά, η δεξιά πλευρά του Παναθηναϊκού, πράγματι, συνάντησε σημαντικές δυσκολίες. Δέχτηκε το Τριφύλλι φάσεις, που σε 90λεπτο ακόμα και με καλές ομάδες του Πρωταθλήματος πέρυσι δεν τις δεχόταν. Επίσης, το χαμένο τετ α τετ του Σπόραρ έβγαλε τον Σλοβένο ξανά στη σέντρα της κριτικής. Πράγματι, είναι «καμπανάκια» αυτά, αλλά συμπεράσματα βαρύγδουπα Ιούλιο μήνα δεν πρέπει να βγαίνουν και να εγκαθιδρύονται συνειδησιακά. Αν κάτι προβλημάτισε, παρά την αιτιολογία της ζέστης και του διαστήματος αδειών, είναι η εικόνα της άνευρης και επηρεασμένης από την όλη ατμόσφαιρα Λεωφόρου. Αυτό θα αλλάξει μόνο με νίκες…
Η ελπίδα από τον Φικάι και ο ρόλος του Γερεμέγεφ
Τι συνεχίζει να αρέσει; Η άνεση του, επαγγελματία πλέον, Έλτον Φικάι που δεν παραπέμπει σε αμούστακο και άγουρο παιδί, αλλά σε αθλητή έτοιμο να διεκδικήσει ρόλο. Ο νεαρός έχει τη μεταβίβαση, τις καλές τοποθετήσεις και μία αξιοπρόσεκτη ωριμότητα σε κάθε του κίνηση. Και λάθη θα κάνει και άσχημα ματς, αλλά η συνολική εικόνα παραπέμπει σε παίκτη έτοιμο για τη second unit τουλάχιστον.
Ο Αλεξάντερ Γερεμέγεφ επιβεβαιώνει την καλή του κατάσταση και με τον Σπόραρ, πράγματι, λίγο έξω από τα νερά του, μοιάζει δύσκολο να μην πάρει την ευκαιρία να ενταχθεί στο φετινό ρόστερ χωρίς δανεισμό σε άλλο σύλλογο κτλ. Για τον Ζέκα η προσωπική αμφιβολία παραμένει πως και αν μπορεί, πράγματι, να βοηθήσει. Σεβαστές οι γνώμες για άνοδο στην απόδοσή του, για βελτιωμένη ψυχολογία μετά τους τραυματισμούς του, όμως όλα αυτά δεν είναι ακριβώς ευδιάκριτα. Τελειώνοντας την αποσπασματική κριτική, ο Τιν Γεντβάι ήρθε για τρίτος στόπερ, με συμβόλαιο μεγαλύτερο των βασικών κεντρικών αμυντικών. Προφανώς και θα διεκδικήσει φανέλα βασικού άμεσα (μόλις είναι 100% έτοιμος, οι πιθανότητες να το πετύχει κρίνονται πολλές), με την παρουσία του, πλέον, να δημιουργεί μία εξαιρετικά δυνατή τριάδα στα μετόπισθεν.
Αν πρέπει να καταγραφεί κάτι, ως κατακλείδα, είναι η υπομονή η οποία πρέπει να επιβληθεί στον ενεργό κόσμο που ακολουθεί τον Παναθηναϊκό στις υποχρεώσεις του. Έχοντας, προσωπικά, αηδιάσει με το «υπομονή και στήριξη», στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για αρετή. Στα επίσημα θα φανούν όλα και το Τριφύλλι έχει όλες τις προϋποθέσεις να διεκδικήσει εγχώριους τίτλους και να περάσει τους Ουκρανούς. Ειδάλλως, ναι, όλα τα ανωτέρω κατακριτέα θα πάρουν σάρκα και οστά και η σεζόν θα δυσκολέψει.