RADIO
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Ο Παναθηναϊκός καλείται, πλέον, με πράξεις να ξεπεράσει ως οργανισμός ένα Πρωτάθλημα το οποίο αδίκως τού στερήθηκε. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.
Ο μεγάλος φόβος της απώλειας του τίτλου, όταν αυτός παιζόταν, ήταν οι συνέπειες μίας πιθανής απώλειας. Η απώλεια ήρθε και πλέον ο Παναθηναϊκός καλείται εμπράκτως να τη διαχειριστεί. Προέκυψε μία μεγάλη ευκαιρία τη σεζόν που ολοκληρώθηκε. Να επιστρέψει το Τριφύλλι στην κορυφή, μετά από 13 χρόνια. Αυτή ξοδεύτηκε, διότι ο αντίπαλος υπήρξε καλύτερα προετοιμασμένος. Φτιάχνοντας μία πιο πλήρη, αλλά όχι ανώτερη ομάδα, είχε το απόλυτο έρεισμα στα κέντρα αποφάσεων, με συνέπεια να κόψει πρώτος το νήμα.
Προσωπική άποψη όσα ακολουθούν και εύχομαι ο χρόνος να τα διαψεύσει οικτρά και με τον πιο έντονο τρόπο. Όσο ο τίτλος παιζόταν, ο φόβος για την επόμενη ημέρα χωρίς Πρωτάθλημα θέριευε. Μεγάλος φόβος για το πνευματικό άδειασμα και την απογοήτευση. Αν όχι τώρα, πότε; Για να το σκεφτεί ένας απλός οπαδός ή δημοσιογράφος, δεν θα το σκέφτηκε στην ομάδα ο φροντιστής ή ο προπονητής; Εδώ θέλει έναν γερό αναβάτη στο άλογο, να το κρατήσει στην κούρσα. Να τραβήξει τα γκέμια προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν γίνεται η ερώτηση αν υπάρχει. Δεν υπάρχει και αυτό δεν είναι δουλειά προπονητή. Διευκρίνηση, ώστε να μην θεωρηθεί μομφή προς τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, με καθολική αναγνώριση για την προσφορά του στον σύλλογο πέραν των αγωνιστικών αμφισβητήσεων, αποφάσισε στο 30ό έτος της ηλικίας του να ξενιτευτεί στην Τουρκία, στην 6η ομάδα στην τωρινή βαθμολογία, που δεν παίζει Ευρώπη του χρόνου, επειδή είναι κολλητός με τον Μπακασέτα… Ο άνθρωπος που είπε ΟΧΙ στα τριπλά λεφτά του ΠΑΟΚ το 2018, όταν έπαιρνε 255 χιλιάρικα ετησίως με στάση πληρωμών στην ομάδα.
Ο παίκτης που εκείνο το πρωί στο αεροδρόμιο, στην αναχώρηση για την καλοκαιρινή προετοιμασία στο Χίλζε, ήταν ο πιο γνωστός, μεταξύ αγνώστων φατσικά παιδιών που αποτελούσαν το ρόστερ του Παναθηναϊκού. Και τώρα, ως αρχηγός, με κανονικότητα στο Τριφύλλι που επέστρεψε στη διεκδίκηση τίτλων και στο Champions League, δελεάστηκε από την Τραμπζονσπόρ για να πίνει καφεδάρες με τον κολλητό του…
Το ψυχολογικό άδειασμα του Κουρμπέλη φάνηκε στην πρόσφατη εκπομπή στη Nova, στην τελευταία του δήλωση ως παίκτης του Παναθηναϊκού. Δεν γίνεται να είσαι αρχηγός μίας προσπάθειας και να μην στέκεσαι στον τρόπο που χάθηκε η ευκαιρία. Στους Νταμπάνοβιτς, στις μεζούρες, στους Πολωνούς ρέφερι. Ο Κουρμπέλης δεν ήταν Παναθηναϊκός από μικρό παιδί, τον υπηρέτησε όμως πιστά. Για να μην μιλήσει καν για αυτό, όμως, σημαίνει ότι δεν είχε, πλέον, τη διάθεση να υπερασπιστεί κάτι όπου δεν έβλεπε το μέλλον του σε αυτό. Αναφαίρετο δικαίωμά του…
Η μομφή για τις λίγες λύσεις ακουμπάει τον προπονητή και δεν αφορά μόνο τις μεταγραφές που δεν έγιναν, αλλά και το σφιχτό rotation. Εννοείται ότι καλώς έπραξε να διαφωνεί ανοικτά με τους χειρισμούς οι οποίοι έγιναν. Προσωπική άποψη και εδώ, ότι και οι Κάουλι, Λινγκρ, Αντούνα να έρχονταν τον χειμώνα, πάλι ο Παναθηναϊκός δεν θα έπαιρνε τον τίτλο. Για λόγους εξωαγωνιστικούς… Ο Κουρμπέλης, απλώς, «άδειασε», θεωρώντας ότι η παρουσία του εδώ δεν μπορεί να του προσφέρει κάτι άλλο. Έβαλε, έτσι, το οικονομικό και τις 300.000 ευρώ ετησίως παραπάνω των Τούρκων. Και λογικό και θεμιτό.
Στη διαφωνία ευθύνονται και οι δύο. Βολικό να πέσει το ανάθεμα σε ένα παιδί, που κοίταξε αυτό που θεωρεί καλύτερο για το μέλλον του. Βολικό, επίσης, να πέσει όλη η ευθύνη σε μία αμφιλεγόμενη διοίκηση. Η πραγματικότητα (πρέπει να) είναι πως καμία εκ των δύο πλευρών δεν ήθελε με όλο της το «είναι» την επέκταση. Αν το ήθελαν, θα γινόταν. Η πληγή για τον Παναθηναϊκό δεν είναι αγωνιστική τόσο, αλλά επικοινωνιακή. Έχασε τον αρχηγό του, τον παίκτη που στήριξε την ομάδα 6,5 χρόνια δύσκολα, για λίγες χιλιάδες ευρώ.
Έτσι, εμφανίστηκε πάλι η δικαιολογία για τις ισορροπίες στα αποδυτήρια. Αν αυτές υπήρχαν, ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι των 300.000 ευρώ θα έπρεπε να είχε κάνει επανάσταση εμπρός στα λεφτά του Σπόραρ, του Μπερνάρ και του Μάγκνουσον πχ. Ποιος θα μιλούσε αν ο Κουρμπέλης έπαιρνε 1 εκατ.; Κανείς, μα κανείς. Επίσης, ποιες ισορροπίες όταν σε κρίσιμα ματς της σεζόν έμενε στον πάγκο ο φορ του 1,2 εκατ. ετησίως (Σπόραρ), για να παίξει ο Φώτης Ιωαννίδης των 120.000;
Ορθώς αγωνιστικά, αλλά το ξαναλέμε. Για ποιες ισορροπίες μιλάμε όταν σε σειρά αγώνων οι πρώτες αλλαγές ήταν, σταθερά, οι Μπερνάρ και Σπόραρ (όταν άρχιζε); Τα πιο ακριβά συμβόλαια. Ορθώς τούς έβγαζε ο προπονητής, αλλά οι ισορροπίες αποτελούν εφεύρεση αποτυχιών και αδυναμίας πληρωμών σημαντικών συμβολαίων. Τίποτα άλλο…
Ως αυτοί που δεν πληρώνουμε, εμείς οι απ’ έξω, μονάχα θεωρητικούρες μπορούμε να καταγράψουμε. Αυτός που πληρώνει έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Αν αισθανόταν λίγο, θα κρατούσε Κουρμπέλη με όσα χρήματα ήθελε. Έφερες τον Ζέκα, παίρνεις Νίκα (που, λογικά, θα έρθει) και Κρίστενσεν και καθαρίζεις… Αγωνιστικά και τώρα, ο Γιάννης Παπαδημητρίου με τον Γιοβάνοβιτς μπορούν να βρουν απείρως καλύτερο στο 700άρι τον χρόνο.
Κουρμπέλη, όμως, δεν θα βρουν… Όταν θα έρθει η ώρα, ο Παναθηναϊκός να παρουσιάσει τη νέα γενιά παλαιμάχων του (μετά τη γενιά του «Γουέμπλεϊ» ενεργοί είναι απειροελάχιστοι), θα ψάχνεται. Αυτή η… αλλεργία να υπάρχει ένα μέλλον από το παρελθόν του συλλόγου, δεν έχει εξήγηση. Ό,τι και αν είναι ο Γιάννης Αλαφούζος, έναν άνθρωπο να του λέει τα προφανή δεν γίνεται να μην έχει. Ο Κουρμπέλης είχε όλες τις προϋποθέσεις να συνδέσει όλη του την ποδοσφαιρική πορεία με το κλαμπ. Σε άλλες εποχές τέτοια δυνατότητα δεν θα του δινόταν. Τη στιγμή της κρίσης, δεν το σκέφτηκε καν. Πρόβλημα του Παναθηναϊκού 100% και θα το βρει εμπρός του, δυστυχώς…
ΥΓ: Το καλοκαίρι θα είναι δύσκολο, όπως και η νέα σεζόν. Για να διατηρηθεί ο περυσινός ενθουσιασμός χρειάζεται πρόοδος. Και διαχείριση του Παναθηναϊκού ως κανονικού Παναθηναϊκού, όχι μίας ομάδας που πάλι καλά που τερμάτισε 2η… Κανονικός Παναθηναϊκός σημαίνει όμιλοι Ευρώπης, Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Κυρίως διεκδίκηση σε όλα έως το τέλος και κούπες. Όλα τα υπόλοιπα, ενόψει του 2023/24, θα είναι απλές δικαιολογίες και τίποτα άλλο.
