Το μεγάλο κέρδος του Τριφυλλιού είναι ότι έχει καταφέρει να κερδίσει τη θετική σκέψη του κόσμου του και την ελπίδα. Ευτυχώς, το κράξιμο του περυσινού καλοκαιριού αποτελεί μία κακή ανάμνηση. Η μπάλα που ο Παναθηναϊκός απέδωσε στα playoffs, το Κύπελλο και η έξοδος στην Ευρώπη αποτέλεσαν ένα γερό τονωτικό, το οποίο επιτρέπει στην ομάδα να προετοιμαστεί με ηρεμία. Κάτι που δεν υπήρχε…
Μετά από τρία φιλικά στην Αυστρία (θα έπρεπε να είναι τέσσερα, ωστόσο το χρήσιμο πρώτο ματς με την Κίτσμπιλ δεν έγινε λόγω καιρού) αποτελεί προφανής διαπίστωση ότι ο Παναθηναϊκός συνέχισε από εκεί που τελείωσε πέρυσι. Οι αγωνιστικές αρχές στο παιχνίδι του υπάρχουν και αποτελούν την καλύτερη μαγιά για τη σεζόν που αρχίζει. Αμυντική προσήλωση, ξεκάθαροι ρόλοι στην ενδεκάδα, πολύ καλό passing game και ψύχραιμες μεταβιβάσεις, εύκολο παιχνίδι από τα «φτερά». Αυτά εξακολουθούν και χαρακτηρίζουν τους Πράσινους, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν στην εξίσωση Βέλεθ, Γκατσίνοβιτς, Μαουρίσιο και Βιγιαφάνιες σε σχέση με πέρυσι.
Παναθηναϊκός: Καθαρά ομάδα προπονητή
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η σφραγίδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει μπει σε αυτό το σύνολο. Έστω και αν χρειάζονται ακόμα πέντε τουλάχιστον προσθήκες, για να βγει με επιτυχία η χρονιά. Μπορεί ο κόουτς να είπε μετά το φιλικό κόντρα στη Λεβερκούζεν ότι η ομάδα του θα πρέπει να μάθει να κάνει και άλλα πράγματα στο γήπεδο. Ωστόσο, δεν γίνεται να μην είναι ικανοποιημένος από την αφομοίωση όσων διδάχτηκαν επί των ημερών του.
Το 0-0 με τους Γερμανούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, όπως δεν σημαίνει το 0-0 με τη Γουότφορντ τίποτα, ούτε και το 1-0 επί της Αλ Ντουχαΐλ. Μπακαλίστικα, τελείως, βγαίνει το συμπέρασμα πως μετά από τρία παιχνίδια με καλές ομάδες, ο Παναθηναϊκός δεν δέχτηκε γκολ, πέτυχε ένα με πέναλτι, δίχως να μπορέσει να βρει δίχτυα σε open play. Μιλάμε για ματς που έγιναν σε προπονητικά κέντρα, ούτε καν σε έδρες αντιπάλων με κόσμο κτλ που θα ήταν πιο ρεαλιστικά. Ούτε θετικό, ούτε αρνητικό συμπέρασμα μπορεί να προκύψει με ασφάλεια, πέραν των αριθμητικών πράξεων που αναφέρθηκαν.
Στόχος του Ιβάν ο επόμενος Νοέμβριος
Υπάρχει μία ιδιαιτερότητα στη σεζόν που έρχεται, λόγω Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Νοέμβριος θα αποτελέσει για όλες τις ομάδες, που δεν έχουν πολλούς μουντιαλικούς διεθνείς, να κάνουν μία ακόμα προετοιμασία. Αυτή θα βοηθήσει να βγει η περίεργη χρονιά που έρχεται. Δίχως να είμαστε στην Αυστρία, από πληροφορίες και το πρόγραμμα που έβγαλε η ομάδα, μπορεί να προκύψει το εξής συμπέρασμα. Ο Παναθηναϊκός έκανε μία χαλαρή προετοιμασία, με σκοπό το φορμάρισμα των παικτών του έως τον Νοέμβριο. Στο διάστημα αυτό θα παιχτεί η Ευρώπη και ο πρώτος γύρος του Πρωταθλήματος. Η μισή χρονιά δηλαδή…
Φρέσκα πνευμόνια και δυνατά πόδια αποτελούν τον στόχο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και αυτό δεν μπορεί να γίνει Ιούλιο μήνα με προετοιμασία δεκαθλητή. Δουλειά στην τακτική, αντίθετα, έγινε, με το μειονέκτημα εδώ να είναι πως τούτο δουλεύτηκε σε ρόστερ με ελλείψεις που «φωνάζουν». Μην θεωρήσετε ότι ο Γιοβάνοβιτς τζογάρει την Ευρώπη. Ξέρει ότι προπονεί ένα σοβαρό σύνολο. Ότι η ομάδα του είναι στρωμένη, στα δικά του πρότυπα, ενώ ο ίδιος καλείται, απλώς, να βελτιώσει και όχι όπως πέρυσι να «χτίσει» από το μηδέν. Στα τρία παιχνίδια αυτά τα στοιχεία τα είδαμε, σε βαθμό περισσότερο από ικανοποιητικό…
Παναθηναϊκός: Ανίσχυρος στην επίθεση
Έχει άπειρες φορές τονιστεί ότι χωρίς φορ ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να πάει μακριά. Δίχως παίκτη στο «9» με το εύκολο γκολ, δεν γίνεται να είναι βελτιωμένος σε σχέση με πέρυσι. Μάλλον αδύναμος μοιάζει… Η προσθήκη του βασικού φορ, επίσης, θα χαρακτηρίσει όλη την προσπάθεια. Αυτή τη στιγμή – για την ακρίβεια εδώ και χρόνια – ο Παναθηναϊκός είναι σαν ομάδα μπάσκετ χωρίς «5άρι». Κραυγάζει ότι θέλει επιθετικό γκολτζή, αιχμή του δόρατος, και αυτός δεν έρχεται. Μαζί με το «10άρι» (τον έναν από τους δύο χαφ δηλαδή) που θα ενσωματωθεί και τον έναν (από τους δύο) εξτρέμ, ο οποίος επιβάλλεται να είναι στο επίπεδο Παλάσιος, η εικόνα θα αλλάξει. Οπότε στο κομμάτι αυτό χρειάζεται υπομονή, μέχρι να γίνουν οι απαιτούμενες κινήσεις.