RADIO
Λάμπρος Γκαραγκάνης
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει μόνο αγωνιστικό πρόβλημα, αλλά ζήτημα γενικότερης λειτουργίας και αντίληψης. Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.
θυμηθούμε τις εποχές που μαινόταν ο πόλεμος, εντός και εκτός, εναντίον του ποδοσφαιρικού τμήματος και όσων πρόσφεραν πραγματικά (για τον Βέλιτς… χτυπάει η κουδούνα). Εκείνες οι εποχές, όμως, πέρασαν ανεπιστρεπτί. Πλέον, ο Παναθηναϊκός ανταγωνίζεται τον συμπαθή ΠΑΣ Γιάννινα, τον ΟΦΗ και άλλες… δημοκρατικές δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου που βρήκαν χώρο να υπάρχουν.
Το 2018 ο Γιώργος Δώνης παρέλαβε το απόλυτο τίποτα. Τον Παναθηναϊκό υποβιβασμένο, λόγω απόφασης της διοίκησής του, με ρόστερ μηδέν και με πλάνο την Ακαδημία. Με όλο τον περίγυρο απέναντι (σενάρια… υποβιβασμού και λοιπές αθλιότητες), κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να παρουσιάσει έργο (εκκίνηση σεζόν 2018/19) και στο τέλος της θητείας του να φέρει τον Παναθηναϊκό του ρόστερ… τίποτα 4ο. Όχι τίποτα σπουδαίο, αλλά τουλάχιστον στο +16 από τον Άρη.
Μόνιμη επωδός της εποχής ήταν γιατί παίζει ο Χρήστος Δώνης αμυντικό χαφ και φουλ κράξιμο, ακόμα και από την οικογενειακή κερκίδα στο ΟΑΚΑ. Τονίζεται τούτο, ώστε να φανεί το μέγεθος του προβλήματος. Σκηνικό που είχε προκαλέσει την αντίδραση του προπονητή, σε ένα περιβάλλον απόλυτου σουρεαλισμού. Ουδείς λέει ότι ο Γιώργος Δώνης τα έκανε όλα σωστά, ωστόσο – για να δανειστούμε τον τίτλο από την εποχή προ-πολυμετοχικότητας – «Ο τελευταίος με πλάνο ήταν ο Δώνης».
Στο πρόβλημα γενικότερης λειτουργίας και αντίληψης των πραγμάτων, ακολούθησε η αποθέωση και αποδόμηση του Πογιάτος, η ίδια κατάσταση με τον Μπόλονι με τον επόμενο στη σχετική λίστα να είναι ο Γιοβάνοβιτς. Ο κόουτς Ιβάν είναι σίγουρα πιο προστατευμένος επικοινωνιακά και με τον κόσμο, πλέον, να έχει στραφεί (σωστά εν μέρει) στο πρόβλημα «Αλαφούζος», ό,τι και αν κάνει θα περνάει σε δευτερεύουσα μοίρα. Εξήγηση στο «εν μέρει»: Ότι ο μεγαλομέτοχος δημιουργεί πρόβλημα μόνο που υπάρχει στην Παναθηναϊκή καθημερινότητα, θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ. Από την άλλη, δεν βγάζει 11άδα ο Γιάννης Αλαφούζος, ούτε κάνει αλλαγές.
Επιλέγοντας τον δύσκολο δρόμο να αντιμετωπιστεί ο Παναθηναϊκός ως ένας οργανισμός που είναι κανονική ομάδα, η οποία δραστηριοποιείται στο ποδόσφαιρο, δύο λόγια για τον Γιοβάνοβιτς. Επιβάλλεται να μείνει και να τελειώσει το μονοετές συμβόλαιό του. Και στη συνέχεια να κριθεί. Έως τότε, και αφού δεν θα μπουν στο μικροσκόπιο συνθήκες (πχ γιατί συμφωνήθηκε μονοετές συμβόλαιο και πιο πλάνο εκπονείται σε ένα χρόνο), πρέπει να γίνουν συγκεκριμένες επισημάνσεις αγωνιστικά.
Το δίδυμο που έχει δουλέψει καλύτερα, μέχρι στιγμής, είναι το Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος – Πέρεθ στον άξονα. Ο ένας συμπληρώνει αγωνιστικά τον άλλο, ο Έλληνας χαφ έχει τα τρεξίματα και ο Ισπανός την εμπειρία και τις τοποθετήσεις. Μέχρι που άρχισε, κυρίως στα εντός έδρας ματς, ο Πέρεθ να αναλαμβάνει το build up από την άμυνα. Μεγάλωσαν έτσι οι μεταξύ τους αποστάσεις, με συνέπεια σε κάθε λάθος στη μεσαία γραμμή ο Παναθηναϊκός να έχει να αντιμετωπίσει τον… Εμπαπέ και τον… Νέιμαρ των αντιπάλων στην αντεπίθεση. Μέχρι που σταδιακά οι δύο σταμάτησαν να παίζουν τόσο πολύ μαζί.
Δύο παίκτες είναι οι πιο ποιοτικοί του «πράσινου» ρόστερ, σαν γνώση του σπορ καθαρά. Οι Φεντερίκο Μακέντα και Ματέους Βιτάλ. Ο Ιταλός μπήκε, έστω καθυστερημένα, στο ενεργό rotation και μακίγιαρε – όπως και τα γκολ του Καρλίτος – τη μη ύπαρξη στο δυναμικό κανονικού φορ. Επιπροσθέτως, ο Βραζιλιάνος αχρηστεύεται στα εξτρέμ μην έχοντας δοκιμαστεί στην κανονική του θέση που είναι πίσω από τον επιθετικό. Αυτό δείχνουν τα στοιχεία που έχουμε δει, όπως και η αγωνιστική του συμπεριφορά να συγκλίνει όποτε παίρνει την μπάλα.
Η μεγαλύτερη ζημιά στο Τριφύλλι, όμως, έχει γίνει με την απουσία του Μπαρτ Σένκεφελντ. Ο κόουτς Γιοβάνοβιτς έφερε τον Σάρλια, που μπορεί να κάνει συγκεκριμένα πράγματα στο γήπεδο (και, φυσικά, δεν ευθύνεται αυτός για όλα τα κακώς κείμενα). Ο Ολλανδός, όμως, λείπει πολύ. Η ηγετική του παρουσία και η δύναμη αποτελούν στοιχεία, τα οποία απουσιάζουν από το κέντρο άμυνας των Πράσινων. Κυρίως δε, οι ξεκάθαρες αποφάσεις του. Επειδή λογίζεται ως άγνωστο σε τι κατάσταση θα επιστρέψει και είναι κρίμα το ανάθεμα να πέφτει σε Κώτσιρα και Σάρλια, που είναι οι… εύκολοι στην κριτική, τον Ιανουάριο πρέπει να έρθει κανονικός στόπερ.
Κοιτάζοντας τι ποδόσφαιρο παίζει η 2η ΑΕΚ, τα χάλια του ΠΑΟΚ και πως ο Ολυμπιακός είναι 1ος με σωρεία οριακών νικών, ο Παναθηναϊκός αδικεί την προσπάθειά του. Ο Γιοβάνοβιτς έχει καλύτερο ρόστερ από όλους τους προκατόχους του, από το «κραχ» του 2018 και μετά. Είναι έμπειρος προπονητής, δουλεύει με γνώση και επάρκεια, αλλά τα αποτελέσματα δεν τον δικαιώνουν πάντα. Εννοείται ότι πρέπει να μείνει και να ολοκληρώσει τη χρονιά, δίχως να θεωρήσει ακόμα τη σεζόν χαμένη. Με μη έξοδο στην Ευρώπη ξανά, ο Παναθηναϊκός θα αφανιστεί ευρωπαϊκά. Ας μην μιλήσουμε για τη συνέχεια…
