Ο Παναθηναϊκός έκλεισε μουδιασμένα τις μεταγραφές, σε καθεστώς αγωνιστικής αμφισβήτησης και παρακμής. Πόσο έτσι είναι τα πράγματα; Γράφει ο Λ. Γκαραγκάνης.

Ο Παναθηναϊκός απέτυχε παταγωδώς να διαχειριστεί τον εξαιρετικό πρώτο γύρο, «γονατίζοντας» αδικαιολόγητα στην προπαγάνδα των αντιπάλων του. Όταν ο οργανισμός παρουσιάζει αυτή τη συμπεριφορά, τότε η κύρια δραστηριότητά του και λόγος ύπαρξης – η πρόοδος στο γήπεδο δηλαδή – δεν γίνεται να μην επηρεαστεί. Η ΑΕΚ από τα πέναλτι στη Λεωφόρο άρχισε να φωνάζει. Αποτέλεσμα, η συνέχεια. Νίκες με κροτίδες, Πορτογάλοι διαιτητές στα παιχνίδια της (προφανώς τής φέρνουν γούρι), προσωπική δήλωση Προέδρου ΕΠΟ για να δικαιολογηθεί διαιτησία υπέρ της.

Ο Ολυμπιακός, η ομάδα που έστησε τη Ριζούπολη, απειλεί πως αν πέσει χαρτοπετσέτα στο ματς με την ΑΕΚ θα φύγει. Θα μπορούσε να είναι τρολιά, αλλά αποτελεί πραγματικότητα. Που δείχνει, βέβαια, ότι ματς φθοράς δεν θα έρχονται μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά και για τους αντιπάλους του. Υπάρχει, εννοείται, και ο ΠΑΟΚ, ο οποίος διαθέτει το μοναδικό αβαντάζ του προπονητή performer στον πάγκο του. Του ανθρώπου που χαράσσει την πολιτική του συλλόγου και για τον οποίο, ειδικά με τον διαχωρισμό βορρά – νότου και Αθήνας – Θεσσαλονίκης (που καλλιεργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια και για πολιτικούς λόγους), δεν έχει παρέμβει ακόμα αθλητικός εισαγγελέας.

Παναθηναϊκός: Έχει τον μηχανισμό να μπει στο παιχνίδι;

Περιγράφοντας την κατάσταση αυτή, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί ο μέσος νους που ασχολείται έστω επιδερμικά με το ελληνικό ποδόσφαιρο, ότι οι άλλες ομάδες διαθέτουν σοβαρά όπλα και ο Παναθηναϊκός περιορίζεται στις ανακοινώσεις διαμαρτυρίας. Από επιλογή, δεν πιέζει και δεν πιέζεται να απαντήσει. Η ιστορία δείχνει πως έτσι δεν θα προκόψει. Από την άλλη, όμως, το να μην θέλεις να μοιάσεις στο σάπιο ακόμα και στα χειρότερά σου κρίνεται ως άξιο σεβασμού σαν στάση.

Ατυχία, κακή ψυχολογία, ντεφορμάρισμα, μεταγραφές

Τα δοκάρια στην επίθεση και τα «τρίσποντα», σαν αυτογκόλ, στην άμυνα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, σχεδόν, κάθε αγώνα από τη διακοπή και μετά. Τα μισά να μην είχαν γίνει, η κατάσταση θα ήταν αρκετά διαφορετική. Ατυχία…

Τα άσχημα αποτελέσματα φέρνουν γκρίνια και αναδεικνύουν τα προβλήματα, ακόμα και αν αυτά προϋπήρχαν. Όταν δεν νικάς, χάνεις ψυχολογία. Και αν αρχίσει ο κατήφορος, τότε η κατάσταση δυσκολεύει. Κακή ψυχολογία, λοιπόν, ίσως το πιο δύσκολο να γυρίσει.

Ντεφορμάρισμα διανύουν όλες οι ομάδες και αποτελεί συνέπεια σειράς παραγόντων, ανάμεσά τους και ο ψυχολογικός. Ο Παναθηναϊκός από το καλοκαίρι εργάστηκε για να είναι φρέσκος και ζωηρός στον πρώτο γύρο. Το πέτυχε. Η περυσινή έκδοση του Τριφυλλιού επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν καταπληκτική στο δεύτερο μισό της σεζόν. Αν ξεπεραστούν άλλα ζητήματα, όπως το ψυχολογικό (συνήθως αυτό συμβαίνει με μία μεγάλη νίκη), δεν θα είναι έκπληξη να συμβεί το ίδιο.

Παναθηναϊκός: Δεν είναι πλήρης από το καλοκαίρι

Ουδείς είπε πως ο Παναθηναϊκός υπήρξε πλήρης. Μάλιστα, το καλοκαίρι είχαμε εκτενώς αναφερθεί στο ζήτημα και στις αδυναμίες που ήδη είχαν προκύψει. Ο σύλλογος έκτοτε κλήθηκε να καλύψει το κενό του Αϊτόρ. Αν δεν δώσεις 9-10 εκατ. δεν μπορείς να βρεις παίκτη, με τον ρόλο που είχε αναπτύξει στην ομάδα ο Ισπανός μετά από τόσο καιρό και μεγάλο διάστημα προσωπικής του αμφισβήτησης. Επομένως, μιλάμε για μία απώλεια που, απλώς, δεν καλύπτεται. Κάποια στιγμή ο τρόπος παιχνιδιού θα απορρυθμιζόταν.

Δεν υπάρχει προπονητής στον κόσμο που να μην θέλει λύσεις και μεταγραφές. Δεν υπάρχει, έστω και αν αυτή του Αλαφούζου αποτελεί μία ιδιαίτερη κατάσταση, ουδείς πρόεδρος που να γουστάρει το βρίσιμο και τις κατάρες. Απλώς, αυτή η δυσλειτουργική φάση σε τέσσερις μεταγραφικές περιόδους, πλέον, δείχνει πως χρειάζεται ο άνθρωπος (ένας τεχνικός διευθυντής δηλαδή) να συμμαζέψει το πράγμα.

Προσωπική άποψη ότι με τον Κάουλι ή έναν παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά, να μπορεί να σαπορτάρει τον Μπερνάρ, ο Παναθηναϊκός θα ήταν πάλι φαβορί για τον τίτλο. Αυτή η μεταγραφή δεν έγινε ποτέ. Από εκεί και πέρα προέκυψε upgrade στις θέσεις των Γκάνεα με τον Πούχατς και Τρουιγέ με τον Κλεϊνχέισλερ. Η ποιότητα του Μαντσίνι είναι αδιαμφισβήτητη, άρα προσθήκες έγιναν. Το timing, όμως, και η μη μεταγραφή χαφ (άλλοι λένε εξτρέμ, αλλά αριστερά θα στηριχτεί ο Βέρμπιτς), συν την γκρίνια που πάντα πουλάει στον Παναθηναϊκό, αναδεικνύουν μόνο τα αρνητικά.

Τώρα, τι γίνεται;

Την απάντηση την έχουν οι παρόντες. Πλέον, δεν μπορεί να γίνεται συζήτηση για αυτόν που δεν ήρθε. Αυτοί που είναι εδώ έχουν τα γένια, έχουν και τα χτένια. Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να γίνει πιο κυνικός. Να αφήσουν οι παίκτες του τα μουτράκια στην προπόνηση και να παίξουν για τον σύλλογο που τους πληρώνει και ως μία γροθιά, όπως στον πρώτο γύρο. Που γινόταν ένα μαρκάρισμα στη μεσαία γραμμή και έτρεχαν όλοι να δουν τι έγινε. Ή αν συνέβαινε κάποια αψιμαχία λειτουργούσαν όλοι ως ασπίδα. Οι βαθμοί που χάθηκαν, χάθηκαν. Πίσω δεν γυρίζουν. Έκαναν τον κόσμο να τους αγαπήσει όσο καμία έκδοση του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια. Άρα, οι παρόντες, μπορούν να το πράξουν ξανά.