Ο Παναθηναϊκός δεν είναι… να τον πιείς στο ποτήρι κι ο Πρίφτης πρέπει να τολμήσει για να σώσει την παρτίδα, πριν χαθεί εντελώς η χρονιά. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Με 54 πόντους ενεργητικό, με αρνητικό συντελεστή στη… σχέση ασίστ / λαθών, με δεύτερο συνεχόμενο εκτός έδρας ματς που το κοντέρ γράφει -20, δεν μπορεί να πεις ότι ο Παναθηναϊκός έθελξε με την απόδοσή του. Όμως, το ποτήρι δεν είναι εντελώς άδειο. Σίγουρο είναι μισοάδειο, ακόμα και για όσους επιλέγουμε δογματικά να το βλέπουμε μισογεμάτο.

Είναι απρόσφορο μέσο να επαναλάβουμε όσα κατά καιρούς έχουμε γράψει. Κάποιες επιλογές δεν βγήκαν και πλέον είναι βαρίδια. Για κάποιους εκ των ξένων παικτών, απλά περιμένουμε να τελειώσει η σεζόν. Ίσως κανείς σε 4-5 χρόνια δεν θα θυμάται ότι φόρεσαν την «πράσινη» φανέλα. Θα αποτελούν κουίζ για εκπομπές με δωροθέτες.

Γιατί, λοιπόν, το… ποτήρι έχει κάτι να μας δροσίσει; Επειδή βλέπουμε τον Δημήτρη Πρίφτη να χρησιμοποιεί για δεύτερο συνεχόμενο ευρωπαϊκό ματς και τον Μαντζούκα και τον Αβδάλα. Τον πρώτο θα θέλαμε να τον δούμε περισσότερο από 3.13’’, για τον Νεοκλή ακόμα κι αυτό το 1.29’’ συμμετοχής είναι… προίκα.

Αυτή είναι κι η μαγική λέξη για τον Παναθηναϊκό. Η… προίκα της φετινής χρονιάς. Αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο. Υπάρχουν πολλά ματς μπροστά μας, αλλά η εικόνα της ομάδας δεν πείθει ότι μπορεί να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Πόσο μάλλον να το δούμε ξέχειλο. Αγωνιστικά δεν περιμένουμε ανατροπή. Όχι όσο δεν γίνονται δομικές αλλαγές, κάτι που δεν φαίνεται ορατό στον ορίζοντα.

Εμπιστοσύνη κι εμπειρίες στους μικρούς

Στα δικά μου μάτια είναι μονόδρομος η ανάδειξη των πιτσιρικάδων. Ο Πρίφτης οφείλει να εμπιστευτεί περισσότερο τον Λευτέρη Μαντζούκα, που είναι ταλεντάρα. Να δώσει όσες περισσότερες εμπειρίες μπορεί στον 15χρονο Αβδάλα. Και διάολε, τι χειρότερο μπορεί να συμβεί από το να τελειώνεις ένα ματς με 54 πόντους και -21 στο τελικό σκορ;

Ο Παναθηναϊκός έβαλε 35 πόντους σε 30 λεπτά, απέναντι στην Αρμάνι, που δεν τη λες κι επιτομή της άμυνας. Δεν συζητώ για τη δική του αμυντική προσέγγιση. Τι θα του στερήσει η ενεργοποίηση των πιτσιρικάδων; Μήπως έχει γεμίσει το ποτήρι του και φοβάται μην χύσει το γάλα;

Είναι πρόδηλο ότι ο Πρίφτης γνωρίζει καλύτερα από εμάς τον τρόπο ένταξης των νεαρών. Όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Γι’ αυτό δεν έχουμε αμφιβολία. Ενδεχομένως να τον «μπλοκάρει» η ευθύνη. Να νιώθει ότι θα διαταράξει ισορροπίες. Να περιμένει αντίδραση από τους παίκτες πρώτης γραμμής. Να μην θέλει να τους… χάσει. Όλα παίζουν.

Το παιχνίδι παίζεται ακόμα κι ο κόσμος δεν βλέπει αυτό που θέλει. Όσο πιο πολύ παίζουν οι μικροί, τόσο θα υπάρχει η ελπίδα για την επόμενη μέρα. Γιατί ο κόσμος διψά, να πιει ένα ποτήρι μπύρα στο Βερολίνο, εκεί όπου θα γίνει το φάιναλ φορ. Έτσι είχε συνηθίσει. Τα δεδομένα είναι διαφορετικά, αλλά η ελπίδα περνά ΜΟΝΟ μέσα από τους μικρούς.