Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για την …χαρά της εξόδου από την εποπτεία!

Οικονομικά ξέρω καλά και γι’ αυτό είχα προβλέψει από το 2005 την κρίση.  Πίστευα βέβαια ότι δεν θα έριχναν το καράβι στα βράχια… Αλλά ότι θα μπατάραμε απλά. Άλλωστε όταν κυβερνάς σαν να μην υπάρχει αύριο και για να ικανοποιείς τους ψηφοφόρους σου υποθηκεύεις το μέλλον σου, κάποια μέρα θα έρθει ο λογαριασμός… Αυτό γινόταν επί δεκαετίες και κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων στην χώρα μας. Τώρα όχι καθώς ούτως ή άλλως όλες οι χώρες είναι υπό διαρκή παρακολούθηση για τους στόχους τους.

Πλέον τελείωσε η εποχή του δανείζομαι χρήμα για να μοιράζω χρήμα. Αυτό όμως που μου προκαλεί εντύπωση και μιλώντας απλά και κατανοητά και όχι με τις περίφημες τεχνοκρατικές και μπερδεψούρικες εκφράσεις των οικονομικών λόμπις, είναι το γιατί πανηγυρίζουμε κιόλας με την έξοδο από την εποπτεία όπως διαβάσαμε! Οκ, είναι ένα βήμα αλλά μην ξεχνάμε και τι υποστήκαμε! Και ναι είναι αλήθεια ότι μετά τα μνημόνια θέλοντας και μη οι κυβερνήσεις ακολούθησαν την στρατηγική που επιβλήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Και ναι είναι αλήθεια ότι πλέον βγήκαμε από τα μνημόνια και την σκληρή εποπτεία αφού τα είχαμε κάνει θάλασσα και επιβάλλονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να αλλάξουμε ρότα. Και ναι είναι αλήθεια έγιναν βήματα προόδου.

Με μια μεγάλη διαφορά όμως. Αν πανηγυρίζουμε για το ότι έφτιαξαν τα οικονομικά της χώρας που είναι σαν μια εταιρεία στην τελική, όλα καλά. Και καταλαβαίνω και την χαρά των πολιτικών καθώς αυτοί βρέξει χιονίσει έχουν ένα παχυλό μισθό κάθε μήνα αμετακίνητο και αδιαπραγμάτευτο!

Άλλο η χώρα, άλλο ο πολίτης

Να θυμίσω ότι όπως λένε παλιές καραβάνες της οικονομίας, η πραγματική κρίση στην κοινωνία εμφανίζεται πολλές φορές όταν φτιάξουν τα νούμερα της χώρας. Και αυτή την στιγμή δηλαδή μήπως υπάρχει κανείς που δεν συμφωνεί ότι το ταμείο των πολιτών στο σύνολό τους δεν πάει καλά; Και αυτή η κυβέρνηση σε αντίθεση με ότι προλόγιζε, στήριξε απόλυτα το Δημόσιο που είναι μια τεράστια δεξαμενή ψήφων και ορθώς και μπράβο της σε αυτό δεν πήγε σε περικοπές συντάξεων και ειδικά των μικρομεσαίων. Με την  λογική αυτή υπάρχει ένα ανάχωμα στην διάχυση της κρίσης στην κοινωνία.

Παρόλα αυτά όμως είναι γεγονός ότι η χώρα φτωχοποιήθηκε όχι σαν χώρα αλλά σαν φυσικά πρόσωπα στο σύνολό τους. Και επίσης μην ξεχνάμε την αύξηση του χρέους μας που όμως και εδώ είναι επιτυχία, έγινε βιώσιμο. Ο απλός λαός όμως είδε τους μισθούς να συρρικνώνονται,είδε την ακρίβεια να χτυπάει κόκκινο και ο ίδιος να παίρνει μικρές αυξήσεις. Η ανεργία έπεσε αλλά όχι στα επίπεδα που πρέπει και ουσιαστικά είναι εικονικό το θέμα καθώς έχουμε πολλούς που είναι εποχικοί(λόγω τουρισμού)εργαζόμενοι και πολλούς στα αστικά κέντρα που υπαμείβονται.

Στη σημερινή εποχή δεν μπορεί ένας νέος να μείνει μόνος του και δεν μπορεί να κάνει οικογένεια εκτός και αν είναι φαινόμενο στο τομέα του! Γι’ αυτό και οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό όπως και οι επιστήμονες. Αυτό λοιπόν λέγεται φτωχοποίηση της χώρας που αρχίζει και θυμίζει χώρες Ανατολής ως προς την οικονομική εικόνα. Δηλαδή ακμής της χώρας, αλλά μείωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της (όχι όλων όπως είπαμε και γι αυτό πέρασε χωρίς συλλαλητήρια η τελευταία τριετία) και αύξησης της ανασφάλειας της κοινωνίας.

Εδώ βέβαια η κυβέρνηση θα επικαλεστεί την διεθνή κρίση και είναι ορθόν. Αλλά και πριν υπήρχε πρόβλημα και ανησυχία. Σε μια χώρα που πάντως απέκτησε εξωστρέφεια και αυτό είναι θετικό. Ο τουρισμός αυξάνει αλλά να θυμίσω ότι ακόμα έχουμε πολύ λιγότερους τουρίστες από ότι το Παρίσι μόνο του πχ! Συνεπώς έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε.

Έγινε ένα βήμα, αλλά επιτεύχθηκε με την φτωχοποίηση μέρους της κοινωνίας από τα μνημόνια. Μην πανηγυρίζουμε λοιπόν. Αυτό θα το κάνουμε αν οι μισθοί γυρίσουν εκεί που ήταν πάνω κάτω και ο Έλληνας νεαρός δεν τρέχει στο εξωτερικό να …σωθεί και οι λαμπροί μας επιστήμονες μένουν Ελλάδα και οι νέοι μας μπορέσουν να κάνουν οικογένεια !