Ο ΠΑΟΚ υπέταξε τη Γαλατασαράι με 81-74 στο «Παλατάκι» πετυχαίνοντας τη δεύτερη σερί νίκη της σεζόν. Ταυτόχρονα ήταν και η πρώτη του νίκη για τους ομίλους του BCL.
Θυμάστε πως ξεκίνησε η σεζόν; Ήττα μέσα στην Πυλαία από το εκκωφαντικό τότε Λαύριο. Αμέσως μετά, ηττήθηκε από την Ιγκοκέα μόλις για ένα κρίσιμο ριμπάουντ και μια επίθεση. Έπειτα, γνώρισαν ακόμα δυο ήττες σερί, χάνοντας από την Προμηθέα στην Πάτρα και από τη Νύμπουργκ στην Πυλαία και πάλι για ένα κρίσιμο ριμπάουντ.
Όπως είναι εμφανές, πιο στραβό κι ανάποδο ξεκίνημα δε μπορούσε να υπάρξει… Ωστόσο τι να τον κάνεις τον καπετάνιο, όταν τα χάνει στη φουρτούνα; Ο Άρης Λυκογιάννης έχει κρατήσει το πηδάλιο στο «Δικέφαλο του Βορρά» με τρομερή ισορροπία. Κι όμως! Ένας Άρης έφερε τον ΠΑΟΚ στο απάνεμο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης με δυο νίκες σερί.
Ο ΠΑΟΚ, όχι μόνο δεν τα έχασε, αλλά συνήλθε από τα στραπάτσα, βρήκε τις αιτίες και ανέπνευσε. Μάλιστα ανέπνευσε και ευρωπαϊκό αέρα νίκης κόντρα σε μια από τις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης. Νίκησε τον Ηρακλή των πολλών προβλημάτων, ωστόσο ακόμα κι αν αυτό φάνηκε «φυσιολογικό», άπαντες περίμεναν απλά μια καλή εμφάνιση και ήττα από τους Τούρκους.
Αντί για αυτό ο ΠΑΟΚ, έβαλε στο ματς σωστές βάσεις από την αρχή και όταν ήρθαν τα ζόρια άντεξε στην πίεση. Ήταν άλλωστε δεδομένο ότι η Γαλατά θα αντιδρούσε. Ωστόσο το γεγονός ότι οι παίκτες του Λυκογιάννη άντεξαν κόντρα στην καλύτερη ομάδα του ομίλου λέει πολλά…
Καθαρό μυαλό μέχρι το τέλος
Ο ΠΑΟΚ άλλαξε αυτό που έπρεπε να αλλάξει. Διατήρησε πνευματική ηρεμία σε όλες τις κρίσιμες στιγμές του ματς και στο τέλος το πήρε. Σαν να είπε στον εαυτό του «τέρμα οι δικαιολογίες και η χασούρα της τελευταίας στιγμής».
Απέναντι στην πίεση των Τούρκων, βγήκε μπροστά ο Ζερνμέιν Λοβ και με κρίσιμα σουτ έδινε λύσεις όπως οι φιλοξενούμενοι πλησίαζαν. Από την άλλη ο Μάρβιν Τζόουνς δεν έκανε απλά ένα νταμπλ-νταμπλ, αλλά μάζεψε και ριμπάουντ που κράτησαν στην Πυλαία το ροζ φύλλο αγώνα. Ο Τζος Κάρτερ επίσης ήταν εκεί με το κρίσιμο ριμπάουντ ένα λεπτό πριν το τέλος.
Η καλοκουρδισμένη ορχήστρα του Λυκογιάννη
Γενικότερα όλοι πρόσφεραν από κάτι. Ακόμα και ο στατιστικός πίνακας, μαρτυρά πολυφωνία. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να έχασε τη μάχη των ριμπάουντ αριθμητικά, ωστόσο, μάζεψε τα πιο κρίσιμα «σκουπίδια» και «καθάρισε» τη νίκη. Παράλληλα έπαιξε ομαδικά, μοιράζοντας 20 ασίστ, καθώς είχε δημιουργούς και στα γκαρντ και στους φόργουορντ.
Ο «Δικέφαλος του Βορρά» λειτούργησε όπως ένα καλοκουρδισμένο μουσικό σύνολο, έχοντας ρόλους και πολύ καλούς εκτελεστές. Αυτό φυσικά δε μπορεί να το πιστωθεί άλλος, παρά μόνο ο Λυκογιάννης.
Ο Έλληνας τεχνικός κράτησε ενωμένη την ομάδα του και έπεισε τους παίκτες ότι έχουν δυνατότητες για καλύτερα πράγματα. Γύρισε το «τσιπάκι» και ο ΠΑΟΚ, έβγαλε μια εικόνα σιγουριάς. Αναμφισβήτητα η νίκη με τον Ηρακλή και το ρεπό βοήθησαν τους παίκτες να καθαρίσει το μυαλό τους από περιττές σκέψεις και άγχος. Εκεί είναι και η επέμβαση του καλού προπονητή.
Όπως φαίνεται και στην κεντρική φωτογραφία στους «ασπρόμαυρους» επικρατεί οικογενειακό κλίμα. Έβγαλαν την πίεση από πάνω τους και μπουγέλωσαν τον αυστηρό για 40′ προπονητή τους λες και σήκωσαν ευρωπαϊκό τρόπαιο ξανά. Αυτό σημαίνει ότι παρά την κακή αρχή, ο ΠΑΟΚ έχει υγεία σαν ομάδα.
ΠΑΟΚ σημαίνει απαιτήσεις πίεση και Ιστορία
Το γεγονός ότι οι Θεσσαλονικείς άντεξαν στην πίεση των κακών αποτελεσμάτων, δείχνει δουλειά πρωτίστως στο πνευματικό κομμάτι. Ο χρόνος θα μας δείξει κατά πόσο είναι και μέταλλο νικητή. Άλλωστε ο ΠΑΟΚ έχει πολύ απαιτητικό κοινό και τρομερή ιστορία σαν ομάδα.
Ας μην ξεχνάμε, ότι το μπάσκετ, το έφερε μεν στην Ελλάδα η ΑΕΚ για πρώτη φορά με το τρόπαιο του 1968. Ωστόσο τα Άρης-ΠΑΟΚ της δεκαετίας ’80 έβαλαν το μπάσκετ ακόμα περισσότερο στην καθημερινότητα του Έλληνα. Φυσικά αυτό ολοκληρώθηκε με το Ευρωπαϊκό του 1987 από την Εθνική. Παράλληλα ο ΠΑΟΚ ήταν εκείνος που πήρε και το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της νέας εποχής μετά το 1987.
Όπως είναι φυσιολογικό μια ομάδα με 2 Ευρωπαϊκά και 5 εγχώριους τίτλους έχει πίεση. Έχει ιστορία απέναντι στην οποία πρέπει να ανταπεξέρχεται. Κι αν τώρα πια δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μια τόσο μεγάλη διάκριση, φαίνεται να δημιουργούνται οι συνθήκες για μια καλή ομάδα, η οποία ακόμα κι όταν χάνει θα πέφτει μαχόμενη με σωστό πλάνο.