Oι δύο ομάδες με την παρουσία τους στον αγωνιστικό χώρο ομορφαίνουν το πρωτάθλημα. Γράφει ο Χρήστος Σούτος.

Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να ασχοληθούμε με ομάδες, παίκτες και προπονητές που δεν ανήκουν στο λεγόμενο Big-4 του ελληνικού πρωταθλήματος. Οι λόγοι πολλοί. Από την μία η πίεση της επικαιρότητας που “επιβάλλει” την θεματολογία των άρθρων μας και από την άλλη το γεγονός πως οι υπόλοιπες ομάδες δύσκολα κάνουν κάτι τόσο διαφορετικό από τα συνήθη πεπραγμένα τους ικανό να σε κάνει να “λοξοδρομήσεις”. Φέτος είμαστε όμως τυχεροί. Λίγο η πανδημία, που οδήγησε σε ορισμένες αναβολές αγώνων, λίγο η περίεργη προετοιμασία των μεγάλων, έχουν δημιουργήσει νέα δεδομένα μετά την συμπλήρωση, όχι για όλους βέβαια, των πρώτων επτά αγωνιστικών στον μαραθώνιο της Superleague.

Το σημερινό μας άρθρο ασχολείται με δύο ομάδες που εντυπωσιάζουν στην εκκίνηση του πρωταθλήματος. Ο Άρης, που φιγουράρει στην πρώτη θέση με 16 βαθμούς, έχοντας μάλιστα και ένα λιγότερο ματς αυτό με την Λάρισα για την προηγούμενη αγωνιστική και ο ΠΑΣ Γιάννινα, ο περίφημος Άγιαξ της Ηπείρου όπως λέει και ο ύμνος του, που βγάζει μια πολύ όμορφη εικόνα ως σύνολο στο χορτάρι στην επάνοδο του στα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θα μπορούσαμε, τουλάχιστον βάση αποτελεσμάτων να βάλουμε στην εξίσωση και τον Βόλο, αλλά τα στοιχεία στην περίπτωση αυτή είναι λίγο διαφορετικά με όλο τον σεβασμό στο Σύλλογο από την πρωτεύουσα της Μαγνησίας. Ο Βόλος δεν έχει σε καμία περίπτωση την πίεση που υπάρχει σε Χαριλάου και Ζωσιμάδες και γενικά είναι μια ιστορία πιο χαλαρή. Πάμε να τους δούμε έναν έναν.

Οι Θεσσαλονικείς είναι μια ομάδα που πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να βρει την ηρεμία της. Ο αποκλεισμός στην Ευρώπη από την παγκοσμίως άγνωστη Κόλος Κοβαλίβκα στο Βικελίδης με το καλημέρα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, έφερε αλλαγές σε τεχνική ηγεσία και διάρθρωση του τμήματος συνολικά. Ο Γερμανός Ένινγκ αποχαιρέτησε το ίδιο βράδυ και λίγες μέρες μετά τον ακολούθησε και ο Άγγελος Χαριστέας με τον Σύλλογο να εγκαταλείπει το γερμανικό μοντέλο, που την περσινή σεζόν είχε αφήσει καλές εντυπώσεις. Η διοίκηση Καρυπίδη στράφηκε σε γνωστές λύσεις από την εγχώρια αγορά εμπιστευόμενος τον Άκη Μάντζιο για να κουμαντάρει το καράβι. Ο Έλληνας τεχνικός συμμάζεψε την ομάδα, στο μεσοαμυντικό κομμάτι ο Άρης δείχνει πολύ καλά στοιχεία και αθόρυβα έχει καταγράψει σε έξι ματς πέντε νίκες και μόλις μια ισοπαλία. Έχει πετύχει εννέα τέρματα, δεν το λες και επιθετική δύναμη, όμως η άμυνα του και η σοβαρότητα του του δίνουν αποτελέσματα. Οι παίκτες του Μάντζιου έχουν κερδίσει στην έδρα τους Λαμία, Απόλλωνα Σμύρνης, το παιχνίδι έγινε στους Ζωσιμάδες και “κόστισε” από ότι φάνηκε αρκετά κρούσματα στην ομάδα και οδήγησε στην αναβολή της αναμέτρησης με την Α.Ε.Λ την περασμένη εβδομάδα και χθες τον αξιόμαχο Αστέρα Τρίπολης, ενώ εκτός Θεσσαλονίκης έχουν κάνει την μεγάλη νίκη επί του ΠΑΟ στο Ο.Α.Κ.Α και το διπλό στον Βόλο. Βρίσκονται λοιπόν μετά από έξι ματς στην πρώτη θέση πραγματοποιώντας το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία τους. Το παιχνίδι που ακολουθεί με την ΑΕΚ την προσεχή Κυριακή, πάλι γηπεδούχος ο Άρης, θα δείξει εν πολλοίς τι μπορούμε να περιμένουμε από την ομάδα φέτος. Η διακοπή που ακολουθεί αν τον βρει στην πρώτη θέση θα είναι μια σημαντική παρακαταθήκη για την δύσκολη συνέχεια.

Στον ΠΑΣ Γιάννινα τώρα τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Οι Ηπειρώτες εμπιστεύτηκαν τον προπονητή που τους ανέβασε στην πρώτη κατηγορία τον Αργύρη Γιαννίκη παρόλο που δεν διαθέτει εμπειρία από την Superleague. Ευτυχώς λέω εγώ. Ο Έλληνας κόουτς από την περσινή χρονιά έχει δείξει πολύ καλά δείγματα γραφής. Η ομάδα του είναι χάρμα οφθαλμών να την βλέπεις και κατά την γνώμη μου παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο, πάντα τηρουμένων των αναλογιών, από όλους. Δεν φοβάται κανέναν, διεκδικεί ότι καλύτερο μπορεί σε κάθε ματς, βγάζει σοβαρότητα και χάρη στην επιλογή να μην διαλύσει το ρόστερ της ανόδου, δείχνει ομοιογένεια. Μπορεί τα αποτελέσματα του να είναι χειρότερα από του Άρη, οι Γιαννιώτες μετρούν δύο νίκες, δύο ισοπαλίες και δύο ήττες, όμως και η ποιότητα είναι χαμηλότερη. Χρωστάει και ο ΠΑΣ μια αγωνιστική, πάλι με την Λάρισα και αυτός για άλλους λόγους όμως, αγώνας που θα γίνει μέσα στην εβδομάδα, ενώ πριν την διακοπή για τις Εθνικές ομάδες υποδέχεται το Σάββατο τον Παναιτωλικό. Με βάση την έως τώρα εικόνα της ομάδας νομίζω ότι δεν τίθεται θέμα αν θα επιτευχθεί ο στόχος της παραμονής. Σίγουρα ο ΠΑΣ είναι πολύ καλύτερος από αρκετές ομάδες με τον ίδιο στόχο και η πορεία του θα δείξει αν μπορεί να κοιτάξει και λίγο ψηλότερα. Η πρώτη εξάδα, αν δεχτούμε ότι οι τέσσερις και ο Άρης έχουν τον πρώτο λόγο, έχει μια θέση ανοιχτή για τους υπόλοιπους. Γιατί να μην την διεκδικήσει και ο ΠΑΣ; Η αγωνιστική του εικόνα δείχνει πως μπορεί.

Είναι πολύ ευχάριστο ότι και οι δύο έχουν Έλληνες προπονητές. Ο Άκης Μάντζιος είναι γνωστός και έμπειρος από την κατηγορία. Γνωρίζεις τι να περιμένεις. Ένα σύνολο σφιχτό, που δεν θα επιτρέπει και πολλά στον αντίπαλο, θα δοκιμαστεί ;όμως όταν δυσκολέψει η επίτευξη γκολ. Χθες για παράδειγμα κέρδισε χάρη σε ένα αυτογκόλ χωρίς να κάνει και πολλές μεγάλες ευκαιρίες. Δεν είναι τυχαίο πως οι τέσσερις από τις πέντε νίκες του Άρη έχουν γίνει με σκορ 1-0. Ο Αργύρης Γιαννίκης από την άλλη μπορεί να στερείται εμπειριών από την Superleague, όμως είναι κόουτς που έχει παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο. Δημιούργημα την γερμανικής σχολής δείχνει μεστός και κατασταλαγμένος σε κάθε του κίνηση και δήλωση και θέλω να πιστεύω πως θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον. Στα συν του ότι ξέρει να βγάζει παίκτες και στον ΠΑΣ Γιάννινα εμπιστεύεται αρκετά τα νέους παίκτες. Άρα μόνο κερδισμένος θα είναι ο Σύλλογος από αυτή την πρακτική. Ελπίζω να χρειαστεί να επανέλθουμε και αργότερα στη σεζόν για να μιλήσουμε και να σχολιάσουμε ακόμα μεγαλύτερα επιτεύγματα των δύο τους, αλλά γιατί όχι και άλλων ομάδων. Άλλωστε αυτό είναι το υγιές σε ένα πρωτάθλημα για να μην ξεχνιόμαστε.