Τα ιατρικά πρωτόκολλα της Ευρωλίγκας ήταν ανέκαθεν πολύ αυστηρά. Αυστηρότερα απ’ ότι συναντούσαμε δεξιά κι αριστερά. Δεν θα ξεχάσω τη σκηνή, που η υπεύθυνη ενός αγώνα, έφυγε από το τραπέζι της γραμματείας του ΣΕΦ, για να με επιπλήξει, που είχα βγάλει τη μάσκα μου.
Αποστολή στο Βελιγράδι από τον Γιώργο Κογκαλίδη, τη Λένα Καραλή και τον Τάσο Φραγκούλη.
Πού να της εξηγήσω ότι έκανα μετάδοση και με τη μάσκα δεν γίνονταν δουλειά. Όλα αυτά… πριν το Βελιγράδι. Συνέντευξη Τύπου, Κέντρο Τύπου, Κέντρο Διαπιστεύσεων. Παντού κυκλοφορείς άνετα, δίχως μάσκα. Σαν να είναι covid free οι χώροι.
Δεν ξέρω αν αυτό θα αλλάξει κατά τη διάρκεια των αγώνων, μέχρι τώρα όμως είναι όλα ελεύθερα. Όπως και στην Αθήνα, δεν χρειάζεται να ψάξεις επιστήμονες, να αναλύσεις δεδομένα. Αρκεί να βρεις τον κατάλληλο ταξιτζή. Κι εμείς είχαμε την… τύχη. Φοβερός τύπος, αν και δεν θα έλεγα το ίδιο για την οδήγησή του.
Αφού ξεκινήσαμε από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στο Βελιγράδι, πήγαμε μια βόλτα στην Ουκρανία, άρχισε την ανάλυση της… μάσκας.
«Είδατε που πήγαν Καναδοί στην Ουκρανία. Κανείς δεν φορούσε μάσκα. Στον Καναδά φορούν όλοι. Τι έγινε; Η Ουκρανία δεν έχει κορώνα (μας είπε κατά λέξη). Μάλλον οι βόμβες εξαφάνισαν τον ιό».
Κι αμέσως μετά έκανε και την επιστημονική του τοποθέτηση: «Εγώ δεν φοράω μάσκα. Αν ήταν αλήθεια αυτά που έλεγαν, τότε –με τόσο κόσμο που μπαίνει καθημερινά- θα είχα πεθάνει. Όμως είμαι εδώ και δεν έχω κολλήσει κορωνοΐο».
Δεν σημαίνει ότι πρέπει να πιστέψουμε τα λόγια του. Είναι, όμως, γεγονός ότι η… κουλτούρα της μάσκας δεν έχει ανταπόκριση στο Βελιγράδι.
Όπου κι αν πήγαμε, δεν είδαμε ανθρώπους να φορούν μάσκα. Είτε αναφερόμαστε σε επαγγελματίες (για παράδειγμα ο άνθρωπος που μας σέρβιρε χθες), είτε για πελάτες, για περαστικούς.