Ο Γιώργος Χελάκης επιχειρεί να παραθέσει τα λάθη του Μαρτίνς που συνέβαλαν στην κατάρρευση του Ολυμπιακού στο ματς με την ομάδα της Φρανκφούρτης.

Τώρα που πέρασαν οι πρώτες εντυπώσεις από την οδυνηρή ήττα του Ολυμπιακού στο ματς με την Άιντραχτ, υπάρχει ο χρόνος για ψύχραιμες αποτιμήσεις σχετικά με το τί θα μπορούσε να γίνει στην συγκεκριμένη αναμέτρηση και δεν έγινε. Ήττα από εκείνες που δεν χωνεύονται διότι δεν αντικατοπτρίζονται στην εικόνα της αναμέτρησης. Ίσως για αυτό το λόγο πονάνε περισσότερο. Δεν γίνεται όμως να μην σταθούμε στην αγωνιστική εικόνα του ματς την τελευταία μισή ώρα. Η αγωνιστική καθίζηση του Ολυμπιακού υπήρξε εντυπωσιακή. Έσβησαν οι μηχανές, απωλέστηκε η πρωτοβουλία των κινήσεων και χάνονταν σχεδόν όλες οι διεκδικήσεις της μπάλας.

Θα περνούσε ακόμα και ασχολίαστο αν ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Συμβαίνει συχνά φέτος ο Ολυμπιακός να χάνει τον έλεγχο του παιχνιδιού όσο  το παιχνίδι πάει προς το τέλος του. Τότε οι ερυθρόλευκοι σαν να μένουν από δυνάμεις οπισθοχωρούν, χάνουν τον έλεγχο της μπάλας και περιορίζονται σε παθητικό ρόλο. Έγινε και στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό κι έκανε πολλούς φίλους της ομάδας να απορήσουν. Πρόκειται για έλλειψη φυσικής κατάστασης; Ή μήπως πρόκειται για έλλειψη αυτοπεποίθησης που είναι κάτι ακόμα χειρότερο;

Την ίδια ώρα που ο Ολυμπιακός απορρυθμιζόταν, ο κόουτς της Άιντραχτ έκανε απανωτές αλλαγές για να φρεσκάρει την ομάδα του. Σαν να διαπίστωσε το πρόβλημα της άλλης πλευράς και επιδίωξε να σπεκουλάρει πάνω σε αυτό. Τί έκανε ο Μαρτίνς για να φρεσκάρει την ομάδα του; Εδώ γεννάται ένα ερώτημα. Ο κόουτς των πρωταθλητών αφού έβαλε τον Βαλμπουενά στη θέση του Ονιεκουρού περίμενε να πάει το ματς στο ογδόντα δύο για να κάνει άλλη αλλαγή. Κάπως έτσι οι φρεσκαρισμένη Άιντραχτ πήρε την πρωτοβουλία των κινήσεων και έφτασε στο δεύτερο γκολ.

Η μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού παρουσίαζε αρρυθμίες χωρίς να έρχεται βοήθεια από τον πάγκο. Κι όταν ήρθε αφορούσε την επίθεση. Κι εκεί όμως σημειώθηκε ένα παράδοξο. Βγήκε ο καλύτερος παίκτης, ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί! Κανένας δεν κατάλαβε γιατί έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο. Ούτε γιατί ο Ρόνι Λόπες πήγε να παίξει από αριστερά κι όχι από δεξιά όπως βολεύεται. Με την έξοδο του Ελ Αραμπι, οι ερυθρόλευκοι παρέδωσαν πνεύμα και δεν μπόρεσαν να ακουμπήσουν την μπάλα μπροστά ώστε να βγουν στην επίθεση.

Ανάμεσα στα άλλα γεννιέται και το εξής ερώτημα. Αφού ο Ολυμπιακός έχει τόσο βαθύ ρόστερ τότε γιατί δεν το αξιοποιεί ο προπονητής του; Γιατί οι αλλαγές να γίνουν τόσο αργά και ο Καμαρά να βγει αλλαγή αφού τραυματίστηκε κι όχι νωρίτερα από τη στιγμή που ήταν σε κακό βράδυ. Αυτά τα ερωτήματα βασανίζουν τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Μόνο ο Μαρτίνς μπορεί να δώσει απαντήσεις…