Η ΑΕΚ πέτυχε ιστορική νίκη – πρόκριση, απέναντι στο άθλιο Περιστέρι. Απίστευτο πάθος από τους λιγοστούς παίκτες του Στέφανου Δέδα. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Ό,τι και να γράψει κανείς για τους παίκτες της ΑΕΚ είναι λίγο. Ο Στέφανος Δέδας ενέπνευσε τους λιγοστούς που είχε στα χέρια του, να πετύχουν κάτι, που δεν συγκρίνεται με κανένα επίτευγμα των τελευταίων χρόνων. Αν κι οκτώ όλοι κι όλοι (με… επιστράτευση) πέρασαν στο φάιναλ φορ, απέναντι στην ομάδα που παίζει το πιο άθλιο μπάσκετ στη «μεγάλη» κατηγορία.

Το ότι οκτώ παίκτες πέτυχαν 90 πόντους, απέναντι στο Περιστέρι, που αν δεν έχει το τρίτο, έχει το τέταρτο μεγαλύτερο μπάτζετ, είναι παράσημο. Όπως κι η πρόκριση στο φάιναλ φορ. Ακόμα κι αν έχαναν με 30 πόντους διαφορά, δικαιολογημένοι (απόλυτα) θα ήταν. Και δεν είναι ένα ματς… ειδικών συνθηκών γι’ αυτούς. Είναι μια ολόκληρη χρονιά.

Αυτό το χάλι, που παρουσίασε ο Μίλαν Τόμιτς είναι αδικαιολόγητο. Ο τελευταίος που φταίει είναι ο προπονητής. Όποιος τον βάλει στο κάδρο, θα τον αδικήσει κατάφορα. Όλοι οι άλλοι φταίνε για το άθλιο οικοδόμημα.

Το Περιστέρι έχει χάσει τον δρόμο του

Για την ΑΕΚ είναι μια νίκη αξιοπρέπειας, αλλά ως εκεί. Δεν μπορεί να πάει πουθενά, όσο τα ban κάνουν απαγορευτική κάθε μεταγραφική κίνηση. Μάλλον χαρούμενοι πρέπει να είναι οι υπόλοιποι, που θα έχουν έναν… πονοκέφαλο λιγότερο. Αλίμονο, κανείς δεν υποτιμά την «Ένωση», αλλά η εξαίρεση δεν μπορεί να γίνει κανόνας.

Το Περιστέρι έχει χάσει τον δρόμο του. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι κι η διοίκηση έχει ακέραιη την ευθύνη για τον άθλιο τρόπο, που παίζει η ομάδα. Καθένας κάνει του κεφαλιού του. Κανένα «σημάδι». Καμία οργανωμένη δραστηριότητα. Περί άμυνας κανένας λόγος. Η μιζέρια σ’ όλο της το μεγαλείο.

Αυτό δεν είναι Περιστέρι. Αλλάζει προπονητές και παίκτες σαν τα πουκάμισα. Τύποι, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, κινούνται λες κι είναι οι Σικάγο Μπουλς (της καλής εποχής). Χρήματα μπαίνουν (και πολλά) αλλά είναι τόσο άθλιο το αποτέλεσμα, που είναι… πεταμένα λεφτά. Αν δεν ενοχλούνται εκείνοι που τα βάζουν, γιατί να ενοχληθούμε εμείς.

Το μπάσκετ τιμωρεί. Την υπεροψία, τις κλίκες, τις ομάδες μέσα στην ομάδα, εκείνους που χτίζουν καριέρα στις πλάτες ενός σωματείου αρχών. Η αποψινή ήττα είναι συνάμα ντροπιαστική, αλλά κι απόδοση δικαιοσύνης.

Αντί επιλόγου: Αν παίξει 2-3 φορές κόντρα στο άθλιο Περιστέρι ο εξαιρετικός Ανγκόλα, θα κάνει συμβόλαιο στο ΝΒΑ.