Ο Χρήστος Σούτος γράφει για τη νέα ήττα του Παναθηναϊκού σε φιλική αναμέτρηση και την εικόνα της ομάδας λίγο πριν την έναρξη του πρωταθλήματος.

Κανονικά θα είχαμε πρωτάθλημα αυτό το Σαββατοκύριακο και θα περιμέναμε να δούμε τι θα έκανε η ομάδα στο πρώτο της παιχνίδι εντός έδρας με τον Απόλλωνα. Το πρωτάθλημα, όμως, όπως ήδη ξέρετε, αναβλήθηκε και οι μονομάχοι, πλην Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ που έχουν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, επέλεξαν να αγωνιστούν μεταξύ τους σε φιλικά παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός ως τελική πρόβα, επέλεξε να φιλοξενήσει τον Παναιτωλικό, την ομάδα του πρώην προπονητή του Γιάννη Αναστασίου. Η εικόνα των πρασίνων για μια ακόμη φορά αποκαρδιωτική, για μια ακόμη φορά αντίστοιχη των προηγούμενων, για μια ακόμη φορά συνέχεια της περυσινής αποτυχημένης σεζόν. Οι προπονητές πάντα λένε ότι τα φιλικά είναι μόνο για να εξάγουν αυτοί συμπεράσματα, γι’ αυτό και δεν πρέπει οι φίλαθλοι και οι δημοσιογράφοι να βιάζονται να κρίνουν, να απογοητεύονται ή και να ενθουσιάζονται από την αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Εν μέρει έχουν δίκιο. Δεν είναι λίγες οι φορές που η πορεία της σεζόν δεν έχει καμία σχέση με τα αποτελέσματα στα φιλικά προετοιμασίας, είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο. Εδώ όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Ο Παναθηναϊκός προέρχεται από μια τραγική αγωνιστικά σεζόν, που τον οδήγησε εκτός ευρωπαϊκών εισιτηρίων. Οι περυσινές εξαγγελίες για επιστροφή στα Κύπελλα Ευρώπης, το πλάνο Πογιάτος και την νέα προσπάθεια ανάκαμψης αποδείχθηκαν ασκήσεις επί χάρτου. Η έλευση Μπόλονι για να συμμαζέψει τα πράγματα δεν βοήθησε ιδιαίτερα, αλλά τουλάχιστον έδωσε την ψευδαίσθηση ότι οι πράσινοι μπαίνουν σε έναν δρόμο καλύτερο και ότι θα ήταν ανταγωνιστικοί μέχρι τέλους. Τίποτα επί της ουσίας. Η χρονιά ολοκληρώθηκε με τον χειρότερο τρόπο και με μια άσχημη γεύση στο τέλος από την εντός έδρας συντριβή στο ντέρμπι με τον αιώνιο αντίπαλο. Ο Μπόλονι έφυγε και το καλοκαίρι ξεκίνησε πάλι με μεγαλεπήβολα σχέδια και πομπώδεις εξαγγελίες. Μεγαλύτερο μπάτζετ, παίκτες άλλου επιπέδου, ξεκαθάρισμα και σχέδιο επιστροφής της ομάδας εκεί που ανήκει ιστορικά, στους διεκδικητές του τίτλου δηλαδή. Τι αποδείχθηκε έως ώρας; Επικοινωνιακά τρικάκια, που σκοπό έχουν να χαϊδέψουν αυτιά, που σκοπό έχουν να κερδίσουν χρόνο και όχι να αλλάξουν την μοίρα του Παναθηναϊκού.

Προσλήφθηκε ένας προπονητής με συγκεκριμένο ταβάνι, γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας μεν, όχι ανώτερος του προκατόχου δε, μεταγραφές δεν έγιναν, ούτε σε ποιότητα ούτε σε ποσότητα, ξεκαθάρισμα στο ρόστερ επιφανειακό και όλοι να περιμένουν τι θα φέρει το μέλλον. Ο τύπος κριτική δεν ασκεί, οι οπαδοί είναι το λιγότερο απογοητευμένοι και το οργανωμένο κίνημα της πράσινης εξέδρας σε σιωπηρή αποδοχή των πεπραγμένων. Τι να αλλάξει και πως; Εξιλαστήριο θύμα στις πρώτες στραβές υπάρχει, ο Γιοβάνοβιτς που δεν ήθελε να πάρει παίκτες την ώρα που η διοίκηση του είχε εξασφαλίσει μπάτζετ μεγάλο και υψηλά συμβόλαια, όποτε όλα καλά και για φέτος. Πράσινη μιζέρια και επικοινωνιακά τρικάκια. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται υπό το μηδέν. Η διοίκηση του μοιάζει να μην καταλαβαίνει τι καράβι κουμαντάρει. Η μετριότητα έχει γίνει δεύτερη φύση για την ομάδα και το μέλλον είναι το λιγότερο αβέβαιο. Φως στο βάθος του τούνελ δεν υπάρχει και πραγματικά ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα πως θα τελειώσει η χρονιά.

Πάμε και στα πιο ειδικά. Φταίει ο Σέρβος προπονητής που δεν γίνονται μεταγραφές; Σίγουρά έχει και αυτός μερίδιο ευθύνης. Βέβαια μιλάμε για αστεία δικαιολογία ότι ξεψαχνίζει τόσο πολύ τις περιπτώσεις για να μην πέσει σε νάρκη. Το ξεψάχνισμα έφερε τον Σάρλια, που είναι το minimum μια κλάση κάτω από τους υπάρχοντες και που μόνο ο ίδιος πιστεύει ότι ήρθε για ηγέτης της άμυνας; Το ξεψάχνισμα έφερε τον Πέρεθ για συνδετικό κρίκο άμυνας και επίθεσης σε ομάδα που θέλει να παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο, παίκτη που δεν ζητάει μπάλα και όταν την παίρνει την δίνει το πολύ στον διπλανό του; Έλεος κάπου δηλαδή. Δεν θα τρελαθούμε κιόλας, ούτε θα ξεχάσουμε και το ποδόσφαιρο που ξέρουμε. Η ομάδα από πέρυσι φωνάζει για ελλείψεις σε συγκεκριμένες θέσεις. Τι έγινε; Το απόλυτο τίποτα, το απόλυτο μηδέν. Υπό κανονικές συνθήκες θα είχαμε πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός θα είχε παραταχθεί με μόνες διαφοροποιήσεις στο δυναμικό του τους δύο προαναφερθέντες και τον Κώτσιρα. Πότε ακριβώς περιμένουν στο τριφύλλι να έρθουν οι νέοι παίκτες; Πότε νομίζουν ότι θα έχουν ενσωματωθεί πλήρως; Πότε νομίζουν ότι αρχίσουν να ρολάρουν ως μέλη της ενδεκάδας; Η ποδοσφαιρική λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά, η παράνοια παίρνει την θέση της και το αποτέλεσμα είναι εν πολλοίς προδιαγεγραμμένο.

Οι πράσινοι είναι γεμάτοι ελλείψεις. Λείπει ένα δημιουργικό χαφ να κάνει παιχνίδι που λέμε, αφού ο Βιγιαφάνιες είναι σκιά του εαυτού του. Λείπει ένα φορ σημείο αναφοράς, αφού ο Μακέντα είναι με τις εκλάμψεις του, ο Καρλίτος του ύψους και του βάθους και ο Ιωαννίδης καλός, αλλά λίγο άγουρος ακόμα. Λείπει ένας τουλάχιστον ακραίος επιθετικός με σκοράρισμα, αφού πλην του Χατζηγιοβάνη – τον οποίο και θέλουν να πουλήσουν, άλλος που να έχει επαφή με τα δίχτυα δεν υπάρχει. Στα μετόπισθεν θεωρητικά η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη. Πάντως και εκεί χρειάζονται βελτιώσεις. Αμυντικό χαφ, στόπερ με ηγετικά χαρακτηριστικά μαζί με τον Ολλανδό, μπακ με επιθετικές αρετές. Εν κατακλείδι το τριφύλλι ετοιμάζεται για μια ακόμα χρονιά μιζέριας, εσωστρέφειας και γκρίνιας. Μην ανησυχείτε όμως θα ξεκινήσουν κανονικά τόσο ο Big Brother όσο και το Survivor…..