Πείτε μου τώρα τι μπορεί να πει κανείς; Ένα ακόμα παιχνίδι χωρίς νίκη και ο Παναθηναϊκός παραμένει βυθισμένος στον πάτο της βαθμολογίας. Πέντε παιχνίδια με ελάχιστες διαφορές το ένα από το άλλο, σε κάνουν να πιστεύεις ότι η ομάδα νοσεί βαριά και ότι ο δρόμος που έχει να διανύσει ο Λάζλο Μπόλονι είναι μακρύς και επίπονος. Άλλωστε είναι γνωστό ότι δεν υπάρχουν ούτε μαγικά ραβδιά, ούτε ειδικά κουμπιά, ικανά να αλλάξουν την αγωνιστική εικόνα μιας ομάδας, από τη μια μέρα στην άλλη. Το πάθος που έβγαλαν οι παίκτες του τριφυλλιού στο Ηράκλειο την περασμένη εβδομάδα, σήμερα…αγνοείται. Μετά το γκολ τους κυρίευσε το άγχος και υπερίσχυσε το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, παρά η διάθεση για την επίτευξη κι άλλων τερμάτων. Καλό το αίσθημα αυτό για την επιβίωση στη ζούγκλα, όχι όμως για να γράψεις νίκες στον αθλητισμό. Ενέργεια μηδέν μετά το ΄60, κίνηση αργή και προσμονή για το σφύριγμα της λήξης από τον Παπαπέτρου. Αποτέλεσμα; Γκολ από τον Βόλο στις καθυστερήσεις, ισοφάριση και η νίκη αναζητείται.
Πραγματικά δεν ξέρω τι είναι ικανός να πετύχει ο φετινός Παναθηναϊκός. Ταλέντο έχει, λύσεις για να μπορέσει να διακριθεί στις δύο εγχώριες διοργανώσεις επίσης – στα μέτρα που έχει φτάσει ο Σύλλογος και όχι με βάση την ιστορία του – αλλά φαίνεται ότι θα πληρώνει για καιρό τα καλοκαιρινά πειράματα του Γιάννη Αλαφούζου. Το μοντέλο Πογιάτος-Ρόκα, η εγκατάλειψη της ανάδειξης Ελλήνων ποδοσφαιριστών και η επάνδρωση του ρόστερ με παίκτες στοιχήματα έχουν δημιουργήσει μία κατάσταση που θέλει δουλειά για να διορθωθεί και να ξαναβάλει το τρένο στις ράγες. Το θετικό είναι ότι τουλάχιστον τώρα στην άκρη του πάγκου υπάρχει ένας κανονικός προπονητής, δάσκαλος για τους μικρούς, ικανός να κερδίσει το σεβασμό των υπολοίπων και κυρίως να βάλει στο παιχνίδι του τριφυλλιού νέα στοιχεία που να ταιριάζουν και στο υλικό του.
Σε μια χρονιά που πολλοί περίμεναν τον Παναθηναϊκό απαλλαγμένο πια από τις τιμωρίες του να επιστρέψει στην Ευρώπη, έχει καταφέρει ούτε λίγο ούτε πολύ με το καλημέρα να βρίσκεται πολλούς πόντους πίσω, από ομάδες με τις οποίες θεωρητικά θα παλέψει για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Τα δεδομένα δεν θα ήταν τόσο ανησυχητικά αν ήταν μόνο η βαθμολογική διαφορά. Δυστυχώς όμως, η εικόνα στο γήπεδο των πρασίνων σε σχέση με τον Άρη ή τον Αστέρα Τρίπολης για παράδειγμα είναι το λιγότερο αποκαρδιωτική. Το ειδικό βάρος στη φανέλα που έχει η ομάδα έναντι των άλλων, σε πολλές περιπτώσεις είναι θετικό στοιχείο, όμως στην τωρινή συγκυρία ίσως αποδειχθεί ένα μεγάλο μπούμερανγκ. Μην ξεχνάτε ότι φέτος τα ευρωπαϊκά εισιτήρια είναι μόλις τέσσερα. Εν κατακλείδι, με τον Παναθηναϊκό να έχει μπροστά του Λαμία εκτός, το εξ’ αναβολής με τον Απόλλωνα εντός και Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ μέχρι την διακοπή, οτιδήποτε λιγότερο από 9 βαθμούς θα είναι καταστροφή.