Έκτη ήττα σε επτά παιχνίδια για τον Παναθηναϊκό του Όντετ Κάτας, που συνεχίζει την ελεύθερη πτώση τόσο από πλευράς απόδοσης όσο και από πλευράς βαθμολογικής θέσης. Οι πράσινοι μετά από 32 αγωνιστικές, αν και η ελληνική ομάδα χρωστάει δύο παιχνίδια με Ζενίτ και ΤΣΣΚΑ στην Ρωσία, βρίσκονται στην 16η θέση έχοντας από κάτω τους μόνο τον Ερυθρό Αστέρα και το ανέκδοτο της φετινής Euroleague, την Χίμκι. Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας του Ισραηλινού τεχνικού είναι πολύ κακή. Σύνολο χωρίς αρχή, μέση και τέλος που δεν βγάζει ενέργεια ούτε στην άμυνα, ούτε στην επίθεση. Βραχυκυκλώνει στο σετ παιχνίδι, αδυνατεί να βρει λύσεις αν δεν τρέξει στο ανοικτό γήπεδο, δεν έχει καταφέρει να δώσει χώρο και ρόλο στον Μάριο Χεζόνια και δεν δείχνει την παραμικρή πρόοδο από την στιγμή που έγινε η αλλαγή προπονητή. Άρα ποιο είναι το συμπέρασμα;
Το προσεχές καλοκαίρι, παρόλο που θα υπάρχουν αρκετά ανοικτά μέτωπα, το βασικότερο είναι να βρεθεί ο κόουτς εκείνος που θα μπορέσει να οδηγήσει τον Σύλλογο ξανά σε κορυφαίο επίπεδο. Χρειάζεται ένας προπονητής με ισχυρή προσωπικότητα, με εμπειρία από την Euroleague, με παραστάσεις, ικανός να εμπνεύσει τον σεβασμό και να θέσει αγωνιστικούς κανόνες. Σίγουρα το υλικό επιδέχεται πολλών και απαραίτητων βελτιώσεων, όπως για παράδειγμα η χιλιοειπωμένη κουβέντα για την θέση του άσου, αλλά ότι παίκτες και να αποκτήσεις, όσο μεγάλες προσωπικότητες και αν διαθέτεις, αν δεν έχεις καπετάνιο ικανό δεν θα αργήσει η ώρα που θα βρεθείς πάνω στα βράχια. Το ζήτημα της τεχνικής ηγεσίας πρέπει να ανοίξει ανεξαρτήτως του τι θα πετύχει το τριφύλλι εντός των συνόρων. Είναι λάθος να μπεις στην νέα σεζόν, ειδικά αν γίνουν και οι επενδύσεις που ακούγονται, με τον Κάτας στο τιμόνι. Γιατί αν το κάνεις θα αναγκαστείς σύντομα να αναζητήσεις νέο προπονητή, οπότε θα έχεις με αυτό τον τρόπο υποθηκεύσει και την ερχόμενη χρονιά.
Δεν θα μπω σε αγωνιστική ανάλυση του ματς. Δεν αξίζει άλλωστε να το κανείς για μια αναμέτρηση στην οποία ο ένας είχε κίνητρο επιβίωσης και ο άλλος διαδικασία διεκπεραίωσης.Το θέμα για τους πράσινους είναι ότι ο Κάτας δεν μπόρεσε, πέρα από όλα τα άλλα που έχουν να κάνουν με την εικόνα της ομάδας στο παρκέ, να εμφυσήσει στους παίκτες του κίνητρο για να διεκδικήσουν την νίκη και να σώσουν το γόητρο ενός Συλλόγου που κοσμούν την τροπαιοθήκη του έξι ευρωπαϊκά κύπελλα. Πολλοί θεωρούν ότι είναι άδικο να κριθεί ο Ισραηλινός φέτος με βάση το γεγονός ότι δεν έχει επιλέξει αυτός το υλικό. Είναι όμως έτσι; Ναι δεν έχει κάνει αυτός τις επιλογές, αλλά από την άλλη δεν βελτίωσε την ομάδα. Δεν την πήγε ένα επίπεδο πάνω. Δεν μπόρεσε να εντάξει τον Χεζόνια στο σύνολο, δεν έφτιαξε ξεκάθαρους ρόλους για αρκετούς από τους παίκτες. Πέρα από όλα τα παραπάνω, υπάρχει και κάτι ακόμα. Παίρνει πολύ εύκολα τεχνικές ποινές δημιουργώντας εκνευρισμό στην ομάδα. Ξεχνά να πάρει timeout σε κρίσιμες στιγμές του ματς. Εν ολίγοις αν θέλεις να επιστρέψεις σε κορυφαίο επίπεδο, επιβάλλεται να δώσεις τα κλειδιά και σε έναν προπονητή μεγάλων κυβικών. Μπορείς; Αν δεν μπορείς συμβιβάζεσαι με τα λιγότερα και ξεχνάς απαιτήσεις και όνειρα….