Απολαμβάνω κάθε φορά να βγαίνουν τύποι (κυρίως στα social media) και να κρίνουν τον άλλον, εν προκειμένω τον Πάμπλο Λάσο, από την εμφάνισή του. «Έλα με τον ταβερνιάρη» έγραφαν κι από μια απροσδιόριστη επαγγελματική μονομανία, έμπαινα με τη μία στα προφίλ τους κι έψαχνα τις φωτογραφίες τους. Μιλάμε για… θεούληδες.
Καθένας τους κλώνος του Άδωνι (όχι του Γεωργιάδη), με συμμετρικούς κοιλιακούς και γραμμωμένο κορμί (σμιλεμένο θα έγραφα αν δεν ζήλευα), δείχνουν ότι πέρασαν ώρες στα γυμναστήρια κι έχουν στερηθεί ακόμα και τα πιο απλά των εδεσμάτων, που εμείς οι αδιάφοροι περί της εικόνας μας καταβροχθίζουμε ανερυθρίαστα. Αλλά ο Λάσο είναι ταβερνιάρης.
Φαντάζεστε να ήταν αντίστροφη η εικόνα της Φωτεινής Βελεσιώτου και της Πάολας; Αλλά, ας μην αλλάξουμε θέμα, με κουράζουν όσοι κρίνουν τους επαγγελματίες από την εμφάνισή τους. Δεν σας είπαμε να του την πέσετε, να αναγνωρίσετε τη δουλειά του, αδιαφορώντας για το αν έχει δουλέψει με τους κοιλιακούς του.
Βεβαίως, επειδή η γη γυρίζει, όχι για να βρίσκονται πάνω της κάποιοι haters, σιγά που θα περίμενε ο μπασκετικός πλανήτης την κατάθεση της άποψής τους. Ο Λάσο είναι μακράν ο πιο πετυχημένος προπονητής κι η Ρεάλ είναι αυτή που είναι, όχι γιατί κατόρθωσε να πάει τη σειρά με την Εφές στο 2-2, παρότι με άλλη ομάδα ξεκίνησε κι άλλη αυτή που παλεύει να περάσει στο φάιναλ φορ, αλλά επειδή δεν… μασάει.
Ο Πάμπλο ο… ταβερνιάρης (έλα πείτε το και τώρα, μην γυρνάτε την μπιφτέκα) έβαλε τον Γκαρούμπα και του έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο. Την ίδια στιγμή ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης (συνομήλικος του Γκαρούμπα) και ο Λευτέρης Μαντζούκας (συνομήλικος του Βούκσεβιτς) δεν βλέπουν… δωδεκάδα κι αν από συγκυρίες και τραυματισμούς συμπαικτών τους μπουν στην εξίσωση, μπορούν (στην καλύτερη των περιπτώσεων) να πάρουν χρόνο συμμετοχής, για τα μόρια στα ΤΕΦΑΑ.
Η Ρεάλ παλεύει για το φάιναλ φορ, δίνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στο ταλέντο της κι ετοιμάζοντας από πίσω τον υιό Βούκσεβιτς, για τον οποίο οι ειδικοί λένε ότι θα παραμιλάμε. Οι 19χρονοι στην Ισπανία δεν πηγαίνουν σε… βρεφονηπιακούς σταθμούς, μπαίνουν στο παιχνίδι και δείχνουν αν έχουν πασπαλιστεί από την απαιτούμενη χρυσόσκονη, για να μπορούν να σταθούν με αξιώσεις στο ευρωπαϊκό μπασκετικό στερέωμα, αν και τον Γκαρούμπα σύντομα τον βλέπω να βγάζει βίζα για τις ΗΠΑ.
Ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός έχασαν από νωρίς το τρένο των πλέι οφ, αλλά χρόνος για τους μικρούς δεν βρέθηκε. «Δεν είναι σαν τον Γκαρούμπα» θα μου πείτε. Αν είναι ταλέντα, έστω και μικρότερων διαστάσεων, ας πάρουν τον χρόνο τους, να αποκτήσουν εικόνες κι εμπειρία, για να διαγράψουν την πορεία που δείχνουν ότι έχουν τα φόντα να διαγράψουν.
Σε τελική ανάλυση, η πιο εύκολη των αποφάσεων είναι, καθώς κανείς δεν ζητά ευθύνες από έναν προπονητή, που δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να παίξουν, να βγάλουν το ταλέντο τους. Αν πάλι δεν έχουν ταλέντο, γιατί έγινε τόσος ντόρος για την απόκτησή τους και στην τελική γιατί φορούν τη φανέλα των «αιωνίων»;
Ο Λάσο οραματίζονταν ομάδα με Καμπάτσο, Ντεκ, Ράντολφ και Ταβάρες και πάει να περάσει στο φάιναλ φορ με ηγέτη τον Γκαρούμπα. Δεν έτυχε, πέτυχε. Ακόμα κι αν αποκλειστεί η Ρεάλ, ο προπονητής της έχει αυξήσει την περιουσία του συλλόγου, άρα έχει πετύχει. Αν πάει και στην τελική φάση, θα έχει βγάλει λαγό από το καπέλο.