Είναι πλέον γεγονός ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ είναι ο νέος ομοσπονδιακός προπονητής της άλλοτε πρωταθλήτριας Ευρώπης, Πορτογαλίας, στην θέση του παραιτηθέντος, Φερνάντο Σάντος. Ο Ισπανός τεχνικός είχε οδηγήσει την εθνική Βελγίου πρώτα ημιτελικά του Παγκοσμίου κυπέλλου της Ρωσίας και αποκλείσθηκε από την μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία, σ έναν  ισορροπημένο παιχνίδι.  Μια από τις καλύτερες  γενιές του βελγικού ποδοσφαίρου είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της και μετά τα σκοτεινά χρόνια της περασμένης περιόδου, με τον Μαρτίνεθ, οι «Κόκκινοι Διάβολοι»  είχαν ξαναβρεί το έμβλημά τους (πιστοποιημένο από την πρώτη τους θέση στην κατάταξη της FIFA) και αυτή την ανταγωνιστικότητα γύρω από τις Βρυξέλλες , είχε να  δει από την  την εποχή του Γκί Τάις , βαθιά στην 10ετία  του 1980. . Αφήνοντας έτσι πίσω τη διοίκηση χωρίς όραμα ή μέτρια μονοπάτια όπως αυτή του Μάρκ Βίλμοτς : Το Βέλγιο με τον Ρομπέρτο Μαρτίνεθ  είχε βρει μια ταυτότητα παιχνιδιού και σαφήνεια στην πρόταση που στη συνέχεια σταθεροποιήθηκε γύρω από ένα μεταβαλλόμενο 3-4-2- 1 και 3-2-4- 1.Ο Μαρτίνεθ όπου βρισκόταν μιλούσε πάντα για την μεγάλη πηγή έμπνευσής του, τον Γιόχαν Κρόιφ. Τόσο τόσο πολύ που έδειχνε πως  αυτή η άμυνα των τριών ποδοσφαιριστών  είχε ένα ξεκάθαρο πολιτιστικό-ποδοσφαιρικό υπόστρωμα που για έναν Καταλανό , ο οποίος άνοιξε στον κόσμο πολύ νωρίς   δεν μπορούσε παρά να συνδεθεί με την ιδιοφυΐα που έπαιζε με τους 14.

Εκείνη η περίοδος της εθνικής του ομάδας θα συνέπιπτε  με την κορύφωσή της. Όμως  δεν βρέθηκε ποτέ ξανά τόσο ψηλά , ίσως επειδή κανένα από τα μεγάλα ονόματα ή ίσως ολόκληρο το γκρουπ δεν έκανε ποτέ αυτό,  το πιο νοητικό παρά τεχνικό βήμα. Στη συνέχεια το Βέλγιο διαλύθηκε σταδιακά,  με τον Μαρτίνεθ ο οποίος  αναζητούσε τη φόρμουλα της συνέχειας στην εμπειρία και μόνο μερικά «μοσχεύματα» πρόσθεσε . Στο Κατάρ, μετά την αμηχανία με Καναδά και Μαρόκο, το καλύτερο παιχνίδι ήταν αυτό με την Κροατία, αλλά δίχως την  άνεση του αποτελέσματος. Ένα θλιβερό κλείσιμο, ίσως και άδικο.

Όμως ο Μαρτίνεθ  επέστρεψε και αν η κλήση από το Βέλγιο χτύπησε την αρχική ώρα, αυτή από την Πορτογαλία πριν από λίγες ημέρες εξέπληξε αρκετούς.  Η πρόσφατη  δημοσκόπηση της πορτογαλικής εφημερίδας Record κατέγραψε πλειοψηφία όχι υπέρ της επιλογής. Όταν ο Φελίπε Σκολάρι έφτασε στη Λισαβόνα, μπορούσε να δείξει τον πολύ φρέσκο ​​τίτλο του Παγκόσμιου πρωταθλητή με τη Βραζιλία και θυμήθηκε και αναβίωσε τον μύθο ενός άλλου ξένου προπονητή, επίσης από την χώρα του ποδοσφαίρου, αυτή του  Ότο Γκλόρια,του  εκλέκτορα ο οποίος πήγε την εθνική  Πορτογαλίας στον ημιτελικό του  Παγκοσμίου  Κυπέλλου του 1966, για να παραδοθεί στο καλύτερο παιχνίδι που έπαιξε ποτέ ο  Μπόμπι Τσάρλτον με την Αγγλία.

Ο απόηχος του Κατάρ είναι ακόμη εκκωφαντικός, αλλά από τώρα  δεν νομίζω ότι η Πορτογαλία μπορεί να αντέξει ένα καλύτερο όνομα από τον Ρομπέρτο ​​Μαρτίνεθ ή τουλάχιστον οι δύο υποψήφιοι στην κορυφή της λίστας του Φερνάντο Γκόμες, προέδρου της πορτογαλικής ομοσπονδίας, ήταν ανέφικτοι για διάφορους λόγους: τον Λουίς Ενρίκε, που μόλις άφησε το τιμόνι της εθνικής Ισπανίας,  και τον Άμπελ Φερέιρα, νυν προπονητή της Παλμέιρας, ο οποίος  έχει ήδη δύο Κύπελλα Λιμπερταδόρες και το Μπραζιλεϊράο, το οποίο κέρδισε πέρυσι. Το άλλο όνομα,  από την ομοσπονδία, ήταν αυτό του Ρούι Ζόρζε , του προπονητή κάτω των 21 ετών, αλλά θα ακουγόταν πολύ αδύναμο σε ένα αποδυτήριο με τόσο σπουδαίες προσωπικότητες  και με την υπόθεση Ρονάλντο ακόμη να διαχειρίζεται: Ο Κριστιάνο δεν έχει πρόθεση να εγκαταλείψει την εθνική ομάδα, τουλάχιστον έτσι το  έκανε γνωστό. Μια ρυθμιστική δύναμη, αυτή του Κριστιάνο που πιθανότατα θα άγγιζε και άλλα ονόματα νεαρών Πορτογάλων τεχνικών, που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες ημέρες. Όσον αφορά τις παρακλήσεις των ΜΜΕ από τον Μουρίνιο και τον Πάουλο Σόουσα, φαίνεται ότι οι υποθέσεις αρχειοθετήθηκαν πολύ σύντομα και ο Φερνάντο Γκόμες επανέλαβε επισήμως ότι «ο μόνος προπονητής με τον οποίο ήρθαν σε επαφή ήταν ο Ρομπέρτο».

Στο πλευρό του, ακριβώς στη συνέντευξη Τύπου , ο Μαρτίνεθ, που έχει υπογράψει έως  το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026 , υποσχέθηκε να μάθει σύντομα πορτογαλικά και κυρίως ότι ο απαραίτητος στόχος του θα είναι να «πετά ψηλά», επομένως να παραμείνει φιλόδοξος. Και φυσικά να παρουσιάσει ξανά μία εξαιρετική εθνική ομάδα ικανή να διακριθεί στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών , του Μεξικού ή του Καναδά, ανάλογα σε ποιόν όμιλο θα βρεθεί…

Η Πορτογαλία προέρχεται από μια μακρά περίοδο με τον ίδιο εκλέκτορα (ο Φερνάντο Σάντος τον οποίο επαίνεσε ο πρώην προπονητής του Βελγίου) κάτι που όλοι το αναγνώρισαν.  Η δημιουργία στενής σχέσης με τους ποδοσφαιριστές  είναι η πρώτη βάση για τη δημιουργία μιας κοινής ιδέας για το ποδόσφαιρο. Χρειάζεται ένα μοντέλο που να αναδεικνύει τις ισχυρές προσωπικότητες και να δίνει απαντήσεις τακτικής στις σημαντικές στιγμές. Ο Ρομπέρτο ​​Μαρτίνεθ έχει ένα δύσκολο έργο,  αλλά και μεγάλες ικανότητες….