Ο στόπερ της Ρεάλ Μαδρίτης, Αντόνιο Ρούντιγκερ μίλησε για τον Κάρλο Αντσελότι, αλλά και για το βάρος που έχει η φανέλα της «βασίλισσας».

Στο «Sport 1» μίλησε ο Αντόνια Ρούντιγκερ για τα αποδυτήρια της Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ αναφέρθηκε και στην σχέση του με τον Κάρλο Αντσελότι.

Αναλυτικά τα όσα είπε ο Γερμανός στόπερ:

«Διασκεδάζουμε πολύ ως ομάδα και έχω προσαρμοστεί πολύ καλά. Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ μια ομάδα δεν έκανε το δρόμο μου τόσο εύκολο αμέσως», είπε αρχικά και συνέχισε:

«Ήμουν μόνο λίγες ώρες στο νέο μας σπίτι με την οικογένειά μου, κάναμε μπάρμπεκιου, ώσπου ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξα την πόρτα και μπροστά μου ήταν ο Κάρλο Αντσελότι. Μια στιγμή έκπληξης. Κάθισε στο τραπέζι, έφαγε μαζί μας και γνώρισε την οικογένειά μου. Πολύ φυσιολογικό, πολύ ρεαλιστικό.

Ήταν εκεί για δύο ώρες και μιλήσαμε για όλα. Είμαι ειλικρινής, δεν είχα ζήσει ποτέ κάτι τέτοιο, κανένας προπονητής δεν είχε κάνει κάτι τέτοιο για μένα. Μετά από μερικούς μήνες μαζί του, πρέπει να πω ότι όταν πρόκειται για την ενασχόληση με παίκτες, τον Αντσελότι δεν τον αγγίζει ουδείς. Ο Ντον Κάρλο, ένας θρύλος της προπονητικής, μάζευε ήδη τίτλους Champions League όταν ήμουν παιδί. Δούλευα μαζί του κάθε μέρα στο πιο επιτυχημένο κλαμπ στον κόσμο είναι υπέροχο».

Για το πρότυπό του: «Ο Πέπε ήταν το μεγάλο μου πρότυπο στη Ρεάλ Μαδρίτης, πάντα ήθελα να είμαι σαν αυτόν. Συνήθιζα να παρακολουθώ βίντεο. Ήμουν ακόμη νέος τότε και ήθελα να δείξω σε όλους ότι μπορούσα να είμαι και σκληρός. Αυτό ήταν στο μυαλό μου. Ήταν εκπληκτικό πόσο καλός ήταν ο Πέπε. Όχι μόνο στο τάκλιν, αλλά και στην προετοιμασία του παιχνιδιού. Αλλά σήμερα όλοι στη Ρεάλ μου λένε ότι εκτός γηπέδου ήταν στην πραγματικότητα ένας πολύ ήρεμος χαρακτήρας. «Ο Πέπε, ο Σέρχιο Ράμος και ο Τιάγκο Σίλβα είναι τα τρία ονόματα παικτών για τα οποία είμαι πιο περήφανος που έχω τις φανέλες τους στη συλλογή μου. Απόλυτοι θρύλοι».

Ο συμπαίκτης που του προκάλεσε περισσότερο έκπληξη: «Ο Τόνι Κροος. Πάντα τα πηγαίναμε καλά και με σεβασμό στην εθνική ομάδα, αλλά πάντα ανταλλάσσαμε μόνο δύο φράσεις μεταξύ μας. Κάτι σαν “γεια σου, πώς είσαι;” και ‘αντίο’. Ίσως επειδή απλά δεν είχαμε αρκετό χρόνο. Συνάντησα έναν άλλο Τόνι Κρόος στη Ρεάλ Μαδρίτης. Μιλάει πολύ καλά Ισπανικά, είναι εντελώς ανοιχτός και επίσης πολύ εξυπηρετικός. Με υποστήριξε με το γλώσσα από την πρώτη μέρα και έχει προσφερθεί να με βοηθήσει με άλλα πράγματα αρκετές φορές. Είναι πολύ χαλαρός τύπος».

Για τη Ρεάλ Μαδρίτης: «Υπήρχαν μόνο δύο επιλογές για μένα: ή να μείνω στην Τσέλσι ή να πάω στη Μαδρίτη. Η Γερμανία δεν ήταν μια σοβαρή επιλογή. Στα τέλη Απριλίου έγινε πραγματικά συγκεκριμένη. Αλλά πριν ξεκαθαρίσουν όλα, ο αδερφός μου με παρέσυρε λίγο. Παίξαμε με την Τσέλσι εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης στους προημιτελικούς του Champions League. Μετά την ήττα στον πρώτο αγώνα, μου είπε ξαφνικά: ”Τόνι, δεν ξέρω αν αυτό θα λειτουργήσει ακόμα! Στο δεύτερο σκέλος πρέπει να αποδείξεις τα πάντα για να συνεχίσεις”. Ήταν καταρρακωμένος, κι αυτό με παρακίνησε».

Η «πίεση» της φανέλας: «Η δύναμη του συλλόγου είναι τεράστια. Από έξω μπορείς λίγο-πολύ να τη φανταστείς, αλλά το να το ζήσεις μόνος σου είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Το μόνο θέμα είναι να κερδίζεις εδώ. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Όταν κοιτάζω παιδιά όπως ο Λούκα, ο Τόνι ή Καρίμ, είναι τόσο βαθιά χαλαροί που για αυτούς ακόμη και ένας τελικός είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο».