Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που ζει διαρκώς σε κατάσταση σοκ. Κι όσες προσπάθειες κι αν κάνει, ότι αποφάσεις κι αν πάρει και όποιες επιλογές κι αν κάνει σε θέσεις κλειδιά είτε διοικητικά είτε σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, δεν πρόκειται να απαλλαχθεί απ’ αυτή την κατάσταση αν δεν κάνει τη σωστή διάγνωση για τις αιτίες της. Όσο κι αν αυτό πονάει λοιπόν, η ουσία είναι μία.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια πολλαπλώς και παρά φύση “βιασμένη” ομάδα, η οποία όμως ταυτόχρονα είναι καταδικασμένη να ζει συνεχώς “παρέα” με τους… βιαστές της.
Κι όχι μόνο αυτό. Αλλά να βλέπει αυτούς τους βιαστές να εξακολουθούν να έχουν τον πρώτο -κιόλας- λόγο, σε οτιδήποτε την αφορά και έχει να κάνει με τη λειτουργία της, με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις της.
Απ’ αυτή την άποψη, είναι λογικότατη η συμπεριφορά της, η αδυναμία της να συμπεριφερθεί στοιχειωδώς φυσιολογικά ποδοσφαιρικά και να μπορέσει κάποια στιγμή να μπει σε μια τροχιά κανονικότητας ώστε να διεκδικήσει κάτι από τη χαμένη λάμψη της.
Να μην δουλευόμαστε λοιπόν μεταξύ μας. Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να είναι “υποταγμένος” και “όμηρος” ταυτόχρονα, όλων αυτών που πρωτοστάτησαν στην καταστροφή του. Όλων αυτών που τον πότισαν μέχρι το μεδούλι με τον παραλογισμό, τη χυδαιότητα, τη βία, τη μιζέρια, το μίσος και κυρίως την αμπαλοσύνη.
Κι όσο ο Γιάννης Αλαφούζος αντί να τον απαλλάξει απ’ όλους αυτούς, εξακολουθεί όχι μόνο να επηρεάζεται, όχι μόνο να τους δίνει λόγο και άποψη για το τι γίνεται και τι πρέπει να γίνει στην ομάδα, αλλά να τους χρησιμοποιεί κιόλας σαν βασικά εργαλεία του στην προσπάθειά του να κάνει κάτι καλό, δεν πρόκειται ποτέ να βγει κάτι απ’ όλη αυτή την ιστορία.
Πρόσωπα θα έρχονται και θα φεύγουν, λάθη και αμετροέπειες θα βαφτίζονται μεγάλες και τρομερές κινήσεις και απλά θα επαναλαμβάνονται και το γαϊτανάκι θα συνεχίζεται επ’ αόριστον.
Αν ο Αλαφούζος λοιπόν δεν πάρει την απόφαση να ξεκόψει εντελώς την ομάδα και τον Παναθηναϊκό απ΄ όλους αυτούς που τον βίασαν και τον διέλυσαν, όσους προπονητές και να πάρει, όσες μεταγραφές κι αν κάνει, προκοπή δεν πρόκειται να δει.
Και το χειρότερο, δεν θα ξέρει κιόλας γιατί δεν θα τη δει.