Αναλυτικά δήλωσε ο Βασίλης Σπανούλης στο «Walla»:

Για την καριέρα του προπονητή: «Δεν μου είναι καθόλου περίεργο. Κατάλαβα ότι το κεφάλαιό μου ως παίκτη είχε κλείσει. Έδωσα τα πάντα, πέτυχα πολλά που δεν είχα καν ονειρευτεί και τώρα είμαι σε μία νέα φάση της ζωής μου. Επίσης και αυτό έχει σχέση με το μπάσκετ που είναι η ζωή μου και το απολαμβάνω».

Για το που βρίσκει το κίνητρο να χτίσει κάτι από την αρχή ως προπονητής: «Δεν χρειάζεται να ψάξω για κίνητρο. Είναι μέρος του χαρακτήρα και της φύσης μου. Δεν θέλω απλά να είμαι καλός, αλλά να είμαι σπουδαίος σε ό,τι κάνω. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, αυτό μου δίνει την… σπίθα να δουλέψω πιο σκληρά. Δεν υπάρχει διαφορά συναισθημάτων απ’ όταν ήμουν παίκτης. Σίγουρα δεν είμαι μέσα στο παρκέ, αλλά θα πρέπει να βρω τη χημεία, να ετοιμάσω την ομάδα και να αλλάξω το μομέντουμ. Θέλω να είμαι εκείνος που εμπνέει τους άλλους».

Για το είδος προπονητή που του αρέσει. Αν θέλει να είναι σαν τον Σάρας που ελέγχει τα πάντα ή τον Εργκίν Αταμάν που δίνει πολλές ελευθερίες: «Κανένα από τα δύο. Δεν έχω μόνο μία προσέγγιση ή μέθοδο. Εξαρτάται από το ρόστερ που έχω και αυτό μπορεί να αλλάξει κάθε χρόνο. Ωστόσο, μόνο σε τρία πράγματα δεν συμβιβάζομαι: Δουλειά, πειθαρχία και σεβασμό».

Για τι θα κάνει ο προπονητής Σπανούλης αν έχει έναν παίκτη… Σπανούλη: «Πιστεύω ότι θα τα πάμε καλά. Ως προπονητής, απλώς θα στεκόμουν στον πάγκο και θα τον παρακολουθούσα να κάνει ό,τι θέλει».

Για την εμπειρία του από το Ισραήλ: «Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί που παρακολουθούσα τις μάχες ανάμεσα στη Μακάμπι Τελ Αβίβ και τον Άρη, με τους Νίκο Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη κόντρα σε Ντορόν Τζάμσι και Κέβιν ΜακΓκί. Χρόνια αργότερα, είχα το προνόμιο ως παίκτης να παίξω κόντρα στη Μακάμπι και απέναντι σε μία τρομερή ατμόσφαιρα με εξαιρετικό κόσμο».

Για το ποια back-to-back κατάκτηση της Ευρωλίγκας ήταν πιο σπουδαία; Του Ολυμπιακού, της Μακάμπι Τελ Αβίβ ή της Εφές: «Ο καθένας θα σου δώσει διαφορετική απάντηση και φυσικά εγώ δεν θα αποτελέσω εξαίρεση. Αλλά θα πω τον Ολυμπιακό! Γιατί; Επειδή το καταφέραμε με το χαμηλότερο μπάτζετ και χωρίς τα μεγάλα ονόματα. Μερικούς παίκτες που είχαμε, δεν τους ήξερε κανείς. Η Μακάμπι το έκανε με τους Σάρας, Πάρκερ, Βούιτσιτς, Μπαστόν, Σαρπ και Μπερνστάιν. Η Εφές με τους Μίτσιτς και Λάρκιν. Δεν υποτιμώ και τη δική τους προσπάθεια, γιατί δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς ένα τέτοιο γκρουπ αστέρων. Αλλά, εμείς ήμασταν σαν τον Δαυίδ με τον Γολιάθ».

Για το αν μετάνιωσε που έπαιξε στο ΝΒΑ: «Δεν το θεωρώ λάθος και δεν μετανιώνω για την απόφασή μου. Για να πετύχεις στο ΝΒΑ θα πρέπει να είσαι στο σωστό μέρος τον κατάλληλο χρόνο και αυτό δεν έγινε με εμένα. Οπότε, η επιστροφή στην Ευρώπη ήταν το σωστό για μένα. Κατάφερα να πετύχω τα πάντα».

Για τα υβριστικά συνθήματα και τα αντικείμενα που δεχόταν στο ΟΑΚΑ όταν μετακόμισε από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό: «Δεν είχα πρόβλημα. Έτσι είναι η κατάσταση στην Ελλάδα. Το κατανοώ και το καταλαβαίνω. Ο καθένας αγαπάει την ομάδα του, αλλά εγώ ήμουν αρκετά δυνατός και πίστευα στον εαυτό μου, ώστε να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση».