“Η έλλειψη αγώνων ήταν σημαντική σήμερα, σίγουρα», είπε στη συνέντευξη τύπου μετά την ήττα από τον Φράνσις Τιάφοου στο Wimbledon ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας.
“Ένιωσα το παιχνίδι μου καλύτερα στα μέσα του τρίτου σετ. Ένιωσα καλύτερα τα χτυπήματά μου. Ένιωσα ότι μπορούσα να βάλω περισσότερη πίεση και να αισθανθώ καλύτερα το court. Δεν ήθελα να είναι έτσι τα πράγματα, να μην έχω καθόλου τον έλεγχο. Έπαιξε, όμως, πολύ καλά. Δεν μπόρεσα να διατηρήσω την ένταση, δεν μπόρεσα να κάνω κάτι καλύτερα από αυτόν”.
Είπε, μάλιστα, ότι πέρασε από το μυαλό του να αγωνιστεί σε κάποια διοργάνωση μία εβδομάδα πριν το Wimbledon. “Σκεφτόμουν να παίξω στη Μαγιόρκα ή στο Ίστμπορν. Οποιοδήποτε από αυτά τα τουρνουά θα βοηθούσε σίγουρα να είμαι σε καλύτερη φόρμα, να ετοιμάσω το παιχνίδι μου για το χορτάρι”.
Ρωτήθηκε στη συνέχεια αν είχε plan B, διότι ανέφερε χθες πως η έλλειψη εναλλακτικής λύσης τον «καταδίκασε» πριν από δύο χρόνια κόντρα στον Τόμας Φαμπιάνο. “Θα μπορούσε να δουλέψει, αλλά ήταν αργά. Επίσης, ανακάλυψα στη συνέχεια κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν. Ήταν, όμως, κάπως αργά. Όταν είσαι δύο σετ πίσω στο χορτάρι, όλα κρίνονται στις λεπτομέρειες. Δεν είναι όπως στο χώμα, που έχει διαφορετικό ρυθμό και η ακρίβεια δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Μπορείς να παλέψεις και να βγεις αλώβητος. Μακάρι να άρχιζε το ματς στο τρίτο σετ. Ήταν αργά… Εγώ φταίω που δεν ανακάλυψα νωρίτερα τα πράγματα που έκανα προς το τέλος του ματς”.
Είπε, μάλιστα, ότι είχε και ψυχολογικό θέμα!
“Άλλες φορές είχα πολύ μεγαλύτερο κίνητρο. Αυτός, όμως, δεν είναι λόγος για να μην παίξω καλά. Θέλω, πάντως, να τονίσω ότι έχω την ποιότητα και το παιχνίδι που αρμόζει στο χορτάρι. Δεν έχω παίξει πολύ στην επιφάνεια και η μετάβαση από το χώμα στο χορτάρι είναι, κατά την άποψή μου, η δυσκολότερη, πιθανότατα η μεγαλύτερη πρόκληση. Δεν μπόρεσα να προσαρμοστώ, να καταλάβω αυτά τα πράγματα νωρίς στο ματς, μου πήρε χρόνο. Μου πήρε χρόνο να προσαρμοστώ και να σκεφτώ διαφορετικά. Δεν μπορείς να παίζεις αμυντικά στο χορτάρι, παίρνει πολλά από το παιχνίδι σου. Πιστεύω ότι αν μπορούσα να δουλέψω περισσότερο, να παίξω περισσότερο στην επιφάνεια, θα πήγαινα καλύτερα”.
Γιατί, όμως, δεν είχε μεγάλο κίνητρο;
«Η φούσκα είναι εξαντλητική, όλοι το ξέρουν. Είναι δύσκολο πνευματικά όταν φεύγεις από μία φούσκα 2,5 εβδομάδων, μπορεί και ενός μήνα, και πηγαίνεις μετά από δύο εβδομάδες σε μια άλλη. Δεν είναι εύκολο. Αλλά δεν θέλω να δώσω έμφαση σε αυτό. Είχα τις ευκαιρίες μου και ο αντίπαλος μου έπαιξε πολύ καλύτερα από εμένα. Δεν είχα την ώθηση που ήλπιζα να έχω. Δεν είχα το μαχητικό πνεύμα που συνήθως έχω στο γήπεδο. Θέλω να δω έναν διαφορετικό εαυτό την επόμενη φορά. Πάντα υπάρχει επόμενη φορά και αυτό είναι καλό».