Τέλος πριν από λίγο στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ, με την ΑΕΚ να πετυχαίνει γκολ με τον Γκαρσία στις καθυστερήσεις και να παίρνει έναν χρυσό βαθμό στη μάχη για το ευρωπαϊκό εισιτήριο, κόντρα στους πράσινους. Το αποτέλεσμα αυτό βυθίζει βαθμολογικά το τριφύλλι και τους αναγκάζει πλέον να αναζητούν στις εναπομείνασες αγωνιστικές συνεχόμενα θαύματα.
Η αλήθεια είναι πως με την εικόνα που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός δεν αξίζει να πάρει θέση για την Ευρώπη. Δεν είναι τόσο το κακό αγωνιστικό πρόσωπό του, όσο η νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίζει τα ματς, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Σίγουρα, το ρόστερ του υπολείπεται σε ποιότητα και εμπειρίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί αυτήν την προσέγγιση από το Ρουμάνο τεχνικό. Ο Μπόλονι επιμένει να βάζει την ομάδα του κάθε φορά σε παθητικό ρόλο και ενώ τις περισσότερες φορές ευτυχεί να προηγείται , δεν αλλάζει πλάνο και παραμένει προσηλωμένος στην ίδια τακτική.
Οι πράσινοι μοιάζουν με τους φτωχούς συγγενείς των play-off, που ντρέπονται να κάτσουν στο τραπέζι με τους υπόλοιπους και ενώ δεν τους λείπει τίποτα, βάζουν τον εαυτό τους σε κατώτερη θέση απ’ τους λοιπούς συνδαιτημόνες. Η λογική λέει πως το τριφύλλι έχει χάσει, αν όχι το σύνολο, το μεγαλύτερο μέρος των ελπίδων του για επιστροφή στην Ευρώπη. Αυτό που μένει είναι η τυπική επικύρωση μιας χρονιάς παταγώδους αποτυχίας, που έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Γιάννης Αλαφούζος.
Το χειρότερο όμως, πέρα από το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά το 1997 ο Παναθηναϊκός μένει για αγωνιστικούς λόγους εκτός Ευρώπης, είναι το αίσθημα κατωτερότητας που έχει εμφυσήσει ο Μπόλονι στο πράσινο ρόστερ. Ο Παναθηναϊκός είναι μια μεγάλη ομάδα που επιβάλλεται να παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο και να διεκδικεί τίτλους. Με τον τωρινό προπονητή τείνει να μεταμορφωθεί σε ομάδα που πρώτο της μέλημα είναι να κλέψει κάτι από τον αντίπαλο και όχι να του επιβληθεί. Νομίζω πως η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία το προσεχές καλοκαίρι είναι απαραίτητη, ασχέτως τελικού αποτελέσματος των play-off,, αν θέλει ο Σύλλογος να αλλάξει επίπεδο. Το υπάρχον ρόστερ αξίζει καλύτερης τύχης και με ελάχιστες, αλλά πρώτης γραμμής προσθήκες, είναι σε θέση να κάνει σημαντικά βήματα προόδου.