Ο Ολυμπιακός ψάρεψε νίκη χρυσάφι στον παραπόταμο του Βόλγα και τώρα περιμένει δώρα από τον… Αλέξη. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Οι «ερυθρόλευκοι» έπρεπε να νικήσουν στην 16η (χρωστάνε και μία) εμφάνισή τους στην Ευρωλίγκα και το έκαναν με εμφατικό τρόπο. Έβαλαν άλλο ένα «διπλό» στο σακούλι, με τη Χίμκι να γίνεται… νάρκη να την πατήσουν οι επόμενοι, που θα κάνουν το λάθος να κοιτάξουν χαμηλά στη βαθμολογία και να δουν την παρέα του Αλεξέι Σβεντ.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας νιώθει καλά στην τοποθεσία… προάστια της Μόσχας. Και πώς μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Αν έχανε θα μπορούσε να δέσει μια πέτρα στον λαιμό και να πέσει στα παγωμένα νερά του ποταμού Χίμκα (μπρρρρ, μακάβριο). Η υπερβολή έγκειται στο ότι αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, οι «ερυθρόλευκοι» θα κυνηγούσαν Χίμαιρες στη συνέχεια της διοργάνωσης.

Ο κόουτς του Ολυμπιακού όχι μόνο έφυγε αβρόχοις ποσίν, αλλά είδε τον Τζένκινς να τον δικαιώνει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, καθώς στο διάστημα που αντιμετώπισε τον σύντροφο (από τους εναπομείναντες πιστούς του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας) Αλέξη τα πήγε μια χαρά. Και να μην κοιτάτε στη στατιστική τους 22 πόντους του Σβεντ, ελάχιστοι επιτεύχθηκαν στη… στάση Τσαρλς.

Ο Κώστας Σλούκας ανεβάζει στροφές και μαζί του ανεβαίνει όλος ο Ολυμπιακός, ο Βασίλης Σπανούλης ακολουθεί, βάζοντας κι εκείνος τις δικές του πινελιές, Γιώργος Πρίντεζης και Βασίλης Χαραλαμπόπουλος πρόσθεσαν ποιοτικά λεπτά συμμετοχής, ο Χάρισον έβαλε τα ποντάκια του.

Ο Σάσα Βεζένκοφ αποδεικνύει σε κάθε του εμφάνιση ότι έσπασε το κουκούλι κι από ταλαντούχος νεαρός έχει μετατραπεί σε πυροβόλο. Ο βομβαρδισμός από την περίμετρο, θύμισε τις μέρες που το τρίτο ράιχ σφυροκοπούσε τη Μόσχα. Τότε η άμυνα κράτησε, αλλά ο Ρίμας Κουρτινάιτς μάλλον δεν είναι λάτρης της ιστορίας, καθώς περί αμύνης δεν έχει διδάξει πολλά τους παίκτες του.

Καλύτερος τρόπος για να κλείσει το 2020 δεν υπήρχε για τον Ολυμπιακό. Κατοστάρα, νίκη ουσίας, επιβλητική εμφάνιση, καλή συγκομιδή κι αισιοδοξία ότι τα καλύτερα είναι αυτά που δεν έχουμε ζήσει ακόμα…