Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες σε μια αστική συνοικία της Νέας Υόρκης. Η μικρή Τάρα σούταρε για ώρες στην μπασκέτα των γειτόνων της, προσπαθώντας να φτάσει το ψηλό για εκείνη καλάθι. Αυτός ήταν ο ουρανός της. Ένα άστοχο σουτ της βρήκε την πορτοκαλί μπάλα να γκελάρει στο δάπεδο κι ένας κύριος ψηλός πλησίασε και τη σταμάτησε με το πόδι του: «Το μπάσκετ δεν πρόκειται να σε πάει πουθενά», της είπε. «Γύρνα στο σπίτι να διαβάσεις τα μαθηματικά σου». Ήταν ο πατέρας της. Το κορίτσι δεν συνήθιζε να του αντιμιλά και έτσι γύρισε πίσω, «βράζοντας» όμως μέσα της. «Τα μαθηματικά», σκέφτηκε, «δεν πρόκειται να πάνε εμένα πουθενά».
Αυτός ο ενθουσιασμός της Τάρα, διήρκησε ακόμα κι όταν έπαψε να είναι μικρή, οδηγώντας την ως προπονήτρια σε πολλά μέρη σε όλη τη χώρα, σε όλον τον κόσμο και κυρίως στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ όπου έχει αναλάβει τα «ηνία» της ομάδας τα τελευταία 35 χρόνια και εντάσσοντάς την στο Hall of Fame του γυναικείου μπάσκετ.
Η Τάρα Βαντερβίρ, στα 67 της χρόνια, την προηγούμενη Τρίτη, 15 Δεκεμβρίου του 2020, κατάφερε με τη νίκη του Στάνφορντ έναντι των Πασίφικ με 104-61 στο κολεγιακό πρωτάθλημα, να πάει ακόμα ψηλότερα, καθώς πρόκειται για την 1.099η νίκη στην πολύχρονη καριέρα της. Μάλιστα αυτό είναι και το ρεκόρ σε νίκες στο πλαίσιο του κολεγιακού πρωταθλήματος μπάσκετ γυναικών, ξεπερνώντας τις 1.098 νίκες της Πατ Σούμιτ (1952-2016).
Αυτή η ιστορική στιγμή για το γυναικείο μπάσκετ, έγινε στο πλαίσιο ενός απρογραμμάτιστου παιχνιδιού που διεξήχθη στο άδειο γήπεδο στο Στόκτον της Καλιφόρνια, με «μασκοφόρους» προπονητές και παίκτριες στον πάγκο που κάθονταν σε απόσταση μεταξύ τους.
Η Βαντερβίρ ξεκίνησε την καριέρα της από το κολέγιο του Ιντάχο, το 1978, μένοντας εκεί για επτά σεζόν και στη συνέχεια ανέλαβε την ομάδα του Οχάιο, φτάνοντάς την στην έβδομη θέση στην τελική κατάταξη το 1985. Την ίδια χρονιά ανέλαβε να προπονήσει την ομάδα του Στάνφορντ, μια αρχάρια ξεχασμένη ομάδα. Ο πατέρας της τής είχε πει πως το Στάνφορντ ήταν νεκροταφείο προπονητών. Όταν έφτασε η ώρα όμως να πάρει μια απόφαση, η Τάρα διάλεξε να ρισκάρει, κάνοντας πράξη το όραμά της για το πού μπορεί να φτάσει η συγκεκριμένη ομάδα.
«Εκ των υστέρων», παραδέχτηκε η ίδια, αυτό που έκανα ήταν λίγο τρελό». Ίσως μόνο η Τάρα γνωρίζει ακριβώς πόσο μετέωρα ήταν τα πράγματα όταν μετακόμισε στην πόλη, την άνοιξη του 1985. Έφυγε από μια καταπληκτική πορεία που είχε σημειώσει στο Οχάιο, για να οδηγήσει μια ομάδα του Στάνφορντ από τον πάτο στην κορυφή.
Πολεμώντας όλες τις αντιξοότητες, η Βαντερβίρ, πέντε χρόνια μετά, το 1990, οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του τίτλου NCAA, όπως και δύο χρόνια μετά, το 1992. Έχει οδηγήσει, ακόμα, την ομάδα σε δώδεκα εμφανίσεις στη φάση των Final Four και 23 τίτλους στην κανονική διάρκεια του τουρνουά της Pac-12.
Το καλοκαίρι του 1995, η Τάρα οδήγησε την ομάδα μπάσκετ γυναικών των ΗΠΑ στο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Αυτό που ακολούθησε εκείνη την ιστορική στιγμή, άλλαξε παντελώς τα πράγματα, καθώς οι σπόροι του επαγγελματικού γυναικείου μπάσκετ άρχισαν να ριζώνουν πια για τα καλά.
Η παραμονή της Βαντερβίρ στη θέση της προπονήτριας της ομάδας του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, σε συνδυασμό με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με την εθνική ομάδα, ήταν εκείνα που σταθεροποίησαν τη φήμη της Αμερικανίδας, ως μία από τις κορυφαίες προπονήτριες του αθλήματος.
Άξια σεβασμού για τις γνώσεις, για το παιχνίδι και την ικανότητά της να προσαρμόζεται σε οποιαδήποτε κατάσταση, η Τάρα έχει προπονήσει μερικές από τις καλύτερες παίκτριες του μπάσκετ. Σε αυτές συγκαταλέγεται, φυσικά, και η Τζένιφερ Αζί, η οποία βοήθησε την ομάδα του Στάνφορντ στην πρώτη κατάκτηση του NCAA το 1990, καθώς και του χρυσού μεταλλίου το 1996.
Πριν από λίγα χρόνια, η Βαντερβίρ θεώρησε πως είχε φτάσει η στιγμή να αποσυρθεί, νιώθοντας εξαντλημένη. Μίλησε στον ευεργέτη και απόφοιτο του Στάνφορντ, Τζον Αριλάγκα σχετικά μ’ αυτό κι εκείνος της είπε: «Μείνε όλο το καλοκαίρι εκτός» και έτσι έκανε. Περνούσε το χρόνο της κάνοντας θαλάσσιο σκι, κολύμπι και ποδήλατο γυμναστικής. Η προσήλωσή της στη υγεία και τη φυσική της κατάσταση, αλλά και ο χρόνος μακριά από τη δουλειά της, την αναζωογόνησαν και αναζωπύρωσαν τον ενθουσιασμό και το πάθος της για την προπονητική.
«Αν η ομάδα μου είναι πετυχημένη και σημειώσει κάποιο ρεκόρ, εγώ την επόμενη μέρα θα δουλέψω κανονικά» είπε η Τάρα, σαν να μην πέρασε μια μέρα από το ξεκίνημά της. Όλα δείχνουν πως θα συνεχίζει να κατευθύνει κάθε παιχνίδι με προσοχή από τη θέση της, σαν να προσπαθεί να λύνει μια μαθηματική εξίσωση στο μυαλό της…κάνοντας και τον πατέρα της περήφανο.