Το πρότυπο ενός πατέρα που δίνει ένα πεταχτό φιλί στην κόρη του είναι όμορφο και θα έπρεπε να προκαλεί μόνο θετικούς συνειρμούς. Γράφει η Έλενα Φάκου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο David Beckham ανεβάζει στα social media μια εικόνα στην οποία φιλά στο στόμα την 9χρονη κόρη Harper. O παλαίμαχος ποδοσφαιριστής έχει αποκτήσει με την σχεδιάστρια μόδας Victoria τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και ένα κορίτσι. Οι Beckham’s δείχνουν πολύ δεμένοι και τόσο ο πρώην διεθνής Άγγλος όσο και η Posh βομβαρδίζουν τους λογαριασμούς τους με φωτογραφίες από οικογενειακές τους στιγμές.

Ανάμεσα σε όλες αυτές τις εικόνες, αρκετές φορές, ο David έχει απαθανατιστεί να φιλά την μικρή Ηarper στο στόμα και οι followers διχάζονται στα σχόλια: κάποιοι θεωρούν πως αυτή είναι μια πολύ τρυφερή εικόνα και ορισμένοι άλλοι αισθάνονται εξαιρετικά άβολα και την σχολιάζουν αρνητικά.

Τελικά τι ακριβώς ενοχλεί σε αυτό το φιλί και γιατί κάποιοι θεωρούν πως δεν είναι πρέπουσα αυτή η συμπεριφορά;

H πατρική αγάπη πρέπει να είναι και πρέπει να θεωρείται άδολη και αγνή. Αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι πατεράδες του κόσμου είναι αθώοι. Υπάρχουν πολλοί δυστυχώς που πίσω από κλειστές πόρτες και μέσα σε σκοτεινά δωμάτια κακοποιούν σεξουαλικά τις κόρες τους, όμως αυτή είναι μια καταδικαστέα και θλιβερή εξαίρεση και σε καμία περίπτωση ο κανόνας. Και αυτοί που διαπράττουν αυτό το έγκλημα οπωσδήποτε δεν το κάνουν δημόσια, αλλά το κρύβουν και το αρνούνται, δεν το διατυμπανίζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το πρότυπο ενός πατέρα που δίνει ένα πεταχτό φιλί στην κόρη του είναι όμορφο και θα έπρεπε να προκαλεί μόνο θετικούς συνειρμούς. Το ότι κάποιοι βλέπουν κάτι άρρωστο σε αυτή την εικόνα είναι δικό τους πρόβλημα καθώς μάλλον κάτι πάει λάθος με την αντίληψή τους ή τα βιώματά τους. Κανένα παιδί δεν θα φιλούσε στο στόμα τον πατέρα του με την άνεση και την αγάπη που διακρίνει κανείς στα μάτια της 9χρονης Harper εάν εισέπραττε πως αυτός έχει κακές προθέσεις και σε καμία περίπτωση ο ίδιος ο πατέρας δεν θα το έκανε ενώπιον ολόκληρου του πλανήτη εάν ήξερε πως πίσω από αυτό το body language κρύβεται κάτι μεμπτό.

Αγαπούσα τον πατέρα μου όσο κανέναν άλλον στον κόσμο. Τον αγκάλιαζα κα τον φιλούσα όσο πιο συχνά μπορούσα. Μάλιστα ήμουν τόσο διαχυτική που καμιά φορά ένιωθα πως τον έφερνα σε μια πολύ γλυκιά αμηχανία αλλά ποτέ δεν μου αρνήθηκε το χάδι, την αγκαλιά και το φιλί. Μακάρι να ζούσε ακόμα και να μπορούσα να τον φιλήσω ακόμα μια φορά. Προσωπικά βρίσκω εξαιρετικά αναγκαίες εικόνες με μπαμπάδες και κόρες να δείχνουν πόσο σημαντική και δεμένη είναι αυτή η καθοριστική σχέση στη ζωή και των δυο. Ακόμα μια φορά αποδεικνύεται πως δεν υπάρχουν βρώμικες συνήθειες αλλά μονάχα βρώμικα μυαλά.

Ας είναι ο David και η Harper δυο role models που θα κάνουν τον κόσμο μας να σκέφτεται ότι ο πιο σημαντικός άντρας στην ζωή κάθε γυναίκας είναι ο πατέρας της και δεν θα πρέπει να υπάρχει τίποτα σάπιο σ αυτή τη σχέση.