Ο Σαουθγκέιτ υποτίμησε την ομάδα του, ο Μαντσίνι δεν φοβήθηκε το Γουέμπλεϊ και το ποδόσφαιρο άλλαξε σπίτι. Γράφει ο Γιώργος Χελάκης

Το τρόπαιο πήγε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης Με ευθύνη της Αγγλίας που αρνήθηκε μόλις σκόραρε, να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο, ο τελικός δεν ήταν αυτός που περιμέναμε. Ο Σαουθγκέιτ αιφνιδίασε τον Μαντσίνι βάζοντάς τους δυο ακραίους μπακ να παίξουν πολύ ψηλά. Ο αιφνιδιασμός έπιασε στο δεύτερο κιόλας λεπτό αλλά κάπου εκεί η Αγγλία φάνηκε ικανοποιημένη με το επίτευγμά της και επιχείρησε απλά να διαφυλάξει τα κέρδη της.

Όταν το κάνεις αυτό μέσα στο φλεγόμενο Γουέμπλεϊ αντί να επιχειρήσεις να… σκοτώσεις τον αιφνιδιασμένο αντίπαλό ου, είναι πολύ πιθανό να το πληρώσεις. Τα τρία λιοντάρι παρουσίασαν την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης αλλά επιθετικά ήταν ελάχιστα παραγωγικοί. Σαν να μην ενδιέφερε τον προπονητή τους αυτή η πλευρά του παιχνιδιού. Η Αγγλία πήγε κόντρα στο ποδοσφαιρικό της DNA και το πλήρωσε ακριβά. Αμύνθηκε σωστά σε όλο το ματς.

Η Ιταλία έβγαλε ελάχιστες καθαυτές φάση για γκολ αλλά τα κατάφερε να ισοφαρίσει με τον τρόπο που παραδοσιακά τα καταφέρνουν οι Αγγλοι. Με στημένη φάση στη διάρκεια της οποία οι ψηλοί γηπεδούχοι δεν μπορούσαν να απομακρύνουν την μπάλα από την περιοχή τους την ώρα που ο βραχύσωμος Βεράτι την έστελνε με κεφαλιά στο δοκάρι. Η μπάλα τιμωρεί όταν δεν την σέβεσαι. Η Ιταλία, σε αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία, είναι καλύτερη ομάδα από την Αγγλία. Το έδειξε σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά, το έδειξε και στον τελικό. Εστω στα σημεία.

Όταν η κατοχή μπάλας φτάνει στο 70% είναι περίπου αναπόφευκτο να σκοράρεις. Όταν αφήνεις τον Μάουντ σχεδόν σε όλο το παιχνίδι και κρατάς τον Γκρίλις στον πάγκο είναι λογικό να μην φαίνεσαι επιθετικά και να μην μπορείς να κρατήσεις την μπάλα. Ο Σάουθγκέιτ αξίζει συγχαρητήρια που έφτασε την ομάδα του στον τελικό αλλά εκεί φάνηκε να λυγίζει και να κάνει λάθος επιλογές. Ακόμα και στους παίκτες που διάλεξε να χτυπήσουν τα πέναλτι.

Ο Μαντσίνι δεν φοβήθηκε να κάνει αλλαγές. Οι παίκτες του φάνηκε να έχουν προσωπικότητα και να μην φοβούνται να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Από την Αγγλία μόνο ο Στέρλινγκ το έκανε όταν είδε τα σκούρα. Σε αυτή τη διοργάνωση είχαμε δει πολλά καλύτερα παιχνίδια. Η Αγγλία βασίστηκε στην άμυνα της. Η Ιταλία είχε θηριώδη ποσοστά κατοχής μπάλας αλλά σχετική αδυναμία να τρυπήσει την αντίπαλη άμυνα.

Το έκανε με στημένη φάση δηλαδή με αγγλική συνταγή. Η Ιταλία που έπαιζε χωρίς τον Σπινατσόλα ισοφάρισε και στα πέναλτι με ήρωα τον Ντοναρούμα το σήκωσε μέσα στο Γουέμπλεϊ. Ο Σαουθγκειτ δεν ξόρκισε το κακό. Ίσα, ίσα. Έβαλε στο ματς δύο παίκτες για να χτυπήσουν πέναλτι. Ο Ράσφορντ και ο Σάντσο τα έχασαν και το ποδόσφαιρο αντί να επιστρέψει σπίτι του πήγε στη Ρώμη…