Ο Χρήστος Σούτος γράφει για τη νέα ήττα του Παναθηναικού που τον αφήνει εκτός Ευρώπης αλλά και για την επόμενη μέρα της ομάδας.

Μετά και την αποψινή ήττα στη Λεωφόρο από την ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός μένει οριστικά εκτός Ευρώπης για πρώτη φορά, μετά το 1997, για αγωνιστικούς λόγους. Η διοίκηση του Γιάννη Αλαφούζου έχει συνδέσει το όνομά της με την ευρωπαϊκή απαξίωση του πιο επιτυχημένου συλλόγου στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου στα Κύπελλα Ευρώπης. Για να προλάβω ορισμένους φίλους, η έννοια της επιτυχίας έχει να κάνει με το τι έχει ζήσει η ομάδα αυτή σε πορείες και όχι στο πόσους βαθμούς συγκέντρωσε με βάση ένα σύστημα βαθμολογίας. Η σημερινή κατάληξη πρέπει να αποτελέσει την αρχή σοβαρών εξελίξεων στο ποδοσφαιρικό τμήμα.

Το πέναλτι που χάνει ο Φρεντερίκο Μακέντα στις καθυστερήσεις του ματς, είναι η πιο μεγάλη υπηρεσία που θα μπορούσε να προσφέρει ο Ιταλός επιθετικός την παρούσα στιγμή στον Παναθηναϊκό. Έχουμε πει πολλές φορές, ότι η ομάδα δεν είναι έτοιμη ως οργανισμός για την επιστροφή της στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Για να μπορέσει το τριφύλλι να επανέλθει στην Ευρώπη, πρέπει να γίνουν αρκετά πράγματα πριν μπει σε μία κλήρωση προκριματικών καλοκαιρινών αγώνων. Η κατρακύλα στην ευρωπαϊκή βαθμολογία τα τελευταία χρόνια έχει φέρει την ομάδα στο τελευταίο επίπεδο και σίγουρα για να μπορέσει να διεκδικήσει την είσοδο της σε μία ευρωπαϊκή κανονικότητα, δηλαδή να μπει σε ομίλους, επιβάλλεται να ενισχυθεί αρκετά και με εμπειρία σε όλες τις θέσεις. Επιπρόσθετα, καλό θα ήταν πριν απ’ αυτό να έχει μπει ξανά στο κάδρο των διεκδικητών και των εγχώριων τίτλων,

Πρώτο θέμα ο προπονητής. Ο Μπόλονι λογικά μας αποχαιρετά και στη θέση του πρέπει να γίνει μία επιλογή ικανή να δώσει πνοή στον Παναθηναϊκό και να μην πάει ξανά ο Σύλλογος σε αθρόες μεταγραφές, αμφιβόλου ποιότητας, ξένων παικτών. Δεύτερο θέμα η δημιουργία ενός ελληνικού κορμού. Ο Παναθηναϊκός χωρίς τα ίδια οικονομικά δεδομένα με τους υπόλοιπους, πρέπει να μπει σε μία διαφορετική λογική, η οποία περνάει από το ελληνικό πρωτάθλημα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κυνηγήσει καλούς Έλληνες παίκτες και ξένους με παρουσία στο ελληνικό πρωτάθλημα, ικανούς να πλαισιώσουν τα νέα παιδιά που διαθέτει. Τρίτο και τελευταίο, η απόκτηση παικτών που μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να δώσουν στο τριφύλλι μία καλύτερη προοπτική για το μέλλον. Αυτό σημαίνει λίγες και ποιοτικές προσθήκες, όπως αυτές που ήρθαν το Γενάρη, από αγορές που γνωρίζει καλά ο Ντρεοσί και ο νέος προπονητής.

Εν κατακλείδι, η απώλεια της Ευρώπης δεν είναι καταστροφή, αλλά αντίθετα είναι ικανή να οδηγήσει το τριφύλλι σε καλύτερες μέρες με τη σωστή διαχείριση. Για να γίνουν όμως όλα τα παραπάνω πρέπει ο Γιάννης Αλαφούζος να αποβάλλει πια τις παιδικές ασθένειες που έχει εμφανίσει ως ηγέτης όλα αυτά τα χρόνια, να στηρίξει επιτέλους με όλες του τις δυνάμεις ένα πλάνο και να πάψει να σκέφτεται και να ενεργεί παραπάνω από εκεί που φτάνουν τα πόδια του. Εκτός κι αν είναι διατεθειμένος να βάλει τριάντα εκατομμύρια ευρώ για να πάρει πρωτάθλημα.