Η ΑΕΚ πληρώνει ακριβά, ένα προς ένα, όλα της τα λάθη. Όλα όμως. Χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Και φυσικά θα τα πληρώνει στο διηνεκές, μέχρι να τα διορθώσει. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Η ΑΕΚ έχασε για πρώτη φορά εντός έδρας από τον Άρη μετά από δέκα χρόνια και συνολικά για μόλις τέταρτη φορά στην ιστορία της. Υπό άλλες συνθήκες, όλο αυτό από μόνο του θα είχε ενδιαφέρον για κουβέντα. Όμως δείτε λίγο τι έχει συμβεί στην ΑΕΚ τις τελευταίες δέκα μέρες. Έχασε με 2-0, πάλι εντός έδρας από τον ΠΑΣ. Για πρώτη φορά μετά από 31 χρόνια. Και έχασε και με 2-1 από τον Απόλλωνα, για πρώτη φορά στην Ριζούπολη μετά από 32 χρόνια. Θα μου πείτε, όλα αυτά είναι στατιστική και σημασία δεν έχουν.

Πάμε σε κάτι που σίγουρα έχει σημασία. Η ΑΕΚ μέσα σε δέκα μέρες έχει κάνει συνολικά τρεις ήττες σε τέσσερα ματς. Και μέσα σε δυο εβδομάδες, τρεις ήττες και μια ισοπαλία, σε πέντε παιχνίδια. Σ’ αυτά τα πέντε παιχνίδια, συνολικά έχει δεχθεί οκτώ γκολ. Αυτό, αν μη τι άλλο, μαρτυρά έναν αγωνιστικό κατήφορο ανάλογο μ’ εκείνον που είχε προκαλέσει την αγωνιστική της κρίση μέσα στον Νοέμβρη. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Φυσικά και όλο αυτό φέρνει και πάλι ολόκληρο τον οργανισμό της ΑΕΚ πίσω σ’ εκείνο το σημείο που ψάχνει να βρει τι φταίει. Και η απάντηση είναι ίδια και τώρα, μ’ αυτή που ήταν πριν από μερικούς μήνες. Η ΑΕΚ πληρώνει ακριβά, ένα προς ένα, όλα της τα λάθη. Όλα όμως. Χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Και φυσικά θα τα πληρώνει στο διηνεκές, μέχρι να τα διορθώσει. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Τα βάζω κάτω, ένα προς ένα.

Η ΑΕΚ αρχές Γενάρη έστειλε στον πάγκο τον Τσιντώτα διότι θεώρησε πως τελικά το πρότζεκτ αυτό δεν μπορεί να προχωρήσει. Δεν εκμεταλλεύτηκε την μεταγραφική περίοδο για να αποκτήσει τερματοφύλακα. Στην Τούμπα κόστισε το 2-2 ένα μεγάλο λάθος του Αθανασιάδη και με τον Άρη ήρθε το 0-1 από ένα μεγάλο λάθος του Αθανασιάδη. Το μεγαλύτερο λάθος βεβαίως, είναι πως δεν πήρε τερματοφύλακα. Το πλήρωσε ήδη και μέχρι να φτάσει το καλοκαίρι να το διορθώσει, θα συνεχίσει να το πληρώνει.

Η ΑΕΚ είχε διαπιστώσει πολύ πριν μπει ο Γενάρης, πως πάνω στον Τσιγκρίνσκι δεν θα μπορούσε να κτίσει σε σταθερή βάση το κέντρο της άμυνάς της. Στα μέσα του Γενάρη, της προέκυψε ένας Λάτσι, ο οποίος όμως ξεκάθαρα δίπλα του ήθελε έναν στόπερ τύπου Τσιγκρίνσκι. Που δεν μπορούσε να τον έχει. Η ΑΕΚ δεν έφερε τέτοιο στόπερ τον Γενάρη. Και τόσο με τον ΠΑΣ, όσο και με τον Άρη, πλήρωσε ακριβά το πώς λειτούργησε το δίδυμο των στόπερ. Ίσως μέχρι και το τέλος της σεζόν, να το πληρώσει κι άλλες φορές, καθώς πιθανότατα να χρειαστεί ακόμα και σε κάθε ματς, να παίζει με διαφορετικό δίδυμο.

Η ΑΕΚ είχε βάλει ως βασικό στόχο του χειμερινού μεταγραφικού σχεδιασμού, να πάρει δεξί μπακ. Τον απέκτησε με τα χίλια ζόρια στο φινάλε των μεταγραφών. Έκανε ντεμπούτο στο κύπελλο με τον Απόλλωνα, αλλά έπαιξε ως εξτρέμ, παρόλο που απόντος του Μπακάκη, ήταν δεδομένο πως η ΑΕΚ χρειαζόταν μπακ στο ματς με τον Άρη. Και τελικά στο παιχνίδι με τον Άρη, ξεκίνησε ως βασικό δεξί μπακ ο Ραντόνια, που είχε δείξει και με τον Απόλλωνα πως δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Προφανώς έχει γίνει κάτι λάθος με τον Νταντσένκο. Ή είναι ο λάθος παίκτης, είναι λάθος η διαχείριση του. Πάντως η ΑΕΚ το πλήρωσε ήδη μια φορά αυτό το λάθος. Μένει να δούμε, πόσες ακόμα.

Επίσης ΑΕΚ έχασε τον Λιβάγια. Το θέμα δεν είναι ο Λιβάγια ως πρόσωπο, αλλά η ποιότητα που έδινε ο Λιβάγια και την οποία δεν αντικατέστησε με παίκτη αναλόγου ποιότητας. Λάθος έτσι κι αλλιώς. Ο Χιμένεθ προσπάθησε να αντικαταστήσει αυτή την ποιότητα, με φουλ physical game, που θα έδινε μια physical τριάδα χαφ στην μεσαία γραμμή. Λειτούργησε κάπως αυτό, μέχρι να βγουν νοκ άουτ ο Γαλανόπουλος και ο Σάκχοφ με τραυματισμό, που ήταν οι δυο πιο επιδραστικοί παίκτες. Κάτι που ενδεχομένως θα είχε αποφευχθεί, αν ο Ουκρανός είχε μείνει εκτός στο ματς της Ριζούπολης με τον Απόλλωνα και είχε παίξει ο Κρίστιτσιτς.

Αφήστε που σ’ αυτή την περίπτωση, δεν θα είχε εισπράξει ο Σέρβος, πως ο προπονητής δεν τον βλέπει στο μέτρο. Και ως εκ τούτου όταν θα χρειαζόταν, όπως κι έγινε στο ματς με τον Άρη, ίσως δεν θα ήταν τόσο αδιάφορος. Το «ίσως» με κεφαλαία, διότι φέτος γενικώς ο Κρίστιτσιτς είναι αδιάφορος, αλλά και πάλι ακόμα και αυτό, είναι λάθος της ΑΕΚ. Λάθος που δεν βρήκε τρόπο να τον ξεφορτωθεί τον Γενάρη και να ηρεμήσει και αυτός και η ομάδα.

Βεβαίως μέρος αυτής της ποιότητας που έχασε η ΑΕΚ μετά την εξέλιξη στο θέμα Λιβάγια, θα μπορούσε να την πάρει ενδεχομένως από τον Τάνκοβιτς. Αλλά από την μια μεριά, κάπως λάθος την έχει δει ο ίδιος ο Σουηδός με το μπλαζέ υφάκι του, αλλά και κάπως λάθος τον έχει αντιμετωπίσει μέχρι τώρα ο Χιμένεθ, που του χρεώνει πως δεν είναι καμικάζι να πέφτει στην μπάλα ζωσμένος με εκρηκτικά. Πάντως αυτά τα λάθη, πάλι η ΑΕΚ τα πληρώνει που στερείται επί της ουσίας έναν ποιοτικό παίκτη, χωρίς να έχει πολυτέλεια να διαθέτει και πολλούς. Και μέσα σ’ όλα αυτά, για ακόμα μια φορά ο Μάνταλος έδειξε πως δεν το… έχει, να γίνει game changer και το γεγονός πως προερχόταν από τραυματισμό, δεν αποτελεί (πλέον) δικαιολογία.

Με λίγα λόγια, αυτό που η ΑΕΚ πλήρωσε ακριβά στο ματς με τον Άρη και πριν στο ματς με τον Απόλλωνα και ακόμα πιο πριν στο ματς με τον ΠΑΣ και πάει λέγοντας, είναι τα μεγάλα της λάθη. Λάθη στον σχεδιασμό, στην οργάνωση, στην ενίσχυση, στην διαχείριση του υλικού. Λάθη το ένα δίπλα στο άλλο, που η ΑΕΚ τα πληρώνει όλα ακριβά το ένα μετά το άλλο. Και αν το ερώτημα είναι τι μπορεί να προσδοκά η ΑΕΚ πλέον μέχρι το καλοκαίρι, η απάντηση είναι μια. Ότι και αν πετύχει, αν πετύχει οτιδήποτε, να μην λειτουργήσει ως παραμορφωτικός φακός σ’ όλα τα λάθη. Να τα δει καθαρά όλα και να τα διορθώσει ένα προς ένα. Και ας έχουν μαζευτεί πλέον πολλά.