Τι τελικά συμβαίνει με την εστίαση και δεν μπορούν να βρουν εργαζομένους; Σε μια εποχή δύσκολη με πολύ ανεργία είναι άξιο απορίας πως υπάρχει έλλειψη ακόμα και 50.000(!) θέσεων εργασίας σε εστίαση και τουρισμό γενικότερα που πάνε μαζί και με την έναρξη της τουριστικής περιόδου. Η αλήθεια είναι ότι εξεπλάγην όταν πολλοί φίλοι με μαγαζιά με πήραν τηλέφωνο αν έχω λόγω γνωριμιών γνωστούς για δουλειά. Από μάγειρα μέχρι σερβιτόρο. Την ίδια ώρα πολλοί φίλοι όλων των ειδών της εστίασης, μου έκαναν παράπονα ότι δεν υπάρχουν πια επαγγελματίες εργαζόμενοι στον χώρο.
Και την ίδια ώρα αρκετοί νεαροί και όχι μόνο με ρώταγαν αν έχω καμία άκρη για δουλειά στον χώρο πάλι της εστίασης! Εσείς τι καταλάβατε; Εγώ πάντως μπερδεύτηκα και ακόμα δεν έχω βγάλει άκρη. Προ ημερών διαβάζω ότι εξακολουθούν να μένουν μέχρι σήμερα περισσότερες από 50.000 θέσεις εργασίας στον ξενοδοχειακό τομέα και στην εστίαση ! Και επιβεβαιώνεται από το ότι ακόμα και σήμερα έχω φίλους που ψάχνουν εργαζομένους για την τουριστική σεζόν! Τα μεγαλύτερα προβλήματα εντοπίζονται στον επισιτισμό (κουζίνα & service) πράγματι .
Πάλι την ίδια ώρα όμως αν κάνεις ένα “τρέξιμο” στα σόσιαλ μίντια θα διαπιστώσεις τα παράπονα συλλόγων εργαζομένων στον χώρο. Ειδικά για συγκεκριμένα νησιά και όχι μόνο. Υπάρχουν λοιπόν από την μια οι επιχειρηματίες που ψάχνουν εργαζομένους και λένε ότι δίνουν χρήματα πάνω και από τις συλλογικές συμβάσεις.
Μια περίεργη κατάσταση που κάνει κακό σε όλους
Από την άλλη, ομάδες εργαζομένων λένε ότι σε πολλές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν ρεπό για 6-8 μήνες που είναι η σεζόν. Επίσης, λένε ότι τα λεφτά φτάνουν στα 1200 ευρώ και πολλές φορές χωρίς υπερωρίες. Μεγάλο ζήτημα ειδικά για τα φιρμάτα νησιά το θέμα στέγης που και δεν υπάρχουν κατοικίες και είναι αδύνατον να ανταπεξέλθεις οικονομικά. Οπότε οι συνθήκες που καταφεύγεις είναι τραγικές. Μάλιστα πολλοί εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να εργάζονται με συνθήκες τέτοιου επιπέδου όταν τα καταλύματα ενοικιάζονται με 1000 ευρώ και πάνω την ημέρα.
Όπως και να έχει μιλάμε για μια περίεργη κατάσταση. Που κάνει κακό σε όλους τελικά. Κάποιοι λένε ότι έμαθαν πολλοί να ζουν με τα επιδόματα. Από την άλλη τα νησιά έχουν θέμα με τις συνθήκες διαμονής σε πολλές περιπτώσεις. Σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει θέμα με τα tips που μπορεί να θέλει να τα παίρνει το μαγαζί (σ.σ εκεί που είναι πολλά). Σαφώς έχω ιδία γνώμη για περιπτώσεις με άριστες συνθήκες διαμονής και ικανοποιητικό μισθό και ωράριο που όμως δεν βρίσκουν εργαζόμενο πχ στην εστίαση σαν μάγειρα. Μια πηγή μου λέει ότι με την πανδημία έφυγαν από τον χώρο πολλοί μάγειρες και σεφ για παράδειγμα και έτσι η προσφορά δεν καλύπτει την ζήτηση.
Ενώ οι καλοί κλείνουν με καλά χρήματα σε γιοτ και βίλες και αφήνουν τις πιο σίγουρες δουλειές. Από αλλού μαθαίνω ότι ίδια αλυσίδα ξενοδοχείου δίνει στην Ελλάδα 1200 ευρώ και για την ίδια θέση στην Ισπανία 2400! Τι τελικά συμβαίνει; Μήπως πράγματι σε πολλές περιπτώσεις οι συνθήκες σε συνδυασμό και με τον μισθό δεν είναι καλές; Μήπως κάποιοι επιχειρηματίες χαλάνε την πιάτσα όταν εισπράττουν αδρά από τα δωμάτια αλλά δεν θέλουν να πληρώνουν ανάλογα; Και μήπως αρκετοί δεν έχουν τελικά όρεξη για δουλειά όταν υπάρχουν αξιοπρεπέστατες ανοιχτές θέσεις αλλά δεν καλύπτονται;