ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
Καταλαβαίνω την «οργή» και τον «αποτροπιασμό» διάφορων ποδοσφαιρόφιλων και ανθρώπων που «ξέρουν το άθλημα» από χθες το βράδυ… Πρώτα χωρίστηκαν οι «ισχυροί» από τους «ανίσχυρους» για να μην είναι αχταρμάς οι κληρώσεις, έμοιαζε και ήταν λογικό, μετά μετά πήγαμε σε αυτούς που είχαν δικαίωμα να συμμετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις a priori και σε αυτούς που έπρεπε να περάσουν τον σκόπελο των προκριματικών, μετά αυξήθηκαν οι ομάδες προς όφελος των λεγόμενων «ισχυρών» που θα είχαν μεγαλύτερη εκπροσώπηση, μετά οι «ισχυροί» απαίτησαν να μην μπλέκουν καθόλου με τα προκριματικά και τους βλέπουμε να παίζουν μπάλα από Σεπτέμβριο…
Οι παραπάνω «μεταρρυθμίσεις» έρχονται ανελλιπώς από το 1994 με την υποχώρηση σε κάθε εκβιασμό για παραχώρηση μεγαλύτερου κομματιού από την πίττα των κερδών και την περαιτέρω υποβάθμιση της συμμετοχής ομάδων από μικρότερα πρωταθλήματα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Τώρα λοιπόν που αποφάσισαν να αποσπαστούν και να επισημοποιήσουν ότι αυτοί κάνουν κουμάντο ιδρύοντας τη δική τους διοργάνωση-trust έγιναν «εχθροί του ποδοσφαίρου»? Όταν το παράλογο είναι στην ομπρέλα της UEFA και της FIFA είναι λογικό λοιπόν, εκτός αυτής είναι παράλογο…
European Superleague και αν γουστάρετε μάγκες.
Γιατί εκτός των άλλων σήμερα «πεθαίνει» οριστικά και η ουσία του ποδοσφαίρου, που πολύ εύστοχα συμπυκνώθηκε κάποτε στο moto της ADIDAS (τι σου είναι οι πολυεθνικές καμιά φορά ε?) τη χρονιά που η Εθνική Ελλάδας «τρέλαινε» την Ευρώπη στο Euro του 2004. Από το «Impossible is Nothing», φτάσαμε στο «Everything is impossible», ενώ το περίφημο «Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε» που αποτελεί σλόγκαν του Ολυμπιακού, έχει πλέον εμφανές ταβάνι, αφού τα όνειρα (που τσάμπα είναι στην τελική) δεν θα φτάνουν ούτε κατά διάνοια στην κούπα με τα αυτιά. Εν ολίγοις πλέον οι «μικροί» δεν θα έχουν απλά περιορισμένες δυνατότητες, αλλά δεν θα υπάρχουν καν στον χάρτη μην χαλάσουν τη… σούπα με «αντιεμπορικούς» τελικούς και «αδιάφορα» ματς.
Ακόμα και σε αυτό το άδικο οκονομικό σύστημα που λειτουργούμε και συμβιώνουμε καθημερινά, έχεις τη δυνατότητα να πάρεις ένα λαχείο και από υπερχρεωμένος ή άστεγος να γίνει βασιλιάς, ε στο ποδόσφαιρο, αυτό πάπαλα, αφού ο διαχωρισμός σε κάστες θα θυμίζει την Ινδία του 19ου αιώνα. Όσοι θυμηθήκατε ότι δεν γουστάρετε, κυρίως οι συνάδελφοι, ενώ τόσα χρόνια γράφετε και εκφωνείτε διθυράμβους για τις «μεταρρυθμίσεις» που δίνουν πιο ανταγωνιστικά ματς, μάλλον είναι αργά να το πάρετε αλλιώς, οπότε θα έχουν πλάκα τα επιχειρήματα υπεράσπισης της νέας πραγματικότητας που τυχόν θα σκαρφιστειτε, ακόμα περισσότερη πλάκα το δήθεν σοκ που έχετε υποστεί…
Οι υπόλοιποι ας μείνουμε οι “γραφικοί” που δεν τους καλύπτει το καραγκιοζιλίκι της αδιάλειπτης εμπορευματοποίησης και μετατροπής του αθλήματος σε μία ελιτίστικη υπόθεση και ας βρούμε την άκρη μας. Γιατί δεν ξέρω αν το ποδόσφαιρο «εφευρέθηκε από τους φτωχούς και κλάπηκε από τους πλούσιους», όπως έλεγε εκείνο το ιστορικό πανό, αλλά ξέρω ότι χωρίς πελάτες δεν στέκεται καμία επιχείρηση, οπότε το θέμα είναι τι θέλει ο καθένας να βλέπει και να στηρίζει. Μπάλα παιζόταν και θα παίζεται πάντα εξάλλου ακόμα κι αν εξαφανιστούν τα σεντόνια, τα αστέρια, τα εθνόσημα, οι ύμνοι, τα φράγκα, οι συνδρομητικές πλατφόρμες και όποια άλλη μ….α εισάγουν για το “καλό του ποδοσφαίρου”.
Όπως σημείωσε στην ανακοίνωσή της η Matlock FC της 7ης κατηγορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου «Όσο έχουμε τους φιλάθλους, λίγο γρασίδι, μια μπάλα και μερικά δοκάρια, τότε το Ποδόσφαιρο θα ζήσει για πάντα. Τώρα είναι η ώρα να υποστηρίξετε τον τοπικό σας σύλλογο, ομάδες που τρέχει ο λαός, που γεννήθηκαν από τα σπλάχνα της κοινωνίας!»
Υ.Γ Όμορφες και άμεσες οι αντιδράσεις των οπαδών των ομάδων που ήδη έχουν υπογράψει ότι θα συμμετάσχουν στην European Superleague. Και «στα δικά μας» αν και βάση του υβριδίου του φιλάθλου-λογιστή που ευδοκιμεί στα μέρη μας εδώ και κάποια χρόνια, λογικά εμείς ονειρευόμαστε μην τυχόν από καραμπόλα βρεθεί η δική μας ομάδα (όποια κι αν είναι αυτή) εντός της λίγκας. Δεν θα στείλουν… κοιμηθείτε.