Ο Ολυμπιακός έχει το βάθος των επιλογών στο ρόστερ του για να μένει στον πάγκο ή και εκτός αποστολής ο οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής του. Γράφει ο Δημοσθένης Καρμοίρης.

Υπάρχει και η θετική πλευρά της φετινής «συνήθειας» που έχει αναπτύξει ο Ολυμπιακός, πιστός στην υλοποίηση του φλερτ της ομάδας με τη νίκη, αποκλειστικά στα 2α ημίχρονα των αγώνων.
Και το συμπέρασμα είναι ένα και απλό: Οι ερυθρόλευκοι δεν πνίγονται στο άγχος, δεν ανησυχούν για την εκπλήρωση του στόχου τους, παρότι έχουν ήδη ροκανίσει το πρώτο μισό ενός αγώνα, δείχνοντας την αυτοπεποίθηση που τους ακολουθεί.
Προτέρημα ενός πρωταθλητή, μιας ανωτερότητας, μιας συνειδητοποιημένης υπεροχής, βάση της οποίας επικρατεί η ψυχραιμία της σιγουριάς ότι θα έρθει εν τέλει η νίκη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Εύκολα ή δύσκολα, κάποιο γκολ θα βρεθεί και θα «σπατσάρει» η παρτίδα.

Πέρα από τα αποτελέσματα των ερυθρολεύκων που τους συνοδεύουν με τη σταθερή και τη γνωστή συνταγή επιτυχίας από πέρυσι, η άριστη, αταλάντευτη ψυχολογία μέσα στους αγώνες, είναι κυριαρχικός παράγων νίκης. Ακόμα ένας για τον οποίο έχει βάλει το χεράκι του ο Πέδρο Μαρτίνς.
Η όλη προετοιμασία των παικτών από τον Πορτογάλο και το «μάθημα» υπομονής, ηρεμίας και μεθοδικότητας που έχει μεριμνήσει να το εμπεδώσουν, φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα στο β’ ημίχρονο.
Εναντίον του Ατρομήτου πάντως, ο Ολυμπιακός πέταξε μεν εκ νέου το πρώτο 45λεπτο στον κάλαθο αχρήστων, με τη διαφορά ότι η εμφάνιση του, προδίκαζε αυτή τη φορά όσα ακολούθησαν.

Προφανώς και η αποβολή του Μπόγιαν Μάτιτς στο ημίωρο διευκόλυνε το έργο των πρωταθλητών για να πάρει διαστάσεις θριάμβου η επικράτηση τους επί μιας ομάδας η οποία δεν ηττήθηκε στην Τούμπα, προερχόταν από νίκη επί της ΑΕΚ και ανακτά ολοένα την ταυτότητα του δημιουργού της, προπονητή, Νταμίρ Κάναντι.
Και που επιπλέον, είναι κατά παράδοση ουσιαστικά, ένας αντίπαλος ο οποίος άλλοτε βάζει δύσκολα και άλλοτε πολύ δύσκολα έως και αξεπέραστα στους Πειραιώτες.
Ο Ολυμπιακός έβαλε από νωρίς την μπάλα κάτω το Σάββατο, έδειξε σαφείς προθέσεις να τελειώσει νωρίς την παρτίδα λόγω Μαρσέιγ και Champions League, ωστόσο δεν του βγήκαν οι φάσεις στο 1ο μέρος και κάπως έτσι έμεινε πάλι άσφαιρος έως την ανάπαυλα.
Όπως με τον Αστέρα και τον Παναιτωλικό, στα Γιάννινα, αλλά και με την Ομόνοια στα προκριματικά. Η… δύναμη της φετινής συνήθειας που λέγαμε.
Τούτη τη φορά φαινόταν όμως ότι ήταν θέμα χρόνου το πότε θα έμπαινε η μπάλα στα δίχτυα του Γιαννιώτη.
Και όταν συνέβη αυτό, ο Ολυμπιακός και… ο Ελ Αραμπί είναι να μη σε βρουν «μπόσικο»… Θα σε σκοτώσουν χωρίς οίκτο!

Οι Περιστεριώτες απογοητεύθηκαν με το γρήγορο 1-0 του Μαροκινού στην επανάληψη, χαλάρωσαν με το επόμενο του Χασάν στο 65’, έπαιζαν με 10 κι από κει και πέρα, ο Ολυμπιακός τους βρήκε στο… ξέφωτο και δεν τους λυπήθηκε.

Μια χαρά λειτούργησε η ομάδα με Φορτούνη και Βαλμπουενά, μαζί στην 11άδα κι αυτό συνεπάγεται άλλωστε από τη δημιουργία φάσεων από νωρίς στο ματς, κάτι που θα χρειάζεται ο Ολυμπιακός ακόμα περισσότερο στο Καραϊσκάκη, με κατώτερου βεληνεκούς αντιπάλους από τον Ατρόμητο, που θα… στήνουν οδοφράγματα, ταμπουρωμένοι μπροστά και μέσα στην περιοχή τους.
Ο Ολυμπιακός εννοείται ότι έχει το βάθος των επιλογών στο ρόστερ του για να μένει στον πάγκο ή και εκτός αποστολής ο οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής του, αρκεί να εξαιρούνται οι κολώνες: Σαν τον Κώστα Φορτούνη…