Το πήρε μέσα στην Τούμπα. Το πήρε με νίκη επί της ομάδας που του στέρησε με δυο ισοπαλίες στη συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου. Το πήρε με ανατροπή και με ευκαιρίες να διευρύνει το σκορ. Το πήρε όταν ο Μαρτίνς σταμάτησε να πειράζει το επιθετικό DNA της ομάδας του και την έβαλε να παίξει επίθεση. Δεν ήταν αυτή η πρώτη επιλογή του. Αλλά από την στιγμή που την έκανε ο Ολυμπιακός άλλαξε αγωνιστική εικόνα και έδειξε ότι έχει και τους παίκτες και τον τρόπο να φτάσει στο γκολ και να πάρει το ματς.
Με εμφατικό τρόπο μέσα στην έδρα του μεγάλου αντιπάλου του ο Ολυμπιακός έφτασε στο τρίτο σερί και τεσσαρακοστό έβδομο της ιστορίας του. Ήταν κανονικός Ολυμπιακός για σαράντα πέντε λεπτά και είχε για πρώτη φορά φέτος κανονικό τον Μαντί Καμαρά. Τον παίκτη πάνω στον οποίο στηρίχτηκε το δημιούργημα του Πέδρο Μαρτίνς την περσινή και την προπέρσινη χρονιά. Ο Μαντί έκανε καλό παιχνίδι και μαζί του έκανε καλό παιχνίδι και ο Ολυμπιακός. Όχι στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο.
Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει να βγάλει πολλά συμπεράσματα από την εμφάνιση του Ολυμπιακού
Στο πρώτο ό,τι κατάφερε ο πρωταθλητής ήταν από τα πόδια του Ρόνι Λόπες που έδειξε πόσο διψούσε να παίξει και να αποδείξει ότι αξίζει. Στο δεύτερο ο Ελ Αραμπί μας έδειξε για τι παραμένει όχι απλά χρήσιμος αλλά απαραίτητος στο παιχνίδι της ομάδας του. Ακόμα κι όταν κρατάει καταχρηστικά την μπάλα. Ο τρόπος που αρχικά την κράτησε και στη συνέχεια την σέρβιρε στον Γκάρι Ροντρίγκες στη φάση του πρώτου γκολ μαρτυρά του λόγου το αληθές.
Όσο για το δεύτερο γκολ αυτό μαρτυρά τις αντιφάσεις ενός ταχυδυναμικού αλλά μονίμως αγχωμένου ποδοσφαιριστή του Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ. Στην προηγούμενη φάση μπαίνει και κάνει μια ακόμα άστοχη σέντρα. Στην αμέσως επόμενη στοπάρει και σουτάρει ιδανικά για να πετύχει το γκολ της μεγάλης νίκης. Ο προπονητής των πρωταθλητών έχει να βγάλει πολλά συμπεράσματα από την εμφάνιση του Ολυμπιακού στην Τούμπα.
Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε να αιφνιδιάστηκε
Πριν από όλα αυτά όμως έχει κάθε δικαίωμα να πανηγυρίσει μαζί με τους παίκτες του που τον σήκωσαν στα χέρια την νέα μεγάλη επιτυχία. O ΠΑΟΚ είχε ελλείψεις αλλά και την κάψα να μην αφήσει τον αντίπαλό του να το σηκώσει μέσα στην Τούμπα. Το ίδιο και οι φανατικοί οπαδοί του. Κι όταν ο Λουτσέσκου είδε τον Ολυμπιακό να περιμένει παίζοντας περίπου παθητικά, θεώρησε πως οι ερυθρόλευκοι ήρθαν να παίξουν για την ισοπαλία. Αυτή την εντύπωση έδιναν με το στήσιμο που είχαν στο γήπεδο. Το όμορφο γκολ του Μουργκ ήταν που άλλαξε το σκηνικό. Ο Ολυμπιακός αναγκάστηκε να βγει μπροστά αλλά με εξαίρεση τον Ρόνι Λόπες δεν φαινόταν ίσως και να μην μπορούσε να απειλήσει.
Ο ΠΑΟΚ φαινόταν καλύτερος και είχε τον έλεγχο του παιχνιδιού. Χωρίς δυνατότητα για κάθετο παιχνίδι οι ερυθρόλευκοι ήταν μια ανάπηρη ομάδα. Ο Μαρτίνς κατάλαβε ότι με αυτό το σχήμα δεν θα μπορούσε να γίνει ανατροπή. Έτσι το άλλαξε άρδην με τρεις αλλαγές. Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε να αιφνιδιάστηκε και η άμυνά του δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την ταχύτητά σε σκέψη και πόδια των παικτών του Ολυμπιακού που έπαιζε πια με δυο εξτρέμ ανατροπείς κι ένα κινητικό και πανέξυπνο σέντερ φορ. Η δε οπισθοχώρηση του Μαντί Καμαρά για κάποια μέτρα του έδωσε τη δυνατότητα να βλέπει καλύτερα το γήπεδο και να προωθεί σωστά την μπάλα. Ο Λουτσέσκου προσπάθησε να αλλάξει την εικόνα της ομάδας του, το πάλεψε αλλά η ποιότητα των Ολυμπιακού δεν άφησε περιθώρια.