Στον Πειραιά συννέφιασε, αλλά η Ακρόπολη φωτίστηκε. Είναι, όμως, πολύ νωρίς για όποιον θελήσει να βγάλει συμπεράσματα…

Ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ για τον Ολυμπιακό, ή αν προτιμάτε ένα κερδισμένο επιθετικό ριμπάουντ για τη Ζαλγκίρις καθόρισε το αποτέλεσμα στο ΣΕΦ. Ένα κερδισμένο επιθετικό ριμπάουντ (καν’ τα δύο) για τον Παναθηναϊκό, ή ένα χαμένο (καν’ τα δύο) επιθετικό ριμπάουντ για τη Χίμκι καθόρισε το αποτέλεσμα στη Μόσχα. Αβίαστο και συνάμα διαχρονικό συμπέρασμα: Από τα… σκουπίδια βγάζεις μεγάλο κέρδος.

Βεβαίως, ελάχιστα ματς κρίνονται στην τελευταία φάση κι ας είναι το μπάσκετ το κατ’ εξοχήν άθλημα της… στιγμής. Ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί, ο Παναθηναϊκός το αουτσάιντερ, αλλά το πράγμα ήρθε τούμπα. Όχι μόνο γιατί ένας εκ των δύο μάζεψε τα… σκουπίδια, αλλά γιατί κάποιος πέταξε τη νίκη στα σκουπίδια.

Με τη χρονολογική σειρά των πραγμάτων οι «ερυθρόλευκοι» φάνηκαν αδύναμοι στο «ζωγραφιστό», με αποτέλεσμα να αναδειχθούν όλες οι παθογένειες, να μην μπορεί ο Γιώργος Μπαρτζώκας να παίξει με τρεις «κοντούς», να διακριθούν οι γνωστοί για το πάθος και την αγωνιστικότητά τους ημίψηλοι της ομάδας από το Κάουνας.

Η ομάδα του λιμανιού έδωσε δικαιώματα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν έκανε το καλύτερο κοουτσάρισμα της νεότερης εποχής του στον Ολυμπιακό, κάποια ελεύθερα σουτ χάθηκαν, οι πόντοι που με κόπο έμπαιναν στην επίθεση καλύπτονταν άνετα εξαιτίας της αναιμικής άμυνας των γηπεδούχων και κάπως έτσι οι «κόκκινοι» μπήκαν από νωρίς σε… βάσανα.

Ο Παναθηναϊκός πήγε αποδεκατισμένος στη Μόσχα. Να ‘ναι καλά ο Ρίμας Κουρτινάιτις επιβεβαίωσε πως μπορείς να βρεις ό,τι θέλεις στις όχθες του Βόλγα, εκτός από κανονικό Ρώσο προπονητή. Αντί να σκάσει τον μοναδικό «κανονικό» πλέι μέικερ των «πρασίνων» (Μποχωρίδη), αντί να τον σημαδέψει και να τον φθείρει, τον άφησε να παίξει όλο το παιχνίδι.

Με μπάσκετ απόλυτης επιπολαιότητας, τον Τίμα να κάνει πέμπτο φάουλ, που θα ζήλευαν και στα ανοιχτά απέναντι από το γήπεδο της Λεωφόρου, οι γηπεδούχοι τα έκαναν μούσκεμα, αποδεικνύοντας την εξάρτηση που έχουν από τον σύντροφο Σβεντ. Όχι πως μας χάλασε…

Ο Γιώργος Βόβορας είχε την ατυχία να χάσει τρία από τα βασικά του στελέχη και την τύχη να απωλέσει κάθε ικμάδα άγχους, καθώς κανείς δεν θα τον κατηγορούσε, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα. Και ξέρετε, το μπάσκετ είναι… επιστήμη, είναι μαθηματικά, είναι στατιστική, είναι συστήματα, είναι πολλά, αλλά πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι παιχνίδι και το παιχνίδι παίζεται από τους… χαρούμενους.

Ο Γιάννης Παπαπέτρου νιώθει ότι πλέον έχει όσα θα ήθελε, ο Λευτέρης Μποχωρίδης νιώθει ότι ήρθε η δική του στιγμή, ο Μπεν Μπέντιλ νιώθει ότι μπορεί να γίνει παίκτης του εκατομμυρίου και μόνο ο Νεμάνια Νέντοβιτς ένιωθε ότι έπρεπε να αποδείξει κάτι, γι’ αυτό και πνίγηκε στις σκέψεις του. Παραλίγο να παρασύρει μαζί του τον Παναθηναϊκό, αλλά ο Μπέρτανς πίστεψε ατυχώς ότι κάθε μέρα ήταν του… Αη Γιάννη κι επειδή πήδηξε μια φορά πάνω από τη φωτιά, θέλησε να το επαναλάβει. Κάηκε κι εμείς ανακουφιστήκαμε.

Στο πρώτο διαγώνισμα της χρονιάς οι «κόκκινοι» πήραν κάτω από τη βάση. Θα χρειαστούν πολύ διάβασμα για να ανεβάσουν τη βαθμολογία τους, τη στιγμή που οι «πράσινοι» πήραν άριστα. Όχι πως ξαφνικά έγιναν υπερομάδα, ή ότι κρύφτηκαν τα πολλά δομικά προβλήματα που έχουν, αλλά το πρώτο τεστ το πέρασαν πανηγυρικά. Στο τέλος της ημέρας, οι βαθμοί μετρούν…