Δεν περίμενε φαντάζομαι κανείς το χθεσινό αποτέλεσμα στην Βαρκελώνη για να οδηγηθεί σε αυτό το συμπέρασμα. Η Μπαρτσελόνα εδώ και καιρό έχει φθίνουσα πορεία, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Το καμάρι της Καταλονίας απέχει από τον τελικό του Champions League από το 2015 και όπως φαίνεται αυτό θα συνεχιστεί και φέτος μετά την χθεσινοβραδινή συντριβή εντός έδρας από την Παρί του Εμπαπέ. Το χατ- τρικ που πέτυχε ο Γάλλος επιθετικός έστειλε την παρέα του Λιονέλ Μέσι σε πρόωρο αποκλεισμό και όλους τους υποστηρικτές του μεγάλου club σε βαθιά περισυλλογή. Οι δύο αποκλεισμοί σε αυτά τα χρόνια με επικές ανατροπές των αντιπάλων, Ρόμα και Λίβερπουλ οι θύτες και ο περυσινός οδυνηρός από την Μπάγερν Μονάχου σε μονό παιχνίδι είναι ότι έχει να θυμάται κανείς την τελευταία πενταετία. Τι φέρνει στην μεγάλη ομάδα της Καταλονίας το χθεσινό 4-1 της Παρί;
Η περυσινή σεζόν ήταν καταστροφική. Η απομάκρυνση του Ερνέστο Βαλβέρδε αντί να αλλάξει τα δεδομένα μάλλον χειροτέρεψε την κατάσταση. Πέρα από την απώλεια του πρωταθλήματος ο διάδοχος του “μυρμηγκιού” στον πάγκο των μπλαουγκράνα, Κίκε Σετιέν, μέτρησε και έναν από τους ταπεινωτικότερους αποκλεισμούς στην ιστορία του Συλλόγου. Στις 14/8, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, σε μόνο παιχνίδι προημιτελικών στην Λισαβόνα, στο πιο περίεργο Champions League όλων των εποχών λόγω πανδημίας, η Μπαρτσελόνα διασύρθηκε από την μετέπειτα νικήτρια του θεσμού Μπάγερν Μονάχου με 8-2. Το σοκ τεράστιο, αλλά μάλλον δεν έγινε μάθημα. Η φετινή σεζόν ξεκίνησε μέσα σε νοσηρό κλίμα. Η επιλογή του Ρόναλντ Κούμαν στη θέση του προπονητή δεν έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και σίγουρα δεν δείχνει ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο ή πλάνο στον ορίζοντα. Η “διαμάχη” με τον μεγάλο αστέρα της ομάδας, τον Λιονέλ Μέσι, έβγαλε στην επιφάνεια και πολλά από τα προβλήματα που έως τότε κρύβονταν κάτω από το χαλάκι. Η χρονιά που διανύουμε είναι και χρονιά εκλογών για το club με ότι αυτό συνεπάγεται. Τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα, τα οποία διογκώθηκαν σε υπέρτατο βαθμό λόγω της πανδημίας, δεν βοήθησαν στο να ενισχυθεί το ρόστερ με ποιοτικές μεταγραφές. Ακατανόητες επιλογές, όπως η αποχώρηση του Λουίς Σουάρες, ήρθαν να προστεθούν και το γλυκό έδεσε.
Η Μπαρτσελόνα καλείται να πάρει σύντομα πολύ σοβαρές αποφάσεις για το μέλλον της. Το αποτέλεσμα των εκλογών, όποιο και αν είναι αυτό, θα φέρει μια καινούρια πραγματικότητα. Πρώτη προτεραιότητα για την νέα διοίκηση θα είναι η τακτοποίηση των τεράστιων οικονομικών εκκρεμοτήτων που υπάρχουν και πνίγουν τον Σύλλογο. Μετά έρχεται η ώρα του Μέσι. Νομίζω πως οι μπλαουγκράνα θα πρέπει να σκέφτονται το μέλλον τους χωρίς τον Αργεντινό σούπερσταρ. Ο ίδιος μοιάζει ξενερωμένος, η ομάδα αδυνατεί να τον πλαισιώσει με παίκτες για ένα νέο ξεκίνημα και η κατάσταση φαίνεται να μην έχει επιστροφή. Η σταδιακή αποχώρηση όλων των παικτών που συνέδεσαν την παρουσία τους με τους διαδοχικούς τίτλους για την ομάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο φθάνει με τον Μέσι στο τέλος της. Τσάβι, Ινιέστα έκαναν πριν καιρό την αρχή, Πικέ, Μπουσκέτς και Μέσι θα είναι η συνέχεια και η Μπαρτσελόνα επιβάλλεται να επιστρέψει στις βασικές της αρχές. Η Μασία δεν δίνει κάτι ουσιαστικό εδώ και αρκετές χρονιές, με ελάχιστες εξαιρέσεις, χρήματα για μεταγραφές δεν υπάρχουν και πια η στρατηγική πρέπει να αλλάξει.
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι να βρεθεί ο κατάλληλος προπονητής που θα φέρει μια νέα φιλοσοφία και θα εμπνεύσει παίκτες και φιλάθλους. Το δεύτερο είναι να καταλάβει η νέα διοίκηση ότι η νεόπλουτη λογική στις μεταγραφές δεν βοηθά, αλλά κυρίως δεν αντιπροσωπεύει τον Σύλλογο. Οι φίλαθλοι που είναι Μπαρτσελόνα, είτε είναι Καταλανοί είτε κατάγονται από οποιοδήποτε άλλο μέρος του πλανήτη, δεν έγιναν υποστηρικτές της για τους τίτλους μόνο. Την αγάπησαν, την αγαπούν και θα εξακολουθούν να την λατρεύουν για όλα αυτά που πρεσβεύει. Για την καθαρότητα, για την ελευθερία, για την αντίσταση στον αυταρχισμό. Λόγος που αποτυπώνεται στο σύνθημα “mes que un club” . Ο Σύλλογος που από την περίοδο της Δικτατορίας του Φράνκο αποτελεί για κάθε σκεπτόμενο, ελεύθερο και δημοκράτη άνθρωπο φάρο ελπίδας, που είναι σημείο αναφοράς της Αριστερής διανόησης σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης, θα βρει τον δρόμο ακόμα και αν χρειαστεί να θυσιάσει την παραμονή στην ομάδα του μεγαλύτερου ίσως παίκτη που φόρεσε ποτέ την φανέλα του, του Λιονέλ Μέσι, ακόμα και αν μείνει μακριά από τους τίτλους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αρκεί μόνο να επιστρέψει στις ρίζες του, στις αξίες του και στα ιδανικά του. Σε ότι, δηλαδή, τον διαφοροποιεί από όλους τους υπόλοιπους μεγάλους του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Υπομονή μέχρι τις 7 του Μαρτίου όπου θα αλλάξει σελίδα…