Το τελικό 0-0 ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΟΦΗ με βάση την εικόνα της αναμέτρησης μοιάζει δίκαιο. Οι πράσινοι ήταν κακοί στο πρώτο ημίχρονο, ενώ στο δεύτερο πήραν τα ηνία του παιχνιδιού χωρίς όμως ξεκάθαρο πλάνο. Οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς πέταξαν στα σκουπίδια ένα ολόκληρο σαρανταπεντάλεπτο. Μπήκαν νωθρά και δεν μπόρεσαν ουσιαστικά να απειλήσουν την ομάδα της Κρήτης. Εξαίρεση μόλις μία φάση προς το τέλος του πρώτου μέρους, όπου το σουτ του Ρούμπεν Πέρεθ αποκρούστηκε πριν περάσει την γραμμή.

Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός νόμιζε πως θα νικήσει μόνο με τις φανέλες και την αύρα των προηγούμενων εντός έδρας αγώνων. Ο ΟΦΗ, που από την αρχή του πρωταθλήματος έχει δείξει πόσο συμπαγής είναι στην άμυνα του, δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Πίεσε, έπαιξε με σκληράδα και θα μπορούσε να έχει πετύχει και γκολ αν το σουτ του Γκαγιέγος δεν πήγαινε στο δοκάρι. Πήγε το ματς εκεί που το ήθελε. Με το μηδέν στο ημίχρονο ήταν δεδομένο ότι στην επανάληψη λεπτό με το λεπτό το άγχος για τους γηπεδούχους θα αύξανε. Η τακτική του Νιόπλια ήταν ξεκάθαρη. Να μην επιτρέψει τους συνδυασμούς ανάμεσα στους μεσοεπιθετικούς του Παναθηναϊκού. Στο επιθετικό κομμάτι του κόστισε σίγουρα η αναγκαστική αλλαγή του Νέιρα.

Το παιχνίδι σε καμία περίπτωση δεν κρίθηκε από την διαιτησία. Ο Γκορτσίλας όμως επέτρεψε στους φιλοξενούμενους να κάνουν πολλά και συνεχόμενα φάουλ χωρίς τις ανάλογες κάρτες, Με την συμπεριφορά του αυτή βοήθησε τον ΟΦΗ να ανασαίνει διαρκώς, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, να ανακόπτει τον ρυθμό της αναμέτρησης και να εκνευρίσει τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Η τακτική προσέγγιση της κρητικής ομάδας στηρίχθηκε εν πολλοίς σε αυτά τα φάουλ. Στον πειθαρχικό έλεγχο επομένως ο ρέφερι παίρνει κάτω από την βάση. Το μεγάλο λάθος βέβαια δεν το έκανε για να πει κανείς ότι άλλαξε την μοίρα του παιχνιδιού.

Ο Παναθηναϊκός κόλλησε στην άμυνα του ΟΦΗ και δεν σκόραρε. Στα προηγούμενα εντός έδρας ματς είχε την ευτυχία να προηγηθεί σχετικά νωρίς ή να βρει γρήγορα το κενό στην αντίπαλη άμυνα στηριζόμενος στις συνεργασίες από τα άκρα που του έκοψε σήμερα ο Νιόπλιας. Απόψε στην Λεωφόρο κλήθηκε να βρει τις λύσεις από τον άξονα. Τίποτα. Ο Γιοβάνοβιτς έριξε στο χορτάρι όλα τα χαρτιά του. Βιγιαφάνιες, Μαουρίσιο και στο τέλος Μπουζούκης, αλλά δεν άλλαξε κάτι στην εικόνα των πρασίνων. Αποδείχθηκε λοιπόν το πρόβλημα για το οποίο μιλούσαμε από το καλοκαίρι. Ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει τον παίκτη εκείνον που θα περάσει εύκολα την κάθετη πάσα. Ο Βιγιαφάνιες είναι σκιά του εαυτού του. Ο Μαουρίσιο είναι πλέον στην δύση της καριέρας του και οι καλές στιγμές αναζητούνται. Ο Μπουζούκης ουσιαστικά εκτός ροτέισον. Τι μένει; Τα χαφ μπροστά από την άμυνα Εκεί τα έχουμε πει. Ο Πέρεθ, Ρούμπεν για τους πολλούς, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί σύγχρονο εξάρι. Ο Κουρμπέλης και να επαίζε δεν τα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Οπότε; Υπομονή.

Η κάκιστη εκτός έδρας συγκομιδή του φέτος σωζόταν, εν μέρει, από την εξαιρετική επίδοση της Λεωφόρου. Τώρα αν δεν κερδίζει στην έδρα του και ομάδες όπως ο ΟΦΗ, κινδυνεύει να μείνει πίσω βαθμολογικά και να κυνηγάει. Το προσεχές ντέρμπι την άλλη Κυριακή είναι, εκτός όλων των άλλων, παιχνίδι αποδείξεων. Ο Παναθηναϊκός καλείται να δείξει ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια στην έδρα του τους υπόλοιπους μεγάλους. Η διαφορά δυναμικότητας είναι δεδομένη, αλλά στο ποδόσφαιρο σε ένα μεμονωμένο ματς πολλές φορές αυτό δεν μετράει. Με έντεκα βαθμούς συγκομιδή μετά από οκτώ αγωνιστικές το τριφύλλι πρέπει πριν την διακοπή για τις Εθνικές ομάδες να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα. Μην ξεχνάμε ότι αν ο Άρης δεν είχε το -6 θα ήταν ήδη μπροστά από τον Παναθηναϊκό και οι πράσινοι οριακά εντός εξάδας.